ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
Archief van de rubriek ‘Film’
Wie wil in film jonge pastoor in crisis spelen?
januari 13th, 2012 | 
Author: Audities in Oirschot
Professionele Brabantse filmmakers, werkend onder de stichting Perennia Film, zijn op zoek naar een acteur (32 à 44 jaar), die de hoofdrol wil/kan spelen in de korte film Lucien, die gaat over een pastoor die een identiteitscrisis doormaakt. De bijbehorende audities zijn op 11 en 12 februari in Oirschot.
<- concept art voor ‘Lucien’
Posted in 
Maaskantje vs Schijndel
Weer volop dik hout om te zagen aan de voet van het Brabantse Provinciehuis. Mwa Joenge!
Alle circusclichés en toch een goeie film
Film door Sante Brun
|
Waar denk je aan als je de term ‘circusfilm’ noemt? Juist, alles heftig: de liefde, de haat, de jaloezie, de spanning, het drama. Maar ook de stank van mest, de dunne laag glitter over armoede en verval. Dat alles biedt in ieder geval de film ‘Water for Elephants’ van Francis Lawrence, met in de hoofdrollen Reece Witherspoon als Marlena, Robert Pattinson als Jacob en Christoph Waltz als August – waarmee meteen ook de fatale driehoek getekend is. Verder op SanteLOGie |
Iraanse satire rond belangrijke voetbalwedstrijd
Alsof het zo moest zijn, zag ik aan de vooravond van de beslissende wedstrijd Ajax-FC Twente Offside, een satirische (en daarom natuurlijk ter plaatse verboden) Iraanse film van Jafar Panahi. Vrouwen proberen op slinkse wijze controleurs en bewakers te misleiden teneinde de hoogst belangrijke derby Iran-Bahrein bij te wonen.
Taylor
Door toevallige omstandigheden is Elizabeth Taylor de actrice van wie ik de meeste echte ‘voetafdrukken’ heb mogen aanschouwen. Ergens in de jaren negentig van de vorige eeuw bezocht ik de Mexicaanse badplaats Puerto Vallarta, waar Taylor en Richard Burton elk een huis hadden, door een brug over de straat met elkaar verbonden. Ik heb er een poosje naar staan gapen, ze was er, naar verluidde, al jaren niet meer geweest en het zag er ook niet echt uit als een pand waar een miljoenen verdienende Hollywoodster erg mee te koop zou willen lopen.
Sprakeloos van The King’s Speech
The King’s Speech kreeg de afgelopen nacht de Oscars 2011 voor de beste film, de beste acteur (Colin Firth als George VI ) en de beste regie.
Filmbespreking door Sante Brun
Lionel Logue was een amateurtoneelspeler in Perth, Australië en hij had per ongeluk te maken gekregen met mannen die na de Eerste Wereldoorlog naar huis teruggekeerd waren met ‘shellshock’, een toestand die maakte dat ze hevig stotterden of helemaal niet meer konden praten. Logue bleek met zijn onorthodoxe methoden succes bij hen te hebben en hij kwam uiteindelijk in de Londense ‘medische wijk’ Harley Street terecht als een soort voorloper van een logopedist.
The Tourist, Unstoppable en Black Swan
Sante Brun gebruikt een zondag om drie recente films te zien
Je hebt wel eens zo’n zondagmiddag dat je de gordijnen dichttrekt, een kopje thee inschenkt en er eens voor gaat zitten: ditmaal voor drie recente bioscoopfilms, te weten The Tourist, Unstoppable
(scene–>) en Black Swan. De enige overeenkomsten tussen de drie: ze zijn Amerikaans en ze zijn in 2010 gedraaid.
‘Sonny Boy’ heeft veel kwaliteiten
Filmbespreking door Sante Brun
Regisseur Maria Peters kan een schitterende film maken. Sonny Boy is dat ook geworden. En Ricky Koole is wat mij betreft in één klap de beste filmactrice die we in Nederland hebben.
Nosferatu. de brenger van de pest
Film, besproken door Sante Brun
Het filmwerk van Werner Herzog mag gerust ‘opmerkelijk’ worden genoemd. Ik heb laatst het setje dvd’s gekocht waarin Klaus Kinski een (hoofd)rol speelt – iedereen die een beetje ‘in film’ is denkt meteen aan twee van Herzog’s films: Fitzcarraldo en Nosferatu uit 1979. Beide films zeggen vooral veel over Herzog zelf: eigengereid, onnavolgbaar, vaak diepzinnig maar ook heel banaal. En wat Herzog, net als Fitzacarraldo, in zijn kop heeft, heeft hij nog lang niet in enig ander lichaamsdeel. Belangrijk criterium is ook: het kan Herzog absoluut niets schelen of iemand zelfs maar bereid is naar zijn film te kijken, laat staan hem goed te vinden. Dat maakt hem natuurlijk wel sympathiek, in vergelijking met filmmakers die alleen maar enorme dollartekens in de ogen hebben en uitsluitend denken aan eeuwige roem, en dus gladde kaskrakers maken waar met name de commerciële televisie mee vergiftigd is.