Onbekend Amsterdam |
hhBest |
Nog veel onvermoed schoons
|
Door Guido t'Sas |
Het is dat ik er door een artikeltje op de kunstpagina van de Volkskrant op attent was gemaakt, anders zou ik er wellicht nooit op af zijn gegaan: de interieurs van een aantal huizen aan de Herengracht en de Keizersgracht. Promotioneel hebben zij zich verenigd als de Grachten Musea en een folder uitgegeven. Mij wacht nog menig reisje naar de hoofdstad, nu ik één van die statige panden uit de Gouden Eeuw van binnen heb gezien: dat van de regentenfamilie Van Loon. |
Achttiende-eeuwse salon van huis Van Loon met kunst uit deze eeuw van Michael Raedecker aan de muur. Een van de laatste bewoonsters was Dame du Palais van koningin Wilhelmina. Foto's van deze vorstin en andere Oranjes kom je overal in het huis tegen. |
Enkele musea van deze categorie zijn natuurlijk wel beroemd: het Rembrandthuis en Ons' Lieve Heer op Solder bij voorbeeld. Ook wie wel eens in het Theatermuseum aan de Herengracht is geweest kent daar de schitterende monumentale draaitrap. Museum Van Loon, Keizersgracht 672, trekt tot en met 15 januari extra de aandacht met kunst van het Nouveau Siècle, deze eeuw dus, geïntegreerd in de interieurs. Zo goed en zo kwaad als dat gaat, kun je wel zeggen, want echt onder de indruk dáárvan kan ik niet zijn. Goede uitzondering is <- het monochrome werk van Michael Raedecker in de salon aan de grachtzijde. Ferdinand Bol Het huis Van Loon zou even goed Ferdinand Bolhuis kunnen heten, naar de beroemdste leerling van Rembrandt, die het pand omstreeks 1672 betrok. Het is ook pas in de negentiende eeuw in bezit van de familie Van Loon gekomen, maar is dat lang genoeg gebleven, dat die familie er haar stempel op heeft kunnen drukken.
|
Reacties op Dorpsplein |
Jaren geleden wandelden we eens door het huis van de familie Fenter van Vlissingen aan de Maliebaan in Utrecht. Inrichting jaren 1930. Dat was toen, voordat het een andere bestemming kreeg, nog één keer ter bezichtiging open gesteld. We zagen er bejaarde dames, ex-dienstboden en -kindermeisjes, ach en wee roepend ronddwalen. Daarna was het lang wachten op zoiets authentieks als dat Utrechtse herenhuis. En dit soort authenticiteit straalt het huis Van Loon dus uit. De interieurs en de tuin ademen hoofdzakelijk de sfeer en de rijkdom van de achttiende en negentiende eeuw eeuw. Indrukwekkend vind ik ook de reconstructie van een keuken van omstreeks 1900, met een enorm fornuis met warmwaterkraan en een uitgebreide collectie koperen pannen en ketels. Dit alles, zoals gebruikelijk, in het souterrain. De eetkamer bevindt zich aan de voorkant (gedekte tafel met uitzicht op de gracht'), een huis-goederenlift heb ik niet gezien, maar dat was tot na de Tweede Wereldoorlog geen probleem: het personeel draafde wel.
|