hhBest – Sinds 1996

Archief van de rubriek ‘Religie’

 
 
assabielle! Die naam zegt jullie waarschijnlijk niks en dat kun je desgewenst ook zo houden, maar ik wist haar, na ongeveer twee uur gewiekst onderzoek van mijn krakende geheugen, vanmorgen toch op te diepen: nadat zij ongeveer tachtig jaar geleden door een vrome derwijzer in mijn tere kinderziel was vastgestampt.

Bernadette Soubirous –>

Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest

e herbestemming van monumentale, gezichtsbepalende kerken in Nederland (en niet alleen hier) blijft een krikkele zaak. En: het is maar hoe je het benadert. Het Eindhovens Dagblad meldde zaterdag ‘Communiebanken staan daklozenopvang in de weg’. Daarbij een interieurfoto van de Theresiakerk, gebouwd in de jaren twintig van de vorige eeuw in het stadsdeel Strijp. Het verschijnsel communiebank moet even worden uitgelegd, want de hostie wordt sinds jaar en dag staande ontvangen. En het altaar in het priesterkoor staat volgens de krant ‘op het bordes’.

<- De Gummaruskerk van het Brabantse Steenbergen siert het omslag van een  proefschrift over de herbestemming van kerken.

Meer op Manieren – Voorpagina hhBest — Zie ook: De kerk van mijn jeugd

estijds was de wereld, wat zeg ik, het universum, nog overzichtelijk. Je had de aarde, een eindje daarboven de hemel en (hopelijk) een heel eind eronder de hel.
Destijds ging je, net als nu, uiteindelijk dood. Toen gebeurde dat op een heel bijzondere manier: alleen het lichaam ging dood, de ziel niet, die scheidde zich af van het lichaam – dat werd althans aangenomen, zien kon je het natuurlijk niet – en die ging dan alsnog dood wanneer hij of zij naar de hel ging, ik bedoel, als je hoort wat zich daar afspeelde, dat overleefde echt niemand.

Meer op SanteLOGie — Voorpagina hhBest

Huize Nazareth, vermoedelijk in de jaren zestig van de vorige eeuw. Foto collectie Dye van Best.

In het kader van Kloosterjaar 2021 in Brabant is door erfgoedvereniging Dye van Best een expositie ingericht over het kloosterleven in Best in Huize Nazareth. De hele maand september te zien in de Bibliotheek van CultuurSpoor Best.

Read the rest of this entry »

ls voormalig rooms-katholiek (lidmaat noemt men dit, meen ik, in protestantse kringen) voel ik mij weinig geroepen tot deelname aan discussies over het doen en laten van deze geloofsgemeenschap in heden en verleden. Nogal complex, zoals men weet, zie recent aan de orde zijnde onderwerpen als misbruik en financiële perikelen in en rond het Vaticaan. Maar de interesse is er natuurlijk wel en persoonlijk voel ik – puttend uit herinneringen – allerminst rancune ten opzichte van die Kerk en zijn bedienaren. Integendeel.

Maar nu is er in de Nederlandse kerkprovincie toch wel iets heel merkwaardigs aan de hand. Een bisschop, zij het ‘hulp-‘, staat op tegen de paus en doet Zijne Heiligheid verwijten die er niet om liegen.

Meer op Manieren – Voorpagina hhBest

De sfeer van klooster Catharinadal past wel een beetje bij mij. Ik vind de zusters vriendelijk en toegankelijk. Dit leven geeft structuur en regelmaat en dat mis ik wel in Amsterdam.

(BN-DeStem) Voorpagina hhBest

Het orgel in de basiliek van Boxmeer dat nog is bespeeld door de kartuizer monnik Benedictus à Sancto Josepho. Foto Wim Goossens, Wikipedia.

Benedictus Buns (kloosternaam Benedictus à Sancto Josepho, 1642-1716) was een kartuizer monnik, die middenin de zogenaamde generaliteitsperiode (onderdrukking van het katholicisme in Brabant) in de gelegenheid was bijzondere barok-achtige muziek te componeren. Werk van hem is door het Hollands Barokensemble op cd gezet en de groep trad met die muziek zondagavond op in het tv-programma Podium Witteman. ‘n Openbaring.
Benedictus dankte zijn positie aan het feit dat hij leefde in het klooster in de vrije heerlijkheid baronie van Boxmeer, een enclave binnen de toenmalige republiek. Leven en werken worden uitvoerig beschreven op Wikipedia.

Voorpagina hhBest

egenwoordig denk ik bij een leuk onderwerp voor een column al gauw: dat heb ik eerder al eens behandeld, of: moet dat nou alweer? Of: wat maakt het eigenlijk uit wat ik ervan vind?

Dat laatste argument geldt uiteraard voor alles dat ik schrijf, en dat houden we ook zo: ik schrijf mijn stukjes op omdat ik er ’s nachts een poosje voor wakker heb gelegen, de ervaring leert dat ik er voor lange tijd vanaf ben als ik het eenmaal opgeschreven heb.

Meer op SanteLOGie — Voorpagina hhBest

Peter Stiekema

et gaat hier weliswaar niet om de twisten tussen Gomaristen en Arminianen (in de 17e eeuw, zoek op Wikipedia maar op hoe het precies zat) maar het is wel een merkwaardig geschil in inzicht over de belettering van God, belichaamd in het woordje Hij (hij). Bezield zou ik in dit verband niet willen gebruiken. Waar wenst men zich in hemelsnaam (lol) druk over te maken in deze barre coronatijd. Hebben die gelovigen niks beter te doen? Bidden om genezing bij voorbeeld. Of om verdwijning van het virus, ook tamelijk nuttig.

Read the rest of this entry »

en koster die de klok luidt, is niks bijzonders, al hoeven de meeste kosters daarvoor tegenwoordig slechts op een knopje te drukken. Maar daar gaat het hier even niet over. In Oerle, een min of meer beroemd kerkdorp van Veldhoven, hebben ze een koster met een bewonderenswaardige staat van dienst die als klokkenluider is opgetreden in een geval dat hij als misstand beschouwt, namelijk ongehoorzaamheid van de pastoor – tevens voorzitter van het kerkbestuur – jegens Kerk èn Staat. Onder de Kerk wordt hier verstaan de Nederlandse Bisschoppenconferentie. En die bisschoppen hebben zich voor ’n keer geconformeerd aan de beslissingen van de Staat door de verordonneren dat er in dit land dit jaar geen kerstnachtmissen zullen zijn.

Meer op Manieren – Voorpagina hhBest

'Gevolg van secularisatie'. Via https://t.co/fYT2Gky5RK pic.twitter.com/0JPuJUiMC5

— hhBest (@ecluse) June 5, 2020

 ‘Alziend oog’ in een venster van het portaal van de Sint-Odulphuskerk in Best.

Het ‘oog van God’ in een driehoek, die de heilige drieëenheid verbeeldt: de vader, de zoon en de heilige geest.

Het oog ‘ziet alles wat je doet, het goede en het kwade’

De afbeelding als zodanig hing ook in veel huiskamers van katholieken.

Ik erger me aan mensen die gemakkelijk spreken over een straffende God. Ik geloof liever in een vergevende God en een genezende God.

(Eindhovens Dagblad)  Voorpagina hhBest

Zondagsmis op afstand, door de KRO vanmorgen uitgezonden vanuit de Petruskerk in Roelofarendsveen. Behalve de priester 1 acoliet, 2 koorzangers (van wie een met viool) 1 organist en 1 uitvoerder gebarentaal. En de cameramens natuurlijk.

Zie ook: Nood leert bidden

Enorm veel kaarsen, ook van de duurdere soort (zogenaamde noveenkaarsen) in de kapel van O.L.Vrouw van de Heilige Eik in Oirschot.

lders hebben we al vergelijkingen gemaakt tussen de situatie waarin wij ons bevinden (corona) en die in de Tweede Wereldoorlog. Het spreekwoord Nood leert bidden was toen allesbehalve een loze frase. De kerken liepen weer vol. In het katholieke zuiden beleefde men de introductie van de verering van O.L Vrouw van Fátima. Zich ongelovig noemende mensen die tijdens een bombardement in een kelder zaten, stelden voor…te bidden. Nu wenden vooral ouderen zich weer met gebed tot God. Read the rest of this entry »

Peter Stiekema

…daar slaapt de duivel tussen’. Ik maak het in de kop begonnen spreekwoord, enigszins aangepast uiteraard, hier maar even af. Een jaar of wat geleden was paus Benedictus de zoveelste moe, moe van het paus zijn.

De abdijkerk van Grimbergen was even een uitwijkhaven van de plaatselijke kerstmarkt. Beeld YouTube

at je niet zomaar zult horen, als alternatief voor de ‘muzikale’ kerstrimram die over ons wordt uitgestort, is het Gregoriaans, het middeleeuwse gezang van monniken, toegespitst op het moment van het ‘kerkelijk jaar’. Je moet ervan houden. Ik in elk geval wel, terugdenkend aan een gang met mijn moeder door de berijpte oprijlaan naar de Benedictijner Sint-Paulusabdij in Oosterhout. Ja, ‘n Kerstmis die een beetje wit was.

Read the rest of this entry »

Kerk en pastorie van Knegsel

Knegsel is een dorpje van 1350 inwoners in het hart van De Kempen, met een kerkje waarvan de toren weliswaar opvallend breed is, maar zo laag dat in de jaren zestig van de vorige eeuw het grapje de ronde deed: ‘Pastoor, haal je toren binnen want het begin te regenen.’
Read the rest of this entry »

n januari 1994, twee maanden voor ik ‘vervroegd’ zou uittreden (een pre-pensioenregeling die nu bij terugkijken bijna een sprookje lijkt) schreef ik een van mijn laatste verhalen voor de weekendbijlage van het Brabants Dagblad. Het ging over de r.-k. filmkeuring. Dat gebeurde aan de hand van een gesprek met Frans Oudejans (1926-2001), toen onder meer oud-redacteur van de nog katholieke de Volkskrant. Oudejans was op titel van journalist lid geweest van de filmkeuring. Hij keek er met gemengde gevoelens op terug. Ik vond het paginagrote artikel (inclusief illustraties) dezer dagen in een boek en dacht: dit is ook nu nog best informatief. Geschiedenis! Wat me als journalist ook frappeert, is de vormgeving van die pagina, waarin ik de hand herkende van mijn toenmalige collega Céline Rutten. Veel ‘wit’, citaatkoppen, prominente behandeling van de illustraties. Rutten was haar tijd vooruit. Ik besloot de tekst compleet te scannen. Om het te lezen, klik op:

Read the rest of this entry »

et islamitisch recht bestaat voor een deel uit regels en verklaring van die regels die een normaal mens als volkomen absurd voorkomen.

Ze werd een Egyptische rechtsgeleerde enkele jaren geleden geconfronteerd met het probleem: hoe kun je toestaan dat een man en een vrouw die geen familie van elkaar zijn in één ruimte met elkaar samenwerken, bijvoorbeeld in een bedrijf of op een school.

Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest