Wie is online
2 bezoekers online
Schrijf ons

Je kunt ons altijd schrijven via de contactpagina. Daar vind je ook richtlijnen, voor het geval dat je mail-notificaties wenst bij nieuwe 'posts' aangaande Best. 

Rubrieken
Opinie of niet?

ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.

English?

Translation by Google in Chrome: please, click the right mouse button and select 'English'.

Archieven
november 2024
Z M D W D V Z
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930

Archief van de rubriek ‘Gastcolumns’

Zonnepanelen (10)

Cijfers waarmee ik jullie wel flink heb vermoeid de afgelopen tijd betroffen uiteraard het produceren, verbruiken en verspillen van elektrische energie door en in de door mij en mijn gezin bewoonde eengezinswoning. Het betreft, om even het geheugen op te frissen – niet iedereen heeft altijd alle cijfers paraat, ik begrijp dat – een installatie van vierentwintig fotovoltaïsche cellen met een theoretisch vermogen tot het opwekken van 5800 kWh per jaar met de daarbij behorende omvormer waardoor de opgewekte stroom ook kan worden gebruikt en/of teruggeleverd aan een elektrische centrale.

Meer op SanteLOGie

De teloorgang van een persbureau

Maak je geen illusie: het grote publiek heeft nog nooit of slechts zeer ten dele, iets vernomen over de GPD, afkorting die ooit stond voort Grote Provinciale Dagbladen, daarna voor Gemeenschappelijke Pers Dienst toen ‘provinciaal’ al een beetje een scheldwoord was geworden, daarna nog eens Geassocieerde Pers Diensten en in het buitenland Netherlands Press Association, hetgeen uiteraard meer suggereerde dan het was. Die GPD. gevestigd in het Haagse, houdt morgen, 31 december, op te bestaan.

Meer op SanteLOGie

Meer verleden dan toekomst

Sante Brun zegt dat hij meer verleden dan toekomst heeft. Dat is waar en het geldt voor iedereen hier op hhBest. Daardoor verschuiven zijn onvermijdelijke voornemens naar ‘n soort openbare biecht.

SanteLOGie

Een vurig type

Al vijf jaar ligt ze begraven op het kerkhof in haar geboorteplaats Waubach, maar nu zal er dan voor het eerst een expositie te zien zijn van het werk van Fien Huth, een van de opmerkelijkste dochters van Waubach, dat nietige dorpje in Zuid-Limburg, tegenwoordig onderdeel van de gemeente Landgraaf.

Meer op SanteLOGie

Ikke en mijn vuurwerk

Door J.C.M. van der Schoot


explosievenWat kost ons land de jaarwisseling? De schattingen lopen uiteen van zo’n 70 miljoen euro tot 500 miljoen euro en hoger. Het bedrag van 70 miljoen is afkomstig van Stichting Maatschappij Veiligheid en Politie, waaraan mr. Pieter van Vollenhoven is verbonden. Het bedrag van 500 miljoen is berekend door de Partij voor de Dieren, die benadrukt dat ook de schadelijke effecten van zware metalen en giftige stoffen zijn meegeteld.

Read the rest of this entry »

Kerstkindje in de dierentuin op komst

Het is de dag voor Kerstmis, we hebben een vrijkaart voor de dierentuin en die moet je dus niet laten verlopen. We hebben er mooi weer bij, we aarzelen zelfs of we op het terras zullen gaan zitten, later, voor de lunch. Dalila –> is veertig jaar en dus stokoud maar staat op de kalender voor het werpen van een kerstkindje. Voor de rest heerst er betrekkelijk rust in ‘de leukste dierentuin van Nederland’, GaiaZoo in Kerkrade.

Meer op SanteLOGie

Dalila

Als het scenario voor een korte film

Het was nog donker, toen in de vroege morgen van de tweeëntwintigste december 2012 in ons dorp, op de begane grond van de het huis Burgemeesterslaan 354, de held van deze geschiedenis, Toussaint Sauveur, ontwaakte. Hij keek naar het display van de internetradio, die op zijn nachtkastje stond. ‘Kwart voor zes,’ mompelde hij. ‘Het is nog nacht.’ Hij wreef zich in het gezicht. ‘Wat een ellendige droom,’ dacht hij.

Meer op SanteLOGie, waar blijkt dat het ‘t scenario voor een korte film zou kunnen zijn.

Dilemma’s omtrent de Jongste Dag

Wie ben ik dat ik de inmiddels min of meer uitgestorven Maya’s en duizend Chinese profeten zou tegenspreken? De onder auspiciën van het programma Spoorloos naar Nederland geadopteerde Maya’s hebben hoe dan ook een gouden kans gemist, maar ik kan er wel omheen blijven lullen: er is een kans dat dit mijn laatste stukje wordt. Die kans is er namelijk altijd.

Meer op SanteLOGie

Als ‘n knaagdier

Dat arme jong Tom Watkins, vijftien jaar oud, die midden in Amsterdam in een sterk kankerverwekkende omgeving (verkeer, industrie) door zijn moeder en door David Wolfe – een griezel en gepatenteerde gek en ontmaskerde bedrieger, die optreedt als een soort goeroe – gedwongen wordt, als een soort knaagdier, te leven van uitsluitend rauwe groenten en fruit.

Meer op SanteLOGie

Droomavonturen

Ooit komt er een driedelig standaardwerk van mijn hand uit aangaande dromen.

Meer op SanteLOGie

Over zelfmoord en massamoord

In de Nederlandse journalistiek was het lange tijd de gewoonte om geen melding te maken van zelfmoorden. Ook omdat zelfmoord zo ongeveer het particulierste is dat iemand kan overkomen, maar vooral omdat het vermoeden bestond dat berichten over zelfmoord twijfelaars over de streep zouden kunnen trekken om het voorbeeld te volgen. Bij mijn weten zijn daar geen harde bewijzen voor, maar de laatste jaren, nu de keiharde concurrentie in journalistenland de boventoon voert vervaagt de norm en zie je inderdaad dat één zelfmoord andere lijkt uit te lokken.

Meer op SanteLOGie

De kletsmajoor van Ryanair

Door J.C.M. van der Schoot


Michael O'LearyHij is en blijft een stuntman: de vrolijke baas van Ryanair, Michael O’Leary. Knap hoor, om Eindhoven Airport bijna tien jaar lang in de houdgreep te houden met de slogan: ‘een permanente thuisbasis van 3 tot 5 vliegtuigen in Eindhoven zou mooi zijn, maar dat kan alleen met ruimere openingstijden’. Nou, de openingstijden zijn enkele maanden geleden verruimd. Eindelijk brak nu dan de dag aan, dat meneer O’Leary Eindhoven Airport zou aandoen om hoogst persoonlijk het grote nieuws mee te delen. Het Eindhovens Dagblad, immer in hoogste paraatheid als het om Eindhoven Airport en Ryanair gaat, citeerde een woordvoerder: ‘Hij komt niet zomaar naar Eindhoven’. Grote spanning alom.

Read the rest of this entry »

Hoe een boekengek ook een barbaar kan zijn

Ik ben behalve boekenlezer ook boekenverzamelaar, dat moge blijken uit het feit dat ik van een auteur, mij eenmaal onder ogen gekomen, álles wil lezen. Hoewel, met Salman Rushdie ben ik gestopt omdat ik, barbaar die ik ben, hem niet meer kon volgen. Maar Tonio van Adrie van der Heyden zal ik, ondanks weerstand tegen het onderwerp, uiteindelijk toch kopen, plus een tiental andere boeken van deze grote auteur die ik nog niet heb gelezen.

Meer op SanteLOGie

Het wachten is nu op 11-12-13

12-12-12 is niks, 12 december 2012. De kalender en de klok zijn onhandige hulpmiddeltjes die de mensen hebben uitgedacht om hun leven te kunnen indelen. Ik kijk al weken naar Earthflight – volgende week de onthulling – en daar zie je vogels die op allerlei niveaus weten hoe laat het is: als het eerder donker wordt moet je naar het Zuiden, als je een roofvogel ziet aankomen moet je je laten vallen. Veel meer hoef je niet te weten – de tijd bestaat niet eens.

Meer op SanteLOGie

Wat is er leuk aan iemand in de maling nemen?

Over bijna de gehele linie ben ik een vreedzaam mens, overtuigd van het uitgangspunt leven en laten leven. Maar ik wil één uitzondering maken: practical jokers moeten dood, en disc jockeys die mensen met hun machtige medium in de maling nemen moeten daaraan voorafgaand nog veertig dagen aan de muur van een diepe kerker worden geketend, ondersteboven, met hun hoofd in zoutzuur.

Meer op SanteLOGie

Een landerige dooizondag

Een landerige dooizondag. Mooi woord trouwens, landerig. Hier staan de synoniemen. Ik heb er even naar gekeken, omdat landerigheid aan lamlendigheid doet denken, gepaard gaande met broeierige warmte en daarvan is allerminst sprake. Sante Brun zat met hetzelfde, heb ik de indruk, al gaat zijn gevoel op deze zondag tussen Sint en Kerst de gevaarlijke kant op van zelfmiskenning. Niet zonder vreugde signaleert hij dan ook een Volkskrant-columnist ‘die het ook niet meer weet’. Niks aan te doen verder, als het enige nieuws zo ongeveer bestaat uit de mededeling van Maurice de Hond, dat de PVV in de peilingen weer de grootste partij is.

Lees de rest maar op SanteLOGie

Hoe raar is de wereld…

We leven in een rare wereld. Of misschien ben ik het wel, die in een rare wereld leeft.

Ik geef een voorbeeld: ik volg niet zo geweldig wat zich afspeelt in de Gelderse provinciale politiek, maar in dezelfde seconde waarin ik ruim een maand geleden las dat de Gelderse PvdA-gedeputeerde Co Verdaas benoemd was tot staatssecretaris dacht ik: dat is toch die man die in dat rare bonnetjesschandaal verwikkeld is? Waarom stelt Rutte hem dan toch aan? ‘Ik ga natuurlijk niet zitten googlen,’ hoorde ik onze geliefde premier vanmorgen zeggen. Had dat nou maar wel gedaan, dacht ik.

Meer op SanteLOGie

O nom de, nom de…

De naam had misschien een waarschuwing kunnen zijn. Amarantis. Bittere bloem zou dat kunnen betekenen, als je een paar spelfouten voor lief wilt nemen. Waarom heet een conglomeraat van scholen Amarantis? Dat weten we nu: we hebben in Nederland niet alleen de Italiaanse, Turkse, Chinese en gemengde maffia, maar ook de maffia van dames en heren die een leuke opleiding hebben genoten maar steevast op het vak ‘gewetensvorming’ onvoldoende scoorden.

Meer op SanteLOGie

De grensrechter had het gedaan

De eerste grote fout die zondag in Almere werd gemaakt: de vader van een van de spelertjes – nou, spelertjes: bonken van vijftien, zestien jaar dus – treedt op als grensrechter. Dat is meteen al vragen om moeilijkheden, zeker als het bezoekende team flink opgefokt is omdat ze thuis te horen hebben gekregen dat het tijd wordt om eens uit te pakken, gezien de stand in de competitie. Dan ligt de oplossing al gauw voor de hand: de grensrechter was partijdig.

Meer op SanteLOGie

Gedisciplineerd in de pas naar de kroeg

Sante Brun over zijn diensttijd: ‘We moesten een aantal weekends in Roermond blijven met het kraagje van het uit ruwe soldatenstof opgetrokken rekrutenpak hooggesloten, zulks met het oogmerk ons nederig te houden; en we mochten een paar avonden uit, naar een café aan de rivier de Roer. We liepen er gevieren heen en moesten onderweg constateren dat we door de inmiddels genoten exercitie al zo gedisciplineerd waren geraakt dat we niet meer uit de pas konden lopen.’

Meer op SanteLOGie