ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
Film in tijden van corona
16 november 2020
| 
Geplaatst door: 
Still uit ‘Gli Anni Più Belli’, de film die in dit stuk wordt bespsroken.
Sante Brun
a een maand of tien geen bioscoop van binnen te hebben gezien en met het plan voorlopig de filmzaal ook niet aan de binnenkant te bezichtigen, begon toch een beetje te knagen dat we achter geraakt waren op het gebied van de betere film. Ik meen dat de laatste film die we in de bioscoop zagen het onsterfelijke meesterwerk ‘De Beentjes van Sint Hildegard’ was.
Je kunt toch Netflixen, riepen ze in mijn omgeving. Maar op Netflix staan ook een heleboel films niet, en laat dat nu net de films zijn die ons interesseren – voornamelijk maar niet uitsluitend Frans, Spaans, Italiaans, Japans, Duits, genre filmhuis.
Geplaatst in 
Best doet iets voor talentvolle vluchtelingen
Talentvolle vluchtelingen die in de gemeente Best wonen kunnen binnenkort rekenen op goede studiemogelijkheden en gerichte begeleiding, zodat zij hun kansen op een passende baan vergroten. De gemeente Best heeft hiervoor een samenwerkingsovereenkomst getekend met Stichting voor Vluchteling-Studenten UAF. De inzet van de 3-jarige samenwerking is om talenten tot bloei te laten komen en te benutten op de arbeidsmarkt en in de samenleving.
Meer hierover op de website van de gemeente Best.
Wie raakt dit niet?
Slik… (vertaling): “Een arts vraagt een kankerpatiëntje wat zijn droom is. Het jochie zegt dat hij Batman wil ontmoeten. De volgende dag kleedt de arts zich in het kostuum van de superheld en vervult de droom van het kind.” pic.twitter.com/aI8nKdDMoC
— Ilja Gort (@iljagort) November 15, 2020
Messen
olumnist en grappenmaker Rob Scheepers uit Sterksel 
schrijft in de weekendbijlage van het ED een stukje over het mes waarin hij in zijn jeugd speelde; betrekkelijk onschuldige spelletjes. ’t Is of ik het eet. Zo herkenbaar. Met dit verschil: Scheepers was in het bezit van zo’n Zwitsers zakmes, rood met wit kruis en met van alles d’rop en d’ran. Het mijne was heel wat simpeler. Het was een Engels mes, dat ik kreeg van mijn broer tevens peter, toen die enkele jaren na de oorlog terugkwam van een officiersopleiding – ’n soort update – in Edinburgh. Ingeklapt was dat mes zwart, met een wafeltjespatroon, weet ik nog. Onvergelijkbaar met dat Zwitserse exemplaar, maar toch… een heel bezit in die tijd. Dat vonden anderen ook, zal ik straks aantonen.
Foto -> : In een Rotterdams gezin hangen de keukenmessen kindproof op hoogte. Gezien in tv-programma ‘Binnenste Buiten’.
Meer op Manieren – Voorpagina hhBest
Het Complot tegen Amerika
ersconferentie op het Witte Huis, 12 december 2020. Korte verklaring van Zijne Hoogwaardige Excellentie Donald J. Trump, president voor het Leven van de Verenigde Staten van Amerika.
Beste pennenlikkers,
Wat jullie betreft meteen maar het goede nieuws: vanaf vandaag zullen jullie hoofdredacteuren stuk voor stuk worden vervangen door competente journalisten die zullen begrijpen wat juiste berichtgeving is en die niet meer hun oor zullen lenen aan staatsgevaarlijke personen.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Over schrijven, uitgeven, lezen
Boekbespreking door Sante Brun
l vaker heb 
ik hier gewag gemaakt van mijn afkeer – nou, afkeer – van vertaalde boeken. Als het enigszins kan, lees ik liever het origineel. Maar ja, met Japans of Russisch of zelfs Frans en Zweeds kan dat wel eens een probleem zijn.
Ook een aantrekkelijk aanschafprijs geeft nog wel eens de doorslag. Onlangs kwam de reeks Klassieken van L.J. Veen voor een schappelijk tarief op de markt en daar heb ik me aan gewaagd.
Hart der Duisternis (Heart of Darkness) van Joseph Conrad vond ik een bijzonder boek, de vertaling van Bas Heijne is uitstekend en ik heb nog nooit een dergelijk beeld voor ogen gehad van het oerwoud als zo’n levend voorwerp met die vijandige duistere stilte.
Zojuist heb ik naast me neergelegd: Als op een winternacht een reiziger (Se una notte d’inverno un viaggiatore) van Italo Calvino. Ik kende al veel werk van deze modernistische Italiaan, tevens een telg uit het ‘geslacht’ van Italiaanse absurdisten en neorealisten dat zijn stempel drukte op de Italiaanse literatuur van de twintigste eeuw. Meer »
Niks te juichen
Als dan toch ‘deskundigen’ in praatshows verschijnen, geef mij dan maar zorgmanager Ernst Kuipers. Die reageerde op de vraag van een presentatieschaap van #OP1 na weer een stijging van aantal corona-positieven ’te vroeg gejuicht?’ met: ‘Er viel nog helemaal niet te juichen’. pic.twitter.com/OSrK10FMz1
— hhBest (@ecluse) November 13, 2020
Fokpremie voor het vierde kind
Peter Stiekema
en fokpremie van duizend euro voor het vierde kind dat in elke gezin geboren wordt. Dat is voor mij het meest in het oog springende voorstel in het verkiezingsprogramma van de Staatkundig Gereformeerde Partij (kortweg SGP genaamd). In een tijd waarin steeds duidelijker wordt dat de mens de grootste plaag van de Heere is voor deze wereld moet je dat maar durven.
Vuurwerk? Op naar het nieuwe normaal
een zin om weer over dat vuurwerk te beginnen. De vergelijking met de ZP-discussie dringt zich op. Maar dit is zo’n geval dat je dan maar zin moet maken. Het gaat nu over de vraag of consumentenvuurwerk landelijk moet worden verboden ‘in verband met Corona’. Wat een onzin. Je hakt definitief de knoop door, of je vreest het electoraal effect, eenvoudiger gezegd, je laat je leiden door verkiezingsangst. Als ik het goed interpreteer speelt dat bij regeringspartijen VVD en CDA.
Meer op Manieren – Voorpagina hhBest
As American as Applepie
erkwaardig hoe ineens een gordijn, een mistbank optrekt. Ineens zien we weer dat Amerika van Frank Capra’s schitterende film uit 1939, Mr. Smith Goes to Washington, een politieke tragikomedie met in de hoofdrol James Stewart als Jefferson Smith, een jeugdige padvindersleider die de werkelijke wereld van de Amerikaanse politiek aan den lijve ondervindt als hij wordt aangesteld als senator. De vergelijking gaat op een stuk of tachtig manieren mank, maar het gaat mij om de sfeer van Driving Home for Christmas, de geur van gebraden kalkoen en as American as applepie.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Tommy Wieringa, schrijver:
De ongefundeerde bewering van frauduleuze verkiezingen zal een krachtig ingrediënt van de aanstaande verliezershaat blijken, die de komende jaren rancune, vijanddenken en mogelijk geweld zal voeden. Met die kwaadaardige leugen stelt Trump zijn belangrijkste nalatenschap veilig.
(nrc) Voorpagina hhBest
Geen krant op zondag, toch nieuws
Topics, nieuws op zondag.
Sinds jaar en dag verschijnen er in Nederland geen dagbladen op zondag. Dat heeft niks te maken met geloof of zo, maar komt voort uit de macht van de grafische bond, de eerste vakbond in dit land. Tegenwoordig zou die geen rol meer spelen, maar wel het vermoedelijke feit dat de uitgevers dit wel zo voordelig zouden vinden. Maar het nieuws gaat door en de journalistiek ook. Vandaar dat het ook op zondag wordt doorgegeven via de portal van de grootste krantenuitgever De Persgroep, Topics.nl Abonnees van één van deze kranten hebben daar toegang tot alle uitgaven, ook die in België.
De geheime romance van Sal en haar van Seba
alomon en Sheba. Al een kleine 45 jaar hangt het stilletjes aan de muur van een van de slaapkamers in mijn huis: een breedbeeld full colour stripverhaal, voorstellende de ontmoeting van de joodse koning Salomo met de koningin van S(h)eba, een koninkrijk dat gelegen moet hebben op de plaats waar zich nu Ethiopië bevindt. Het is geschilderd op canvas en ik heb vele jaren gedacht dat het een ietwat slordige kopie was van een interessant origineel.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Een ten onrechte vergeten familiesaga
Boekbespreking door Sante Brun
a wat reconstructiewerk 
kom ik tot de slotsom: Gabriele Tergit begon al in de vroege jaren dertig van de vorige eeuw in Duitsland aan haar familiesaga Effingers, schreef eraan verder nadat ze naar Praag en vervolgens naar Palestina was gevlucht en maakte het verhaal van de joodse families Effinger en Goldschmidt-Oppner af in Londen. Het boek eindigt in 1942 met een dramatische afscheidsbrief, in 1948 voegde Gabriele, inmiddels met de Britse nationaliteit, er nog een nogal ironische epiloog aan toe en begon toen met dat boek van bijna 900 pagina’s een wanhopige zwerftocht langs vele Duitse uitgeverijen. Tot het uiteindelijk in 1951 uitkwam bij een uitgever die op dat moment de boekerij van Springer Verlag had overgenomen. Het werd nog eenmaal herdrukt in de jaren tachtig, en is nu weer verschenen bij de Duitse tak van Random House.
Spiegel van oud Best
Het mooie en goed verzorgde graf van Silvy.
andaag, 2 november, is het Allerzielen, de dag waarop de r.-k Kerk (sinds de twaalfde eeuw!) de overleden gelovigen herdenkt. Ik was onlangs op het kerkhof bij de Odulphuskerk in Best. Hoewel ik volgens wijlen Toon van de Sande ‘nooit een echte Baestse’ word, woon en werk ik hier lang genoeg om heel wat families en hun overledenen te kennen. Tot het hoog behorend (alweer zo’n uitdrukking van Toon) of niet.
Hugo Blom, uitgever vpro gids:
Het zou mij verbazen wanneer er voortaan niet in allerlei huishoudens (…) duchtig gebruik zou worden gemaakt van de ultieme, want vorstelijke escape ‘ We zijn betrokken maar niet onfeilbaar’.
(vpro gids)
De terugkeer van Trijntje Fop
De laatste twee maanden van dit jaar exposeert Johan Verwiel in de bibliotheek van Best. Hoofdmoot is een vijftiental gekalligrafeerde en geïllustreerde dierversjes van Trijntje Fop. Daarnaast zijn er houten puzzels te zien die ook ‘het dier’ als inspiratiebron hebben.
Onder het pseudoniem Trijntje Fop publiceerde de toen heel bekende plezierdichter Kees Stip (1913-2001) halverwege de vorige eeuw zijn meestal zesregelige versjes in de Volkskrant.
