Archief van de rubriek ‘Media & mediakritiek’
Wat is links en rechts in omroepland?
De publieke omroepen zijn weer eens actueel geworden nu de VARA en BNN definitief gaan fuseren en de daarvoor beloofde bonus opeisen. De VVD en de PVV staan meteen te steigeren: deze ‘linkse’ omroep krijgt met het grootste gemak geld terwijl de rechtse oproepen WNL en Powned moeten doorsappelen zonder behoorlijke hoeveelheid zendtijd.
Wat is trouwens links en wat rechts in omroepland? Ook op deze vraag gaat Sante Brun vandaag in: SanteLOGie
‘k Waarschuw niet meer
Vrijdagavond twitterde Sante Brun al: Niet naar P & W kijken. Ajakkes! Nu waarschuwt hij voor de laatste keer: alleen als Cruijff veilig dood is en dus uitgeraaskald, mogen ze in DWDD het er nog een keer over hebben. ‘Want anders zwaait er wat!’
1968, dat is nu wel definitief voorbij
Wat een ellende toch, dat het internet in 1968 gewoon nog niet bestond. En toch gebeurden toen de leukste dingen.
Neem die dag dat zich bij kunstredacteur van het Limburgs Dagblad Urias Nooteboom een delegatie vervoegde bestaande uit een groepje heren met lang haar en uitbundig voorzien van snorren en baarden, hem (en mij) vagelijk bekend uit het Heerlense stadsbeeld. Ze bezochten weliswaar niet dezelfde kroeg als wij, café Bijsmans, maar we hadden wel contact, al was het alleen al omdat er nieuws in hen zat.
Verder op SanteLOGie
Jennefer
Wanneer zou enig medium het aandurven, soberder te berichten, over zo’n drama als de dood van de tienjarige Jennefer in Rotterdam? Natuurlijk is het ‘ongehoord, niet te geloven en verschrikkelijk’ wat er is gebeurd, maar, met alle respect voor de gevoelens van ‘de buurt’, zijn de reacties niet ál te voorspelbaar, inclusief de inrichting van een ‘gedenktafel’ op school en de psychologische opvang van kinderen?
Verder op Manieren
Een echte sociaal democraat
Terwijl Jeroen Krabbé in DWDD uit de kast kwam als de speler van een volstrekt debiel telefoonspelletje genaamd Wordfeud zag je Myrthe Hilkens op de achtergrond met stijgende verbijstering toekijken. Hiervoor werd dus rustig een klein kwartier van de kostbare zendtijd genomen, terwijl zij een half uur eerder bijna door Matthijs van Nieuwkerk was afgekapt. Omdat ze niet diens wens in vervulling deed gaan dat zij de eenvoudige zin zou uitspreken waarvoor zij blijkbaar was binnengehaald, namelijk deze: ‘Ja, zullie van mijn partij, de PvdA, hebben vandaag al hun kuiperijen uit de kast gehaald om te voorkomen dat ik hier kwam zitten en ja, Job Cohen is onzichtbaar en moet waarschijnlijk weg.’
Verder op SanteLOGie
Kijk- en luistergeld
In de VPRO Gids staat een interview met een man die vroeger bij de mensen thuis controleerde of ze hun kijk- en luistergeld wel hadden betaald. Dat kan nu. Ik herinner mij, ooit eens bij de betrokken rijksdienst te hebben gevraagd, of ik ’n keer met zo’n man mee mocht voor een verhaal. Niet dus. Kwestie van privacy. Toen al.
In de jaren vijftig, toen het alleen nog om kijkgeld ging, haalde men periodiek een radiozegel <- bij het postkantoor; die zegels werden op een kaart geplakt, die ‘in de nabijheid van het radiotoestel’ diende te worden bewaard.
Verder op Manieren
R.-k. Kerk ‘stimuleerde’ vakbond
In de Wegener kranten lees ik weer eens een verhaal van hele en halve waarheden – deze keer over de vakbondsgeschiedenis – waarbij het, o zo makkelijk inschakelen van ‘deskundigen’ tot op academisch niveau, de schrijver van de wal in de sloot lijkt te doen belanden.
Verder op Manieren
Markiezin
Op NOS.nl is het volgende bericht te lezen. ‘Begin volgende maand wordt in Pennsylvania de oudste nog rijdende auto geveild. De Dion Bouton et Trepardoux Dos-a-Dos Steam Runabout is gebouwd in 1884 en heeft de bijnaam “La Marquise”.’
Hoe de auto in de VS terecht is gekomen, staat er niet bij. Misschien wel als oorlogsbuit. Ik moet even denken aan een mededeling in het boek D-day van Antony Beevor, waarin een gedachtenwisseling tussen een Amerikaanse bevrijder en een Franse burger wordt weergegeven. De Amerikaan liet zich nogal laatdunkend uit over Frankrijk, maar kwam geheel tot inkeer toen de Fransman hem erop wees, dat in zijn land zowel de auto als het vliegtuig was uitgevonden.
Verder op Manieren
Een rare eend op de bladenmarkt
De hele week kom ik om vijf uur uit bed om de nrc.next uit de bus te halen, maar op zaterdag is het feest: dan is er de Volkskrant met als hoogtepunt het Magazine. Dat wás het hoogtepunt.
Kijk even mee: sinds het nieuwe seizoen begonnen is, hebben ze een opmaker die iets heeft heruitgevonden dat wij in het midden van de jaren zestig of begin zeventig van de vorige eeuw al eens uitgevonden hadden.
Verder op SanteLOGie
Raden maar
Tien over half acht, uit eten geweest, onderweg naar huis om nog een staart van DWDD mee te krijgen. Op Radio 1 het dagelijks kunstprogramma, aan het woord is een mevrouw van wie we in het daarop volgende kwartier te weten komen dat ze Karin of Karina heet, dat ze in haar jeugd is mishandeld, dat ze een muizenhuis heeft gemaakt en kinderboeken geschreven en dat ze (mogelijk voor de PvdA) in de Amsterdamse politiek actief is geweest. Meer niet. Zou iemand bij de Nederlandse radio er ooit achter komen dat veel luisteraars het begin van een interview niet meekrijgen en dat ze dan ook het interview zelfs nauwelijks kunnen duiden omdat ze zich zitten in te spannen om er zelf achter te komen wie hier nou eigenlijk aan het woord is?
Papieren media
Sante Brun houdt een lofzang op de papieren media: boek en krant. Hij gunt ze nog een lang leven. Hij heeft veel medestanders, blijkt uit de reacties, al doet dit niets af aan de toenemende waardering voor het gemak (en de fabelachtige opslagcapaciteit) van de e-reader. Lees O, die heerlijke muffe lucht van boeken
Aanmodderen met nrc.next
Een proefabonnement op nrc.next heeft zo z’n ups en downs. Het begint er al mee, dat je verdomd alert moet zijn bij het ingaan op het aanbod ‘twee maanden voor 25 euro, inclusief digitale versies, ook van de ‘grote’ NRC-weekendeditie’. Wordt automatisch verlengd, tenzij tijdig opgezegd. Mag dat nog wel?
Lees verder op Manieren
Steeds verder van huis met radiozenders
De radiozenders in Nederland vormen nu een complete puinhoop. Nadat het programma Met het oog op morgen gisteravond de spanning over het al dan niet arresteren van Gadaffi in het door de rebellen veroverde Tripoli tot ongekende hoogte had opgevoerd – presentator John Jansen van Galen moet het zweet op het voorhoofd hebben gestaan – namen bepaalde hotemetoten in weet ik waar ‘hun verantwoordelijkheid’.
De auteursrechtensoap
De worsteling tussen Apple en haar concurrenten om de patentrechten op specificaties van de iPad draagt meer en meer de kenmerken van een soap. Het is alleen te hopen dat de consument er beter van wordt en daar ziet het, althans op de zeer korte termijn, nog niet naar uit. Er zijn namelijk nogal wat ondernemingen – niet in de laatste plaats kranten als de NRC – die zich met huid en haar aan de monopolist Steve Jacobs hebben overgeleverd en schaamteloos aan koppelverkoop doen: gratis iPad bij een abonnement. Bezint voor gij begint, oftewel reken en vergelijk voordat je er in trapt. Daarbij komt het merkwaardige kuddegedrag van de consument, die om redenen van hyperige aard niet met iets anders in de hand wil worden gezien dan met een iPad. Ik wil daar niet bij horen.
Verder op Manieren
Een krant van en voor kinderen
Helaas heb ik geen aantekening gehouden van alle opmerkelijke dingen die ik de afgelopen jaren in nrc.next ben tegengekomen. Ik bedoel dan vooral wat ik maar vriendelijk ‘nieuw taalgebruik’ zal noemen. Ik ben vergevingsgezind dus ik vergeet snel. Maar eentje van vorige week herinner ik me nog wel, namelijk de melding in een bericht op de voorpagina dat de raad van commissarissen van Ajax (altijd gedacht dat dat een voetbalclub was) vergaderde ‘met zonder’ Johan Cruijff. Taalgebruik van een achtjarige.
Complete column op SanteLOGie
Wellicht kocht fotograaf rechten van aap
Vermakelijke discussie tussen fotograaf David Slater en een Amerikaanse nieuwssite over de rechten op foto’s, die een kuifmakaak op Celebes met zijn camera zou hebben gemaakt. Het was een van de eerste komkommerberichten van deze zomer en Sante Brun schreef er dan ook over dat hij er geen sikkepit van geloofde.
‘Zolang ik niks van de advocaten van de de aap verneem, ga ik ervan uit dat ik over de rechten beschik.’ grapte Slater.
Zo zou je nog wel even kunnen doorgaan: Slater heeft de rechten van de aap gekocht, al is het maar met een banaan.
Meer dan twee eeuwen oude drukkerij failliet
Broese & Peereboom ook 120 jaar uitgever Bredasche Courant
De 227 jaar oude drukkerij Koninklijke Broese & Peereboom, gevestigd aan het Spinveld in Breda Noord, is failliet. De curator bekijkt de mogelijkheid van een doorstart, maar het zicht daarop lijkt even hopeloos als dat op de genezing van de filosoof en dichter J.W. von Goethe, waarover de door deze drukkers uitgegeven Bredasche Courant op 9 december 1830 berichtte:
‘Duitschland. Weimar, den 26 November. Heden is de geheimraad Goethe door eene ernstige bloedstorting gevaarlijk aangetast, en laat weinig hoop op zijn leven over.’
Goethe redde het overigens nog tot maart 1832.
Bezorger maakt op krantloze dag toch zijn route
Frans, een bezorger van het Eindhovens Dagblad in Waalre, heeft vrijdag, toen de Wegener dagbladen niet konden verschijnen als gevolg van een kortsluiting in het digitale transmissiesysteem, toch zijn route gemaakt. Hij stopte bij al zijn ‘klanten’ handgeschreven excuusbriefjes in de bus. Een lezer kende hem daarvoor op ed.nl een 10+ toe.
Eigentijdse bridgeuitslagen (3)
Tot zelfs de landelijke media zijn op de affaire gesprongen. NRC.Next schrijft haar ‘opa’ NRC Handelsblad (term uitgevonden door columnist Alexander Klöpping) over in de rubriek komkommernieuws. ‘Best in rep en roer door “foute tekst” in bridgeuitslag.’ Het bericht eindigt met de zin: ‘De Bridgeclub Best meldt op zijn site dat het passende maatregelen overweegt tegen de schrijver.’
BCB heeft helemaal geen eigen website. Ze spuit haar informatie via een zogenaamde portal van de Nederlandse Bridgebond. En daar is over de miskleun bij het publiceren van de uitslagen in het weekblad niets te vinden. Het is duidelijk dat de BCB de kwestie het liefst zo gauw mogelijk wil vergeten.