Media

& mediakritiek

Home hhBest

In de rubriek Sitespot worden interessante nieuwe sites aangekondigd.

De geschiedenis van het Eindhovensch Dagblad

Beschouwing over regionale journalistiek in 1980


Op z'n pik getrapt

Door Sante Brun

20.11.2007
‘Normaal bent u gewend op maandagavond hier Claudia de Breij te zien, maar ze is zo druk met haar eigen programma ‘Thank God it’s Friday’ dat vrijdag begint, dat ze er vanavond niet is.’

Matthijs van Nieuwkerk, maandagavond bij het begin van De Wereld Draait Door’. Niks bijzonders, toch? Behalve dan dat Van Nieuwkerk er bepaald niet vrolijk bij kijkt, je zou je zelfs kunnen voorstellen dat hij de pest in heeft, want eigenlijk moet hij bij Holland Sport zijn – zijn deelname aan dat programma is de reden waarom Matthijs op maandagavond vervangen wordt, tot nu toe werd, door Claudia.

Zou het echt zo gegaan zijn? Dat Claudia te veel tijd nodig heeft om haar eigen programma voor te bereiden? Of is er toch iets anders?

Stropdas

‘De Wereld Draait Door is niet mijn programma; het is een programma dat ik dóe. Het is meer het programma van de redactie. Natuurlijk is het leuker om je eigen ding te doen.’

Dat zei Claudia de Brey tegen Maud Effing van de Volkskrant, die het resultaat maandagmorgen publiceerde in de Mediarubriek van haar krant.

Let wel: Claudia zegt dat ze DWDD dóet. Niet dééd. Mijn conclusie: op het moment dat ze dat zei was ze nog vast van plan het programma maandagavond te presenteren.

Maar dan kende ze blijkbaar Matthijs van Nieuwkerk niet goed genoeg, die behalve een ADHD-babbel ook een ego van jewelste heeft; die laat zich niet beledigen door een opmerking als ‘Het is meer een programma van de redactie’. Hij was dus duidelijk op zijn pikje getrapt en heeft er Claudia gelijk uitgemieterd.

Mijn inschatting: volgende week maandag heeft Van Nieuwkerk een nieuwe plaatsvervanger gevonden – is Claudia nou helemaal belazerd.

Blijft nog één vraag over: waarom droeg Matthijs maandavond ineens een keurig pak met een stropdas?

Parodie op DWDD

Reacties op Plein

Naar boven

Parodie DWDD

12.11.2007
Carloireneonline maakte eenparodie op DWDD: De Wereld Slaat Door.

 

 

Video

Wie schreef Stellenbosch?

Jeugdherinnering, een liedje uit Zuid-Afrika: “Suikerbossie, ‘k wil jou hè.” Een van vele raakpunten. en nog wel van heel onschuldige aard, uit het gemeenschappelijk koloniale verleden van Nederland en Zuid-Afrika. Dat verleden krijgt in een zevendelige dramaproduktie van VARA, VPRO en NPS, op televisie gestalte in de belevenissen en confrontaties van en tussen leden van een uit de Nederlandse boerenklei getrokken naar Zuid-Afrika geëmigreerde wijnbouwersfamilie.

De serie heet “Stellenbosch” naar de stad in de omgeving waarvan het verhaal speelt, met tal van dramatische ontwikkelingen, intriges, liefdes- en andere emoties vervuld van theatrale gevoels-mededeelzaamheid in alle timbres en nuances van dien. De fine fleur van Nederlands en Zuidafrikaans toneeltalent is aangeboord om deze voor het eerst in ons land sinds jaren samengestelde 'grootse drama-produktie' zonder mankeren meeslepend op het scherm in de huiskamers te brengen.

In de VPRO-gids van deze week wordt in een lang artikel vol achtergrondinformatie uit de doeken gedaan hoe het verhaal ongeveer in elkaar zit, wat de historische, politieke, sociaal-economische en morele achtergronden zijn van deze Nederlandse drama-serie. Ilse van der Velden beschrijft dat alles reuze zorgvuldig en informatief in dat VPRO-artikel. Maar met geen woord wordt ervan gerept wie nu toch in feite de geestelijke vader/moeder is van dit verhaal; wie in ‘s heren naam, dan wel de schrijver of scenarist van deze serie. Ik heb dat hele artikel er op nagepluist, maar kon dat nergens vinden. Misschien is het een coproduktie?

Ferd Op de Coul

Reacties op Plein

Naar boven

Dat zou-ie wel willen

02.11.2007
Dat zou-ie wel willen, het VVD-kamerlid Hans van Baalen (met twee a's), minister zijn. Nevenstaande foto (fragment) staat op de website NUFoto, die wordt gevuld door amateurfotografen. De beelden zijn vaak niet slecht en worden soms ook wel door reguliere media gebruikt, met name als het professionele fotografendom niet in de beurt was. Maar de textuele begeleiding is in de regel erbarmelijk - dat is trouwens een van de eerste dingen die fotojournalisten leren: zorg voor een goed bijschrift. Soms kan dat eerder een reden zijn om de foto te plaatsen dan het beeld-zelf.

In dit geval is het natuurlijk helemáál een giller. Minister Van Balen.

 

 

Spaarnestad Fotoarchief goudmijn zonder garantie

13.10.2007
Het Spaarnestad Fotoarchief is een ware goudmijn. Wie als journalist of publicist iets te illustreren heeft, dat refereert aan oudere tijden, tot 'n eindje in de negentiende eeuw, doet er goed aan, in Haarlem te informeren of de Spaarnestad, erfgename van een reeks uitgeverijen van geïllustreerde bladen (VNU!), wat in voorraad heeft. Dat gaat natuurlijk tegen betaling, al zijn de vaak naamloze tekenaars en fotografen van bladen als Katholieke Illustratie, al lang dood en begraven.


Paul Gavarni: La chanson de table. In de Volkskrant aangeduid als 'Parijse salon in de negentiende eeuw'.

Archiveren is echter iets meer dan goed bewaren. Zo'n plaatje kan wel eens zijn opgeborgen door iemand met niet al te veel cultuur-historische achtergrond. Met andere woorden: Spaarnestad Fotoarchief een goudmijn, maar zonder garantie.

Een frappant voorbeeld van een misgreep trof ik dezer dagen aan in de Volkskrant. Bij de bespreking van een nieuwe vertaling van de negentiende eeuwse Franse schrijver Stendhal kwam ook het fenomeen Parijse Salon ter sprake. Dat is méér dan een kamer in een deftig huis. Het begrip, dat al in de achttiende eeuw ontstond behelst de traditie van min of meer vermogende, al dan niet adellijke dames, die regelmatig in hun salon bijeenkomsten hielden van intellectuelen en kunstenaars. Daar werden dus de belangrijkste culturele en wetenschappelijke ontwikkelingen besproken, afgewisseld met de laatste roddels over de beau monde.

Zo'n salon was dus zeker niet een carnavalsscène in de periferie van de Parijse Opéra, zoals de satirische tekenaar en graveur Paul Gavarni die maakte en waarvan Spaarnestad een slecht reprootje opdiepte. Hoe weet ik dit allemaal? Doordat die zattemansbende bij mij als levensgrote steendruk aan de muur hangt; door mijn vader rond 1900 in Parijs gekocht.

Guido t'Sas

Paul Gavarni (Wikipedia Fr)

Op de de website The Essence of Line is het echt smullen. Tik er in het zoekvenster maar eens Gavarni in.

Zie verder ArtCyclopedia, waar onder meer blijkt dat de enorme productie van Gavarni over musea in de hele wereld is verspreid.

de Volkskrant doet aan
bronverdoezeling

10.10.2007
Een zogenaamd landelijk dagblad, om precies te zijn de Volkskrant, heeft vandaag op pagina 2 een door maar liefst twee mensen ondertekend stukje over de nasleep van het drama met de Winterswijkse Kruidvatvrouwen op het riviertje De Berkel (twee doden). Dat stukje is gebaseerd op informatie, ontleend aan onder meer De Gelderlander, c.q. een andere krant van Wegener, maar de Vk noemt als bron 'een regionale krant'. Is dat niet onnoemelijk flauw? Wil de Vk in dit soort gevallen 'een min of meer landelijk verschijnende regionale krant' worden genoemd?

 

 

Hoofdredacteur ED uitgeluid met kardinale blunder

23|06|07
Je zult maar worden uitgeluid met een speciale bijlage van je krant, waarin een kwarteeuw regionale persgeschiedenis de revue passeert, waarin je lof wordt toegezwaaid voor je integriteit en je visie op de uitoefening van het vak en dan gebeurt je dit: een kardinale blunder op pagina 1 van dezelfde editie, in het openingsartikel nog wel. Een flater, die de regio op z'n kop zet.

De pech treft Joep van der Hart, die dezer dagen, na 30 jaar Eindhovens Dagblad, waarvan 13 als hoofdredacteur, afscheid neemt.

Het openingsartikel behelst een drugs- annex seksaffaire onder veertienjarigen op het Eindhovense Novaliscollege (voortgezet onderwijs).

Wat zo goed als vast staat is dat er drugs en seks in het spel zijn. Wat zeker niet vast staat - sterker, waarvoor de politie geen concrete aanwijzingen zegt te hebben - is dat er sprake is geweest van gedwongen seks. En juist dat laatste staat onvoorwaardelijk in de openingskop van de krant.

Een kop die de inhoud van een artikel niet dekt, het komt vaker voor, maar voor dit geval zal het Eindhovens Dagblad diep door het stof moeten.

 

G.

Reacties op Dorpsplein

Naar boven

 

Een bloedhekel aan onvolledige berichtgeving

Door Sante Brun
Komt er eindelijk eens iemand aan de deur, blijkt dat je al zeven jaar dood bent. Dat is mijn eerste reactie op bijgaand bericht uit het onlinekrantje Dagblad Digitaal van gisteren. Het is een staaltje van klakkeloos overnemen in overtreffende trap; want dat DD plaatst een anp-bericht, dat is ontleend aan omroep WDR.

Je kunt hier een zwaar sociaal getint betoog gaan opzetten over de eenzaamheid van de oudere medemens, de isolatie waarin werklozen blijkbaar kunnen raken, de volledig uit de hand gelopen individualisering van de maatschappij en u weet ongetwijfeld nog een aantal mooie zalvende onderwerpen op te noemen, maar zeg 's eerlijk: dat zijn toch allemaal maar clichés waar een mens niets mee opschiet (en zeker de desbetreffende Duitser niet.)
Knipsel Nee, ik wilde het eens over de journalistieke boeg gooien en even een greep doen uit de vragen die je zou kunnen stellen.

Om te beginnen: die brief van Sociale Zaken, wat stond daar in? In ieder geval niet: als u niet antwoordt, krijgt u weer een brief, want die is kennelijk niet aangetroffen; ook niet: als u niet antwoordt, dan komen we wel eens langs en dan piept u wel anders. Want daar was de arme werkloze zich misschien wel van dood geschrokken, maar dat zou dan via het aangekondigde bezoek snel geconstateerd moeten zijn.

Dus nog het meest voor hand ligt, dat in die brief stond: wij trekken onze handen van u af en uw uitkering in, u kunt wat ons betreft de pip krijgen – wat de betrokkene, gehoorzaam als hij is, als Duitser, direct gedaan had. Daarna zeven jaar stilte.

Dan: hoe afgelegen woonde de man? Ik bedoel, als iemand drie dagen dood is gaat hij of zij ruiken als een ongerookte en ongezouten ham, als u begrijpt wat ik bedoel, en als je daar naast woont, dan merk je dat, vroeg of laat. Je denkt eerst dat de Limburgse kaas in de koelkast eens dringend weg moet, of dat je huisgenoten hun voeten eens moeten wassen, of dat iemand iets onder de schoenen heeft binnengebracht. Maar de volgende dag, als de lucht alleen maar sterker is geworden, ga je toch eerst in eigen huis naar een dode muis zoeken en daarna denk je onwillekeurig aan de werkloze buurman.

Nou goed, hij woonde misschien in een afgelegen schuurtje achter een reeds lang leegstaande fabriek – maar waarom was er nu, uitgerekend na zeven jaar, aanleiding om eens bij hem aan te kloppen?
Onvolledige berichtgeving, ik heb er een bloedhekel aan.

Reacties op Dorpsplein

Naar boven

Houwert lust ze rauw, Montgomery niet

20|06|07
Jan Houwert, hoogste baas van Wegener 'lust ze rauw', schrijft hij in zijn periodieke column in het personeelsorgaan WEGENER krant. Het gaat over nieuwe haring, waarvan opkoper van kranten David Montgomery er één van in zijn keel liet glijden (en daarna waarschijnlijk nooit meer). De Ier Montgomery prefereert ze van huis uit baked.

WEGENER krant is goeddeels gewijd aan de aanstaande overname van Wegener door Mecom waarvan de Brit de leading man is. Die heeft, zoals dat gaat in dit soort situaties, living on of the flavour of Wegener beloofd, wat dat karakter ook wezen mag. In de Koninklijke (de vraag is ook of ze die titel mag houden) zijn immers 'n stuk of zeven dagblad-titels met ieder hun eigen karakter versmolten.

Montgomery is al eigenaar van de Limburgse kranten. Hij windt er geen doekjes om: 'Na voltooiing van de transactie zullen Mecom en Wegener overwegen de activiteiten van de Media Groep Limburg en Wegener te combineren'. Of is het woord overwegen toch een doekje?

Brit David Montgomery dreigt greep op Nederlandse dagbladen te verstevigen: bod op Wegener

09|05|07
De Britse krantentycoon David Montgomery, opkoper van dagbladen in Duitsland (4), Denemarken (5), Noorwegen (3), Polen (1), Oekraïne (aantal onbekend) en Nederland (2 Limburgse kranten), dreigt zijn greep op de regionale dagbladen alhier te versterken. Zijn investeringsmaatschappij Mecom heeft aangekondigd een bod van 800 miljoen euro te zullen doen op 'de resterende aandelen Wegener'; Mecom heeft al 25 procent.

De Wegener dagbladen zijn: Brabants Dagblad, BN/DeStem, De Gelderlander, de Stentor, De Twentsche Courant Tubantia, Eindhovens Dagblad en Provinciale Zeeuwse Courant.

Wegener zit trouwens ook voor 37% in de AD-groep, met regionale kranten als de Haagsche Courant en het Utrechts Nieuwsblad.

De overname werd al in 2005 door The Sunday Times aangekondigd en toen door Wegener in alle toonaarden ontkend. Maar de Nederlandse Vereniging van Journalisten (NVJ) bleef op haar hoede en is er wat de toekomstige werkgelegenheid betreft niet gerust op. Volgens de hoofdredacties van de Wegener kranten, zoals die van het Eindhovens Dagblad, 'komt het allemaal wel goed'.

Directeur Peter Paul van Bekkum van het Eindhovens Dagblad spreekt (onder alle voorbehoud jegens het standpunt van de aandeelhouders) zelfs op juichende toon:

Wegener
De verspreidingsgebieden van de Wegener kranten. Kaartje op de website van de uitgever.

MontgomeryDavid Montgomery

'Ik vind dit goed nieuws. Met Mecom krijgen de huidige kranten een kapitaalkrachtige investeerder achter zich en alle mogelijkheden om in nieuwe gebieden te investeren. We hoeven niet bang te zijn voor nieuwe organisaties', zei hij tegen een verslaggever van het ED.

De lezers wordt, zoals nimmer bij fusies en overnames, niets gevraagd. Die zal desnoods wel overschakelen op een van de inmiddels vier (!) gratis verspreide landelijke dagbladen, waarvan twee met kwaliteitspretenties.

NMa akkoord?

De Provinciale Zeeuwse Courant (PZC) meent te weten dat de 'kartelwaakhond' NMa geen problemen zou zien bij de overname. 'De grenzen tussen landelijke en regionale media vervagen (...) Op die manier ontstaan er nieuwe markten, dus ook nieuwe criteria voor onaanvaardbare machtsposities', zei NMa-bestuurder René Jansen tegen de PZC.

 

Zie ook: Houwert lust ze rauw, Montgomery niet

Reacties op Dorpsplein

Naar boven

Licht informatief!

02|05|07
De Volkskrant gaat samen met de NCRV (in coproductie heet zoiets) in het najaar een tv-serie verzorgen over de klimaatverandering. Volgens Gijs van Beuzekom, manager informatieve programma's bij de NCRV, zullen de programma's 'een licht informatief karakter' hebben. met 'spel-elementen, cabaret en een competitie tussen deskundigen op weergebied'.

Gewoon informatief bestaat niet meer. En de deskundigen zullen wel weer Zeer Bekend zijn. Zo vrees ik de prominente aanwezigheid van Erwin Krol, van wie ik wel eens denk: liever geen weer dan zijn weer.

G.

 

Reacties op Dorpsplein

Naar boven

Nieuwe hoofdredacteur Eindhovens Dagblad

26|04|07
Het Eindhovens Dagblad krijgt per 1 juli een nieuwe hoofdredacteur. Henk van Weert (52) volgt Joep van der Hart op, die met pensioen gaat. Van Weert werkt al meer dan 30 jaar bij het ED in verschillende leidinggevende functies.

Echt benijdenswaardig is zo’n baan bij een regionaal dagblad met betrekkelijke zelfstandigheid niet. Die krant dient zich immers te voegen in de format van een ‘landelijk’ conglomeraat, in dit geval het vanuit Apeldoorn geleide Wegener.

Lees verder

Blablabladenmarkt

Met stijgende verveling en irritatie een weblog van Rob van Vuure zitten lezen; afgehaakt op het moment dat hij beschreef, hoe Martin Bril, op woensdag 28 maart, in de centrale hal van Sanoma Uitgevers in Hoofddorp, met Tatum van de Viva in bed dook. ‘Allebei in pyama, in een heus ledikant’. Wat een onecht ledikant is, moet je aan Van Vuure vragen. Het had iets te maken met een rubriek In bed met bekende mannen – vul maar in, te beginnen met natuurlijk lekker ding Wouter Bos.

Rob van Vuure was ooit hoofdredacteur van Panorama, Viva en Margriet (Tegelijkertijd? Ik houd het voor mogelijk.) en gaat nu door het leven als creatief directeur van het van origine Finse Sanoma. Dat bedrijf heeft nogal wat blablabladen overgenomen van de naar Manhattan vertrokken VNU, waaronder Panorama.

Het zijn gehaaide zakenmensen, wat onder meer tot uiting komt in toezending een acceptgirokaart voor een van 01-01 t/m 31-12 lopend jaarabonnement op 1 november, ‘te betalen vóór 1 december’. Wat ik natuurlijk nooit doe, mede dankzij het planningsgemak van het internetbankieren. Niet vergeten dat blad vóór de volgende girokaart op te zeggen, trouwens

Van Vuure is helemaal idolaat van een door hemzelf (voor de derde keer) georganiseerde BladenMakersWeek (BMW!), waarvoor liefst 7800 mensen gereserveerd zouden hebben. In de loop van die week strooit hij regelmatig met deelnemersaantallen, zodat ik moet denken aan een aankomend journalistje bij het Eindhovens Dagblad, dat zich tot popspecialist had opgewerkt en dat regelmatig tot uitdrukking bracht, door de centrale redactie enigszins dwingend over komende concerten te informeren met te verwachten bezoekersaantallen. Daarbij ging het nooit om minder dan ’10.000 man’. (Met andere woorden, houd daar rekening mee bij het reserveren van ruimte in de krant.)

En dan onthult Van Vuure het geheim van zijn BMW, Die is – hoe kan het anders – ‘gemaakt als een goed tijdschrift. Rubrieken. Series. Verschillende journalistieke technieken. Zwaar, licht, lang, kort. Wedstrijden. Cadeautjes. En alles met een originele invalshoek.’
Het barst van de, ongetwijfeld uitstekend betaalde, BN-ers die ieder een bladbespreking voor hun rekening nemen. Bij sommige sessies (Albert Verlinde) tweehonderd aanwezigen! Niet voor niks gecharterd, wil hij maar zeggen. De originele keuze: Rob Oudkerk, met steeds meer kinnen, die het blad Top Santé bespreekt.

Ik haakte dus af bij de pyama’s, maar ik heb me ook aangeleerd kruislings te lezen, voor ‘je weet maar nooit’. En gelukkig maar, want Van Vuure gunt ons een onverholen kijkje in de ziel van topsporters. Zoals een has been Ard Schenk: ‘Weet je wat wel vervelend is? Die jonge agentjes van tegenwoordig herkennen me niet meer. Vroeger werd er nog wel eens een bekeuring weggewoven, maar nu schrijven ze rustig op de bon: A. Schenk.’

Speciaal voor die jonge agentjes: Ard Schenk, dat was een beroemde schaatser, hoor!

Guido t'Sas

01|04|07
 

Reacties op Dorpsplein

Naar boven

Ironie Gazet van Antwerpen

In een bericht <- over een bouwplan in Baarle-Nassau toont de Gazet van Antwerpen zich niet vrij van ironie over Nederlanders.

De speculaties van de media

Door Sante Brun
Door voor mij niet na te speuren oorzaken vinden Nederlandse televisiekijkers en krantenlezers de respectieve nieuwsorganen nog altijd betrouwbaar. En waarom ook niet?

Nemen wij eerst de moordzaak Louis Sévèke. Voor die moord in Nijmegen in november 2005 is nu een man gearresteerd die, naar politie en justitie meedelen, een bekentenis heeft afgelegd. De media zouden zich nu moeten beperken tot deze mededeling, de journalisten hebben namelijk niet zelf gehoord dat de man een bekentenis heeft afgelegd.

De Tilburgse imam. Foto naar tv-beeld Vara/NPS.
Maar nee, je kunt aan alle kanten alweer lezen hoe het eigenlijk allemaal gekomen is, dat de ‘moordenaar’ uit wraak heeft gehandeld, omdat Sévèke hem in de jaren negentig uit een kraakpand zou hebben gezet waar hij volgens de krakers was binnengekomen als informant van de ‘veiligheidsdiensten’. Wij, eenvoudige consumenten van de media, moeten goed beseffen dat ook dit weer een paar hapjes zijn uit het geruchtencircuit. Maar het wordt gepresenteerd als alweer een waarheid.

Net zoals het feit dat het bijna anderhalf jaar lang voor min of meer vaststaand werd aangenomen dat de moord op de activist niet anders dan een politieke moord kon zijn, gepleegd door diezelfde veiligheidsdiensten op een lastige luis in de pels, en zo voort.
Let wel: die mogelijkheid is op dit moment ook nog niet uitgesloten, maar is wel al die tijd door de media geventileerd als het meest logische scenario. Met bijbehorende suggestie dat daarom politie en justitie niet zo happig waren op het oplossen van de moordzaak.

Dan krijgen we de Tilburgse imam. Dagenlang staat het voor de media vast dat deze brave petjesdrager de beminde gelovigen heeft opgeroepen, geen belasting te betalen. Dat bracht burgemeester Vreeman al tot de uitspraak dat deze kleurrijke landgenoot hier niet thuishoorde.

En wat zegt de oude grijs bij Pauw en Witteman: dat hij dat nooit heeft gezegd, dat hij juist vindt dat je je moet aanpassen aan de wetten van het land waar je woont, sterker nog: hij betaalt zelf belasting voor zijn auto! Ik schatte hem nog wel op een muisgrijze ezel! En hij drinkt geen wijn, mag zelfs niet aan een tafel zitten waarop wijn staat, maar dat betekent dus ook dat hij nooit dronken achter het stuur zit.

Pauw en Witteman zaten eendrachtig met de mond vol tanden en zelfs Jan Marijnissen keek of hij een aap zag neuken. Wie liegt hier nou?
Maar dat is de vraag natuurlijk niet: Wel dat één van beide beweringen gelogen moet zijn, maar een van de twee is al dagen geventileerd als de waarheid. Dat is wat er schort aan de media.

Reacties op Dorpsplein

Naar boven


Laatste Avondmaal met boerenkool en worst

Het pletten van Pasen

26|03|07
Pasen komt er aan. Pasen? O, eitjes rapen, de paashaas, krokussen, een vrije maandag.
Nee-nee-nee. Pasen is eigenlijk van oorsprong een joods feest; het woord betekent voorbijgang (passage) van de Heer. Omdat het later, 33 jaar na diens geboorte,  toevallig samenviel met de dood en – niet te vergeten -  de verrijzenis van Jezus, hebben diens volgelingen de naam geannexeerd.

Maar de christelijke wereld viert dus de kern waar alles om draait: de Verlossing. Jezus zei enige tijd tevoren enigszins geheimzinnig: ‘Een korte tijd en gij zult mij niet meer zien en weer een korte tijd en gij zult mij weerzien.’ Vandaar dat de apostelen met Pasen riepen: De Heer is echt verrezen. Het is dus waar. Als het niet waar zou zijn geweest, zou alles in duigen zijn gevallen en zouden we allemaal heidenen zijn gebleven. Niet dat dat nu nog iets uit maakt. De wormen en paarden van Balkenende even buiten beschouwing gelaten.

De Rooms-katholieke Kerk schreef haar gelovigen lange tijd voor, een keer per jaar te biechten en in de paastijd de communie te ontvangen – wat wil zeggen, het lichaam van de heer, in de gedaante van brood, tot zich te nemen. Dit ingevolge de woorden van Jezus aan het Laatste Avondmaal: ‘Neemt en eet hiervan, want dit is mijn lichaam. Doet dit ter gedachtenis aan mij.’

Dat was de maaltijd in de avond vóór het lijden en de dood van  Jezus. De avond ook van Het Verraad van Judas Iscariot. Het Laatste Avondmaal is zodoende onverbrekelijk verbonden met Pasen.

De werkelijke betekenis van Pasen is in vergetelheid weggezakt, waarschijnlijk nog meer dan Kerstmis, dat sinds ongeveer 1970 alleen nog maar wordt aangeduid als Kerst.  Bij Kerstmis is er in elk geval nog die verwijzing naar een lief baby’tje en de maagdelijke charme van zijn moeder. Al heb ik zelden kinderen meer verlegen gezien, dan toen ze het kerstgebeuren met benauwd opgesloten, levende schapenuitbeeldden voor de ingang van een supermarkt. Alsof ze snapten dat er iets niet klopte.

Van de veertigdaagse vasten die aan Pasen vooraf gaat, valt nauwelijks meer iets te bespeuren en carnaval (afscheid van het vlees) is daardoor van zijn diepe betekenis ontdaan. Maar aan het einde van die veertig dagen is het weer feest en daar moet je iets mee doen. Zeker als nieuwsmedium. Zo schrijft de Volkskrant in haar vaste weekendbijlage de verleiding: ‘Binnenkort is het Pasen: tijd voor een eitjestest.’ Helemaal op de tour van het AD, dat immers vooral bekend staat als oliebollenkrant om zijn onvermijdelijke  eindejaarstest. De Volkskrant zou dus een paaseitje in haar kwaliteitsstempel op kunnen nemen. Kwestie van de realiteit onder ogen zien.

'Aansprekende Nederlanders'

Kan het nog erger met het pletten van Pasen? Jazeker. Ongelofelijk, maar waar.   Het Eindhovens Dagblad en wie weet welke Wegenerkrant nog meer lanceerden aan de vooravond van Passiezondag een Laatste Avondmaal met boerenkool en worst. Scripisit Scripsit, wat geschreven is, is geschreven, zei Pilatus, maar het staat er echt: ‘Afscheid met boerenkool en worst.’
De format, waarvan we misschien nog een of twee keer zullen mogen genieten, komt er op neer dat aansprekende landgenoten, eufemisme voor Bekende Nederlanders, wordt gevraagd, wat zij als laatste avondmaal zouden willen nuttigen en wie ze daar bij zouden uitnodigen. De aftrap werd gegund aan niemand minder dan Appie Baantjer, geestelijke vader van politieman De Cock, die immers al 83 jaar is en best vast zou kunnen gaan nadenken over die laatste maaltijd. Van hem komt de suggestie, de boerenkool op het menu te zetten. Volgende patiënt (‘bij hem werd twee keer kanker geconstateerd') is Elco Brinkman, voormalig CDA-leider, nu bestuursvoorzitter van Bouwend Nederland. Ben reuzenbenieuwd hoe die  zich laat compromitteren. Als meer lezers van het Eindhovens Dagblad daar nieuwsgierig naar zijn, is de krant qua format in haar opzet geslaagd.
In elk geval durft daarna niemand meer Zalig Pasen te zeggen.

Guido t'Sas

Reacties op Dorpsplein

Dit onderwerp is opgenomen in aflevering 59 van Podcasterij BestWest

Naar boven

 

de Volkskrant weer op niveau

Nieuw Nieuwer

23|03|07
Wanneer precies is ons ontgaan, maar de Volkskrant is teruggekomen van haar heilloze besluit, de titel van de krant onder de zogenaamde etalage te zetten.

De voorpagina links is van begin december 2006, rechts de krant van vandaag.

Zie ook: Het peil zakt, de stemming stijgt

Gratis bijna dagblad Barneveld Vandaag lijkt blijvertje

22|03|07
Barneveld Vandaag (BV), het gratis huis-aan-huis bezorgde regionale bijna dagblad (4 werkdagen) lijkt een blijvertje. Vandaag maakt de uitgever, Wegener Huis Aan Huis Bladen, bekend dat redactie en verkoopafdeling tweemaal zoveel werkruimte nodig hebben dan ze nu gebruiken. De krant betrekt binnenkort een nieuw kantoor aan de Barneveldse Gasthuisstraat.

Het gratis 'dagblad' verschijnt sinds november 2006 in de gemeente Barneveld. Het combineert nieuws uit binnen- en buitenland met lokaal nieuws, waarbij laatst genoemde categorie het meest prominent wordt gepresenteerd. 'We hebben een vliegende start gemaakt en kunnen nu wel zeggen dat we in een behoefte voorzien. Dat sterkt ons in het idee de komende periode te blijven investeren in dit unieke product,'zei algemeen hoofdredacteur Mart Jochemsen tegen een verslaggever van BV.
hhBest heeft van 21 december tot 19 maart de aantallen advertentiepagina's in relatie tot alle pagina's in BV bijgehouden en komt uit op 802-235, oftewel bijna 30 procent. Het is de vraag of die andere nieuwe gratis krant, De Pers, daar ooit aan toe komt. Wat Barneveld Vandaag nog mist, zijn de zogenaamde familieberichten; die illustreren vaak de mate van gesettled zijn van een krant in een gemeenschap.

Wegener is ook uitgever van dagbladen als Eindhovens Dagblad, Brabants Dagblad, BN/De Stem en De Gelderlander.

Reacties op Dorpsplein

Naar boven

Logo

Logica

16|03|07
Er lijkt haast een soort logica in te zitten. Bedrijven of organisaties, waarmee het niet zo goed gaat, of die het ronduit slecht doen, veranderen van naam en mutatis mutandis van logo.

Dan worden dan vaak onder het mom van voorlichting en klantenservice geldverslindende promotiecampagnes aan gekoppeld. Krijg je weer een door de bestuursvoorzitter persoonlijk ondertekende brief, die rechtstreeks de prullenmand in gaat.

In het Eindhovens Dagblad van heden staan enkele sarcastische ingezonden brieven naar aanleiding van de naams- en logowijziging van NRE (Nutsbedrijven Regio Eindhoven) in E.ON. De NRE was bijna dagelijks in het nieuws, vooral wegens het ongemotiveerd verhogen van maandelijkse voorschotbedragen voor onder meer gas. 'We willen wel graag iets meer weten dan alleen maar de cryptische naam E.ON' en: 'Ik heb nog 500 euro van de NRE te goed, maar de door de meteropnemer opgenomen meterstanden konden niet geconverteerd worden', enzovoort.

De Publieke Omroep, ook zoiets. Moet zonodig voortaan Nederlandse Publieke Omroep NPO heten, zie bijbehorend flets logootje hierboven. Zal nu eindelijk het verschil met de commerciëlen blijken door minder of geen reclame? We betalen toch al belasting om die NPO overeind te houden? 's Avonds, in prime time krijg je bij voorbeeld eerst - inclusief tune die niet is om aan te horen - de promotie van het NPS/Vara-programme Pauw en Witteman, 'na de Ster', en mag je je vervolgens met uitgezet geluid zitten verbijten bij een reclameblok, waar maar geen eind aan wil komen.

Stop dat nieuwe logo maar in je reet.

G.

Reacties op Dorpsplein

Naar boven

Persbak

Dit gaat niet goed

20|02|07
Station NS <- Tilburg, vanmorgen om 9:30 uur. Koud een maand na het verschijnen van het eerste nummer van Dagblad De Pers, 'gratis maar niet goedkoop'. Tijd voor het opmaken van een eerste balans.

Dit gaat niet goed. Nog volop exemplaren van Metro voorhanden. de Persbak al of nog leeg - erger nog, vuil en stoffig.

In de trein naar Den Haag en terug één exemplaar kunnen vinden, naast legio gelezen Metro's. Op Den Haag CS eveneens een lege persbak.

 

Dit gaat niet goed. Een nummer van De Pers, dat je verveeld doorbladert. Opnieuw een nauwelijks te pruimen politiek commentaar van Wiegel, die met carnaval naar de woonplaats van zijn geliefde in het zuiden opeens het orakel van Heeze is gaan heten. En, wat sommigen misschien het meest zal verontrusten, nog steeds nauwelijks advertenties.

Nee, dit gaat niet goed.

G.

Meer recente info over waardering De Pers (De houdbaarheid van deze link kan beperkt zijn.)

Een analyse op de website De nieuwe reporter


Kwaliteitsnormen 2007 Kwaliteit

De macht van de pers

08|02|07
265 werknemers van het oude DAF wachten al veertien jaar vergeefs op geld uit de boedel van het destijds gefailleerde DAF. Maar daar komt nu schot in, dankzij... de pers. Zou 't?

 

 

 

Column Guido t'Sas

 

DePers
Delen van pagina 2 en 3 van het eerste nummer van DePers in een webbrowser. Let op de navigatiemiddelen rechtsboven. Het systeem lijkt wat trager te werken dan het meestal voor onlinekranten gebruikte pdf-format.

DePers ook online

23|01|07
Het gratis dagblad DePers waarvan vanmorgen het eerste nummer is verschenen, is ook online te lezen. Gelukkig maar, want het is nog maar de vraag of die krant in plaatsen als het Brabantse Best al bij de AH voor het grijpen ligt. Ik ga straks kijken. (De grutter krijgt daarvoor gratis advertenties - heeft DePers er alvast 'n paar.

Jan Dijkgraaf, oud-hoofdredacteur van de gratis Metro heeft er een zwaar hoofd in, zo liet hij weten in het NOS Journaal op Radio 1. 'DePers is een elitair blad en een elitaire krant wordt nooit een massamedium.' Hij vond de hoeveelheid advertenties in het eerste nummer, mede gezien de lange tijd van voorbereiding, bijzonder mager.

 

De online-versie van DePers komt tot de surfer met een andere techniek dan het meestal gebruikte pdf-format van Adobe. Het ziet er wat gelikter uit, met een schuifje in de rechter bovenhoek voor het inzoomen en 'n soort loopje om over de pagina's te schuiven. Het systeem kon traag over, maar dat zou aan de grote belangstelling kunnen liggen.

Het has been politieke orakel Hans Wiegel debuteert in DePers op pagina 2 als columnist. Zijn verhaal komt neer op een regeringsverklaring namens zichzelf.

Guido t'Sas

Geen DePers bij AH in Best. De klantenservice geeft bij haar weten 'geen gratis kranten weg'. Terug

Reacties op Dorpsplein

Zie ook de column van Sante Brun: Avontuur

Naar boven


Van een krant en de dingen die daar voorbij gaan

Door Sante Brun
Toen ik in 1967 nog maar net een paar maanden bij het Limburgs Dagblad werkte, kwam ik samen met een paar collega’s tot de ontdekking dat de man die indertijd het cartoontje in de linkerbenedenhoek van de voorpagina tekende, wel erg vaak iets tekende dat wij al eens eerder gezien meenden te hebben.
Toen de Volkskrant ons daar ook al op attendeerde ging ons een licht op: de man had niet elke dag een leuk idee en pakte dus maar een ouwe van Wim Boost, beter bekend als WiBo, toen in diezelfde Volkskrant.

Zoals dat indertijd ging, iemand op de redactie kende wel iemand die wel leuk kon tekenen en de volgende dag hadden we een nieuwe cartoonist: Ru de Vries->, Ru voor de lezers. Hij ging niet meer weg tot de krant het dezer dagen kennelijk welletjes vond. Veertig jaar heeft hij niet kunnen vol maken, maar hij is een heel eind gekomen.

Ru – schilder, beeldhouwer, lithograaf – was in 1967 al wereldberoemd in Heerlen. Heel lang hoorde hij bij het meubilair van café Bijsmans, later kwam hij vooral vaak in de bar van Luigi en Paolo Belfi op de Promenade. Hij vond zichzelf wel een aanwinst voor de dames. Hij woonde nooit ergens normaal maar altijd op kastelen of monumentale boerderijen, hij verbleef lange periodes in het buitenland, bijvoorbeeld op het eiland Mauritius, op Bali of op een Grieks eiland. Waar hij de kost bijeen schraapte door portretten te tekenen van toeristen op het strand. Als er internet was geweest zou Ru gewoon door getekend hebben voor de krant, maar indertijd moest hij zich in die periodes laten vervangen.

Ru is zeventig en woont in de Belgische Voerstreek en ik zou hem, desnoods als curiosum, nog lang bij de krant hebben gehouden. Maar ik bepaal (gelukkig) het beleid niet.

De laatste cartoon van Ru staat vandaag in de krant. Typisch Ru: gewoon een doorsnee-cartoontje op de actualiteit, niks afscheid.

Ru

Op diezelfde voorpagina wel een uitdrukkelijk afscheid, van de rubriek Kras. Meestal een pittig columnpje van hapklare lengte – ik mag daar onbescheiden aan toevoegen dat het na twee jaar broeden de opvolger was van mijn dagelijkse stukje waarmee ik in 1999 stopte maar waarmee ik sindsdien op virtuele pagina’s als deze ben doorgegaan. De stukjes, geschreven door een collectief, waren soms wel erg bot, maar twee leden van dat collectief sprongen er uit: ten eerste Hans Goossen, een droogkomisch talent dat, zoals het hoort, graag zijn eigen zwakheden uitbuitte.

En ten tweede Mariëtte Stuijts, tot gisteren plaatsvervangend chef van de Parkstad-editie en vanaf volgende maand eindredacteur bij omroep L1. De lezers kenden haar twee paarden, haar hond en haar poes, haar man en haar jeep, haar dappere oude vader, haar twee nichtjes en haar zieke moeder van haver tot gort. Dankzij Kras.

Mariëtte vertelde me deze week nog dat ze wel eens heimwee had naar de tijd dat we met een man of acht, gewoon op zijn boerenfluitjes zonder iemand om toestemming te vragen, wekelijks een stuk of twintig, dertig pagina’s bedachten, naar eigen goeddunken volschreven met achtergrond, interviews, columns, reportage en informatie. En vooral dacht ze vaak aan de maffe projecten die we uitvoerden, zoals millenniumnummers, een jaarlijkse onderwijskrant, kunstbijlagen. Het was een mooie tijd, blij dat we die hebben meegemaakt, want het gebeurt nooit meer. Elk idee moet tegenwoordig getoetst worden aan het marketingconcept en dat is, zoals bekend, de dood in de pot.

Behalve met Ru stopt de krant dus ook met Kras. Het lijkt de Volkskrant wel. (Wat zeg ik daar nou weer.)

Deze week werd aangekondigd dat er wel iets voor in de plaats komt: een column, beurtelings te schrijven door drie collega’s van Dagblad De Limburger. Voor zover mij bekend zijn die drie namen verbonden aan veel eruditie, verstand van zaken en een weloverwogen oordeel; en dus aan belerende en humorloze zuurpruimerij.

Maar komaan, ik kan me vergissen.

30|12|06

Lees de columns van Sante Brun op deze site

Reacties op Dorpsplein

Naar boven


Gratis regionaal 'dagblad' van
Wegener

Door Guido t'Sas
19|12|06
Het verschijnsel gratis dagblad heeft sinds 1 november een regionale evenknie: Barneveld Vandaag. Het is een uitgave van Wegener Huis-aan-huis-kranten (WHK) en ze verschijnt vier dagen per week (dat wil zeggen doordeweeks, behalve op dinsdag en zaterdag). Het is dus niet helemaal een dagblad; eerder een krant die vroeger werd aangeduid met nieuwsblad.

Krant
Deel van pagina 1 van Barneveld Vandaag van 18 december 2006.

De krant is ook (uiteraard) gratis in pdf-vorm te downloaden; 'heel de wereld' kan 'm thuis drukken. Dat kun je niet met de Barneveldse Krant, een uitgave voor betalende abonnees van de Koninklijke BDU, wier monopoliepositie dus onlangs is doorbroken.

Barneveld Vandaag is een opmerkelijk intiatief van de eveneens Koninklijke Wegener, de uitgever (van onder meer alle drie Brabantse dagbladen, De Gelderlander en de Provinciale Zeeuwse Courant) die tot voor enkele jaren zijn activiteiten opvoerde door het opkopen van kranten. In een artikel in het personeelsblad Wegener Krant staat, dat 'de eerste resultaten van Barneveld Vandaag hoopgevend zijn.

Krant2
Barneveld Vandaag moet het voor haar inkomsten helemaal van de advertenties hebben. Hier adverteert boekenwinkel Bruna bij een nieuwsbericht, waarin de eigenaar zelf een rol speelt.
Als het over de formule gaat, staan er obligate dingen in als 'de regio staat voorop en de lezer centraal'. De adverteerder niet minder nemen we aan, de policy van Wegener in andere regio's observerend. De krant van 18 december, redelijk 'compleet' met ook sport- en 'wereld'nieuws, telde 24 pagina's. Over het formaat verkeer ik in twijfel, maar ik neem aan dat het tabloid is. Vier van die 24 pagina's - ongeveer 18 procent - bestaan uit advertenties. Benieuwd waar dit naar toe gaat. Een goedkoop door de Nijmeegse central desk geredigeerde betaalde krant? Zou, gezien de ontwikkelingen bij de Wegener dagbladen in het algemeen, ook nog kunnen.

Blijvertje?

Meer over Barneveld Vandaag plus reacties op Dorpsplein 20|12|06

Naar boven

Smaak en ethiek bepalen kwaliteit

Door Guido t'Sas
Er zijn kranten die zich (meestal bepalen ze dat zelf) het predikaat kwaliteit hebben verleend. Het is niet meer en niet minder dan een slogan die de verkoop moet bevorderen. Nu kan het woord kwaliteit op verschillende manieren worden gebruikt. Wat is jouw kwaliteit? Wat kun je, wat is je specialisme?

Oud1

De kwaliteit van iets of wat wordt bepaald door een aantal factoren. Gaat het om een product, dan is de smaak van de vervaardiger een qua belang niet te onderschatten factor. Zodat wansmaak leidt tot een product van geringe, of zonder kwaliteit. Ja, ik weet het, over smaak valt niet te twisten, maar er zijn gevallen waarin het aan de orde zijn van wansmaak evident is.

Zo'n geval is een aflevering van de rubriek In Beeld in volkskrant magazine van zaterdag 16 december 2006. Onderwerp: de rollator.

Oud2

Flitsmans

Zoals de rubrieksnaam al aangeeft, speelt de tekst een bescheiden rol. Het gaat om de foto's van zes meest hoogbejaarde vrouwen achter hun rollator. Zijn het mooie foto's? Om te beginnen: technisch zeker niet. Er is flits aan te pas gekomen, met alle vervelende neven-effecten vandien. Zoals weerkaatsing in brillenglazen. Portretfoto's, die met flits worden gemaakt, verharden bovendien gelaatstrekken en in dit geval natuurlijk de sporen van de ouderdom. Kortom het effect is doorgaans verre van flatteus. Als Flitsmans dat niet weet dan is-ie - o, sorry, het is in dit geval een vrouw - dan is ze dus een slechte fotograaf. En als ze het wèl weet is ze het ook, want dan had ze naar andere, sowieso fraaiere oplossingen gestreefd. Oude mensen kunnen heel mooi op de foto staan, of is dat ouderwets?

Wat zal ik er verder van zeggen, om aan te tonen dat hier de wansmaak in het geding is? Ik vind dat we hier te maken hebben met een vorm van apies kijken. Wat de Volkskrant presenteert heeft niets te maken met het onderwerp rollator. Daarvoor wordt de aandacht van de beschouwer teveel afgeleid door 'kennelijke status' van de gefotografeerde dames. En die is er voor het merendeel een van wat ik voorzichtigheidshalve 'fysieke en psychische achteruitgang' noem. In een aantal gevallen hebben de gezichten ook een uitdrukking van 'wat gebeurt hier?'.

Oud3

Zelf-diskwalificerend

De foto's roepen bij de krantenlezer vragen op als: wisten deze mensen wel, wat de bedoeling was? Een van de dames wilde volgens het bijschrift haar leeftijd liever niet noemen. Dan denk je weer: hebben de gefotografeerden de foto's mogen zien voor ze geplaatst werden? Is de geestelijke toestand van de vrouwen van dien aard, dat wellicht de naaste familie van de fotosessie op de hoogte moest worden gesteld? Zo ja, is dat gebeurd? Zijn de foto's gemaakt in een (en hetzelfde) zorgcentrum? Gebeurde dat dan met instemming van het management?

Zal ik afronden? Als een van de vrouwen mijn moeder was geweest, zou ik tegen deze operatie bezwaar hebben gemaakt.

Onethisch, wansmakelijk en daarom zelf-diskwalificerend werk van de Volkskrant.

Reacties op Dorpsplein

Naar boven


Het pad van een tabloid
gaat niet over rozen

08|12|06
Het pad van een krant die pas is begonnen met het tabloidformaat, gaat niet altijd over rozen.

Wegener Nieuwsdruk in Best, het bedrijf dat onder meer 'als eerste' op tabloid overgeschakelde Eindhovens Dagblad drukt heeft na twee maanden nog steeds moeite met het laten overlopen van twee pagina´s over de vouw heen. Het is de bedoeling dat dat nagenoeg naadloos gebeurt, maar dat is tot dusver niet echt gelukt.

ED
En vandaag doet zich in het ED een verschijnsel voor, dat het bijna de moeite waard maakt, de desbtreffende pagina´s op z´n minst te archiveren in het Nederlands Persmuseum. Een ´overlopende´ foto is deels in kleur en deels in zwartwit afgedrukt. Gelukkig mag het ED bogen op de 20.000e proefabonné sinds de invoering van dat tabloid. Zie ook Bijna naadloos

Het peil zakt, de stemming stijgt

Krantentitel

Door Guido t'Sas
07|12|06
'n Aantal dagen kijk ik nu elke morgen weer op van de Volkskrant. Die heeft recentelijk een restyling ondergaan. Er is van alles veranderd, het meeste ten goede moet ik zeggen. De lees- en navigeerbaarheid is er op vooruit gegaan. Oftewel aan een bittere noodzaak is voldaan, want de oude opmaak en indeling ging al wel dertig jaar mee, heb ik begrepen. Je moet sowieso toch iets in deze barre tijden voor de kranten. Zie ook de drift waarmee Wegener bezig is, haar dagbladen in het tabloid-formaat te gieten.

Maar waar ik telkens van op kijk, over struikel, met mijn ogen knipper, jeuk krijg aan m'n, nou ja, dat is <-die titel onder wat men 'de etalage' noemt. De blokjes, met fotootjes, waarmee vooruit wordt gelopen op de inhoud van de krant van de dag.

 

Van die titel is tijdens interne discussies bij de Volkskrant gezegd, dat-ie maf en koddig (bedoeld wordt, gewoon ouderwets) is, maar dat-ie juist daarom moest blijven. Een redenering die ik best kan volgen. Hoe fraai of lelijk ook, een dagbladtitel is een historisch gegeven, een monument, waar je af moet blijven. Als je er aan sleutelt, zorg dan dat het nauwelijks merkbaar is. Zie bij voorbeeld ook De Telegraaf. Hoogst antiek, qua titelinhoud en -vorm. Om dezelfde reden heb ik altijd gevonden, dat het Eindhovensch Dagblad nooit die ch eruit had moeten halen.

Als je dan - terecht dus - zo'n titel handhaaft, moet je hem ook in ere houden, in die zin dat je hem niet in een ondergeschoven positie manoeuvreert. Kortom, de titel de Volkskrant is in de nieuwe layout tot een kind met een waterhoofd gedegradeerd, maar dan omgekeerd. Zoiets. Het komt erop neer dat ik het foeilelijk vind en er nooit aan zal wennen.

Vandaag moest ik constateren dat de Volkskrant het niet kan laten (voor de vierde keer) een verkiezing Nederlander van het jaar te organiseren. Spijtig voor (waarschijnlijk) de minderheid onder de abonnees, die hiervan braakneigingen krijgt. Is het wonderlijk, dat ik opeens moest denken aan een uitdrukking die vroeger wel eens werd gebruikt als er een schuine mop was getapt: 'Het peil zakt, de stemming stijgt.'

Zie ook: de Volkskrant weer op niveau

Reacties op Dorpsplein

Naar boven

Deze rubriek is op 02|01|07 opgeschoond. Een gezipt pdf-document, omvattende de items van 2003 tot en met 2006 bevindt zich in het archief, waar het is te downloaden.