ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
Archief van de rubriek ‘Italië’
Wereldbekende Italiaan contra regering Meloni
april 27th, 2024 | 
Author: 
iverse media hebben de tekst van de toespraak die de historicus Antonio Scurati zou houden tijdens een tv-uitzending op de Italiaanse staatsomroep Rai vandaag afgedrukt. Ik heb die tekst laten vertalen door Google Translate en daarna hier en daar gecorrigeerd. Dit is de versie met inleiding van de website FriuliSera. Kort gezegd: de Rai verbood uitzending ‘om redactionele redenen’, en uit het stuk van Scurati valt op te maken dat hij vooral de regering Meloni verwijt zich niet ‘antifascistisch’ te willen noemen.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Posted in 
De burgemeester-visserman
Sante Brun
ls de maffiosi in je dorp, die je bitterste vijanden waren, ineens poeslief beginnen te doen, is het zaak goed op te letten. Burgemeester en voormalig visser Angelo Vassallo weet dat van het begin af aan, hij heeft het nog twaalf jaar kunnen uitstellen maar op 5 september 2010 hebben de maffiosi er kennelijk genoeg van dat er niks meer te verdienen valt onder het bewind van de-burgemeester-visserman; om diens bewind te beëindigen zijn zeven schoten voldoende.
De zeven schoten hoor je alleen maar. Het beeld van de film Il sindaco pescatore is dan al op zwart.
Een onverschrokken journalist
Indrukwekkende film over maffiabestrijding op Sicilië
Sante Brun
l vele jaren is er een journalist in Italië die zwaar bewaakt wordt en elke nacht ergens anders slaapt: Roberto Saviano die in 2006 het boek ‘Gomorra’ liet verschijnen. Hij gaat sindsdien door met publiceren van de misstanden in en rond Napels.
Het is dezer dagen veertig jaar geleden dat een andere journalist, Giuseppe Fava, hoofdredacteur van het maandblad La Sicilia in Catania op Sicilië op straat werd doodgeschoten, wegens zijn onthullingen over de Catanese maffia; de burgemeester van de stad hield ook daarna vol dat er in Catania geen sprake was van maffia, en dat Fava was doodgeschoten omdat hij een relatie zou hebben met de vrouw van een hoge Piet in de stad. Bewijs: de maffia gebruikt bij zijn afrekeningen gewoonlijk een kalasjnikov, en Fava was gedood met vijf nekschoten uit een licht pistool.
Het verdwenen platteland
e boeren waarvoor BBB opkomt vormen een minieme minderheid die bestaat uit kapitale industriële bedrijven die nauwelijks grond bewerken (nou ja, relatief dan) en die zoveel winst maken dat ze er alles voor over hebben om daar geen verandering in toe te staan.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Een angstaanjagende etalagepop
ark Rutte had het heel goed aangevoeld – net als de Italianen hield hij zich aan de goede oude regel: over de doden niets dan goeds, of beter: Nient’altro che buono per i morti, of zoals de oude Romeinen al wisten: de gustibus non disputandum est.
Ik heb het over het overlijden van Silvio Berlusconi. ‘Een karaktervol mens, een markant en gepassioneerd politicus’ noemde Rutte hem, en gezien vanuit de VVD klopt dat uiteraard als een bus, dat is niet ‘condoleren zoals het hoort’, zoals iemand op Twitter deze boodschap noemde, dat is gewoon de werkelijkheid van onze eigen conservatieve partij.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Avonturen aan het Lago Maggiore
euke ervaring was het vorig jaar: de westelijke oever van het Lago Maggiore, ooit de plek waar de Noord-Europese haut chic (en wat zichzelf daartoe rekende) de zomer doorbracht, in het eigen tweede huis, het paleis van kennissen uit dezelfde categorie of anders wel in de vijfsterrenhotels die in vrijwel onafgebroken rijen de gewone voorbijganger het zicht op het meer benemen, en daarmee op de oever aan de overkant en uiteraard op de Borromeische eilanden zoals Isola Superiore, Isola Madre (gewoon iemands tuin van zestig hectare) en uiteraard Isola Bella.
Menige Duitse kunstenaar vond er een nieuwe woonplaats na de opkomst van Hitler, zoals Erich Maria Remarque, die tot kort daarvoor trouwens gewoon Remark had geheten.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Acht zwanen en de noorderzon
ie zwanen van een week geleden, die deden ook nog een andere duit in het druilerige zakje genaamd Lago Maggiore. De halve camping liep uit toen ze ineens opdoken met tussen zich in ijverig mee watertrappelend alsof ze nooit anders hadden gedaan: zes lelijke eendjes, oftewel zes parelgrijze zwanenkuikens.
Elke dag zwommen ze even langs, in de niet helemaal onredelijke verwachting dat er weer iemand klaar stond om gul brokken oud brood over het hek te kieperen.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Brabbelen en slaan
e hoeft maar een uurtje naar de soms wel zeer woelige baren van het Lago Maggiore te kijken, en je bent enerzijds weer grotendeels op de hoogte van de natuur maar intussen ook opgezadeld met nieuwe raadselen.
Meer op SanteLOGie — Voorpagina hhBest
Italiaanse keuken bestaat niet (stukje geschiedenis)
et boek had bij zijn verschijnen in 2018 niet erg veel opzien gebaard, en het was ook niet vertaald waardoor de inhoud bredere bekendheid had kunnen krijgen. Maar daar kwam eind maart jongstleden verandering in toen Alberto Grandi, hoogleraar geschiedenis van het voedsel aan de universiteit van Parma, een interview gaf aan de Londense Financial Times.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Het heiligdom van het varkensbloed
chakelde even naar de live uitzending van de enige Italiaanse zender die Ziggo doorgeeft, Berlusconi’s Mediaset, en kwam terecht in zo’n geweldig Italiaans discussieprogramma, traditioneel bestaande uit een panel van vijf of zes personen en enkele personen die op afstand aan het gesprek deelnemen, het geheel gemodereerd door een knappe blondine met enigszins opgepompte lippen, in een rode robe, die vrij uitzicht bood op de lange slanke benen van die mevrouw en heur peilloze décolleté. Het geheel gezeten op een hoge barkruk.(Ik meen dat een dergelijke beschrijving tegenwoordig leidt tot een plek aan de schandpaal, maar ik waag het er maar op.)
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Houd deze tip geheim
oit had ik een kennis die elke twee jaar een nieuwe auto kocht. Op de teller van de ‘oude’ stond dan steevast 8000 kilometer. Verreden naar Albert Heijn en naar Lugano (en terug, tweemaal). De man was econoom, ik moest hem voorrekenen dat hij al die afstanden beter met een taxi kon afleggen, dan was hij goedkoper uit. Hij gaf geen sjoege, het ging hem helemaal niet om het geld, denk ik, maar om de buren. Die deden precies hetzelfde, inclusief Lugano. Of Locarno.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Dat onderkomen in Toscane viel niet mee
a een paar dagen drong het tot ons door: waren wij nou die globetrotters die zich onderweg niet (of juist wel) laten verrassen?
Eerlijk is eerlijk: we waren zwaar teleurgesteld door het appartementje dat we hadden gehuurd in Toscane.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
De cultuur van het eten
e mens moet eten en hij niet alleen. De zwaluwen boven onze voordeur kwamen ditmaal tegelijk aan, het mannetje voerde het vrouwtje een hapje (of omgekeerd) en daarna gingen ze een tijd naar elkaar zitten kijken. Ik riep: je eieren worden koud! Maar toen vlogen ze weg.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
De Toscaanse kunstvliegers
s je uit de verkeersnachtmerrie die Florence heet – ik heb het gewenste adres gevonden, maar vraag niet tegen welke schade aan mijn tere kinderziel – weer in je appartementje in het boerenhuis op de afgelegen heuvel zonder naam bent aangenomen, kun je genieten van een van de heerlijkste schouwspelen die de natuur, die ons altijd weer boeit, te bieden heeft, te weten het vrolijke spel van Hirundo rustica, aanzienlijk beter bekend als boerenzwaluw. Een vogelsoort behorende tot de zangvogels, waar ook de kraaien toe behoren, vraag me niet om dat uit te leggen.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Een heel vol leeg land
at je na een paar dagen opeens opvalt: dat het deel van Toscane waar we zitten, de Chiantistreek, zo’n ongelooflijk léég land is. Het is intussen ontzettend vol, met wijngaarden, bomen, struiken, cipressen, wijngaarden en natuurlijk wijngaarden. En wilde weiden vol bloemen, maar zonder vee. En kronkelende wegen en weggetjes, sommige onlangs geasfalteerd, andere vol gaten, nog andere te smal voor twee auto’s, waardoor je geregeld onderweg moet onderhandelen over wie eerst mag. En ongeasfalteerde wegen, grintwegen, de beroemde strade bianche, waar je je auto niet aan moet wagen als je er niets dringends te zoeken hebt.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Het land van regen, zon en sprookjes
et regent in Toscane, schreef ik in 1999, toen ik nog een dagelijkse column had op pagina 3 van de krant die inmiddels, zoals alles in mijn leven, vrijwel spoorloos is verdwenen.
Maar het regende nu dus niet. Nee, het goot, gisteren, en ik zat er middenin.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Toscaanse vertelling
ogen wij cola drinken? Omdat het vakantie is?’
Een Hollands gezin komt binnen in restaurant DiVino (woordspeling) in een Toscaans gehucht dat heet Badia di Passignano dat vooral scoort door zijn dorpsgezicht dat je kunt omschrijven als ‘klassiek Toscaans’: veel puntbomen en wijngaarden.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Vingeroefening voor wereldliteratuur
Boekbespreking door Sante Brun
orig jaar besprak ik hier 
de eerste delen van de trilogie M, Il figlio del secolo en l’Uomo della providenza, geschreven door Antonio Scurati. De driedelige romancyclus beschrijft de opkomst en ondergang van Benito Mussolini als dictator, als Duce, van een fascistische staat, in een unieke mix met wat er onder diens invloed enerzijds, en in het algemeen anderzijds, gebeurde in het Italië van de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw. Trots vermeldde Scurati dat zijn werk (ik denk ook: zijn meesterwerk) weliswaar een roman was, maar waarvan niets was gefantaseerd. Het derde deel komt wellicht binnenkort.
Scurati is er niet de uitvinder van: de non-fictieroman, die hier en daar zelfs wel wordt beschouwd als de toekomst van de literatuur; maar misschien is hij is er wel meteen een protagonist van formaat van. Ik kan zijn boeken niet wegleggen zolang ik ze niet uit heb, want behalve een handige gebruiker van het schier eindeloze archiefmateriaal waarop hij zich baseert is Scurati ook een stylist van groots formaat. Bij het lezen zie je gewoon hoe de film van de beschreven periode draait voor je geestesoog.
Een Italiaans raadseltje
uurman aan de deur. Hij heeft een brief in de hand en geeft die aan mij. Of ik hem kan vertellen wat in die brief staat, want die is in het Italiaans.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Italië moet verder zonder Montalbano
Boekbespreking door Sante Brun
e laatste jaren heb ik driemaal veel te vroeg afscheid genomen van een geliefde auteur. Daar was uiteraard Philip Roth, die na zijn ‘verscheiden’ op deze pagina alsnog drie boeken schreef, daar was Paul Theroux, die echt zelf had gezworen van het reisschrijven af te zijn maar die daarna een indrukwekkend boek over het Diepe Zuiden van de VS schreef en wiens verslag van een reis door Mexico al een paar weken op mijn nachtkastje bivakkeert.
En dan was er natuurlijk Andrea Camilleri; bij het verschijnen van zijn 22ste Montalbano veronderstelde ik dat het zijn laatste was, of eigenlijk op een na laatste want ik citeerde op 2 augustus 2014 Wikipedia.it, waar Camilleri zegt: ‘Ik heb Riccardino ingeleverd bij de uitgever op voorwaarde dat het pas wordt gepubliceerd als mijn alzheimer onomkeerbaar is geworden. Maar intussen zal ik, met mijn wilskracht en vastbeslotenheid nog intact, me blijven vermaken met het bedenken van nieuwe verhalen.’