Archief van de rubriek ‘Film’
Film over Waddenzee naar script Bert Haanstra
De cineast Ruben Smit (De Nieuwe Wildernis) werkt aan een film over de Waddenzee naar een onlangs ontdekt
<- Still uit ´De Stem´: het bange jongetje in het instructiebad.
script van zijn beroemde voorganger Bert Haanstra (o.m. De Stem van het Water, 1966). Het wordt een documentaire van 60 minuten, in samenwerking met de Waddenvereniging, die in het najaar van 2015 te zien zal zijn. Daarnaast heeft Smit nog twee potten op het vuur, zo mailt hij desgevraagd.
‘Manhatan’ van Ruggenberg wordt film
Manhatan, de derde historische jeugdroman van Rob Ruggenberg, wordt een Nederlandse speelfilm. De schrijver heeft het contract vandaag getekend, maar hij mag er nog niet over uitweiden. Het is de bedoeling dat de film in december 2015 haar première beleeft.
Het boek gaat over het begin van New York, toen nog Nieuw Amsterdam geheten en behandelt onder meer de relatie tussen de Nederlanders en de oorspronkelijk, indiaanse bevolking aan de oostkust van Amerika.
Manhatan is bekroond met onder meer de Publieksprijs van de Kinderboekenwinkels.
Rob Ruggenberg heeft inmiddels al vijf jeugdromans op zijn naam staan. Onlangs verscheen, als steeds bij Querido, De Boogschutter van Hirado, dat in het zeventiende-eeuwse Japan speelt. Ook dit boek is uitstekend ontvangen.
Kees Brusse (1925-2013)
‘Mandela: Long walk to freedom’
Juist op zijn sterfdag, ging een vijfde film over het leven van Nelson Mandela in première: Mandela: Long walk to freedom, waarvan hierbij de trailer.
Vernietigende satire op het moderne Italië
Filmbespreking door Sante Brun
La Grande Bellezza
Je zou bijna gaan denken dat Jep Gambardella echt bestaat, ergens vond ik zelfs reclame voor zijn enige boek‘l’Apparato umano’. Maar Jep is een romanfiguur en de roman gaat over een journalist met de specialisatie ‘society’. Hij is daardoor kennelijk in zeer goeden doen geraakt, gezien zijn decadent schitterende woning in Rome, waardoor hij het Colosseum als directe ‘buurman’ heeft.
Karen Black
Het beeld dat ik voor ogen heb is dat verbijsterde gezicht van Karen Black – vorige week, 74 jaar oud, overleden – meer loensend dan ooit, die in het pikdonker door de gebroken voorruit van een Boeing 747 in de stromende regen staart en probeert de instructies van de verkeerstoren uit te voeren.
Meer op SanteLOGie
Diepduikende giraffen
Animatiefilm van CubCreative 5.28 min. Met dank aan @Touaregtweet
‘Jagten’, de massahysterie ontleed
Filmbespreking door Guido t’ Sas
Lange tijd antwoordde ik op de vraag naar mijn favoriete film: Être et avoir, over de lotgevallen van een schooltje in de Auvergne. Die is nu ‘verslagen’ door Jagten van de Deen Thomas – Festen – Vinterberg, met de weergaloos acterende Mads Mikkelsen <- in de hoofdrol.
Ik zag deze film gisteravond bij de Bestse Filmliga en ik hoop hartgrondig op een reprise in Biobest Theater, dat de film al eerder in de 50+serie vertoonde. Het is een in alle opzichten heftige ontleding van de massahysterie in een Deens dorp rond het vermeende kindermisbruik van een kleuterleider.
Alles weglaten zodat je de liefde ziet
‘Lincoln’ echt heel erg Amerikaans
Filmbespreking door Sante Brun
Als je heel erg gek bent op die rare manier waarop veel Amerikanen opkijken naar hun eigen geschiedenis is de film Lincoln misschien wel iets voor je. Op mij – en nu neem ik even voor bewezen aan dat ik een Europese film- en geschiedenisliefhebber ben – maakte hij de indruk van een eindeloos gerekt bombastisch stuk vol holle retoriek waar ze in de VS zo gek op zijn (zie de speeches van Kennedy en Obama), patriottisme dat eigenlijk zo slecht op zijn plaats is in het land waar geen twee mensen horen tot dezelfde natie.
Pure nostalgie: Parijs 1963 met Audrey Hepburn
Alleen thuis op deze alweer grijze zondagmiddag zag ik op VTR Een ‘Charade´, een (kleuren)film uit 1963 met Audrey Hepburn en de toen al wat grijzende Cary Grant. Pure nostalgie.
Een wat heet komische thriller met veel achtervolgingen en knokpartijen, waarvan één op een hoteldak tussen Grant en een vent met een piraterige kunsthand. Daarbij doofde één letter van een reusachtige lichtreclame. Lachen? Zeker, méér dan ik ervan verwachtte.
Alles is niets
Ergens in oktober 2007 dacht ik: die film Alles is Liefde, daar heb ik zo’n enthousiaste uitzending van De Wereld Draait Door over gezien, daarvoor ga ik naar de bioscoop.
<- Still uit Alles is familie.
Buiten ons tweeën waren er nog vijf mensen in de onmetelijke bioscoopzaal, ik neem aan dat de caissières gierend onder tafel hebben gelegen nadat ik gebeld had voor de reservering. En wat kregen we te zien? Een kinderfilm, schreef ik destijds. Vandaag las ik in de krant een recensie van de opvolger Alles is familie, die alweer net zo’n geestdriftige ontvangst kreeg als de film uit 2007.
Meer op SanteLOGie
Film om van weg te lopen
Weggelopen van de Nederlandse film Tirza (naar het mooie boek van Arnon Grunberg). Was te zien op Canvas.
Meer op Manieren
Een Algerijnse vluchteling van goede wil
Monsieur Lazhar, echte tranen in de schoolklas
Af en toe doet de film denken aan Être et avoir, de documentaire waarin ‘n eenmansschooltje in de Auvergne een jaar lang wordt gevolgd, maar dat idee laat je ook snel weer los. Want Monsieur Lazhar is een Canadese speelfilm, met in de hoofdrol Mohamed Fellag als ´Algerijnse vluchteling van goede wil´, die met als enige (verzwegen) referentie dat hij de weduwnaar is van een om haar vrije mening vermoorde lerares, in bijzonder tragische omstandigheden voor een schoolklas in Quebec komt te staan. Een ontroerende film van Philippe Falardeau, die 25 en 26 oktober 2012 te zien is in de 50+ cyclus van het BioBest Theater.
Veel en hard lachen in de bioscoop
Het is zo lang geleden, dat ik zo veel en zo hard heb gelachen in een bioscoop, dat ik me het niet eens meer kan herinneren. Vandaar dat ik me Les Intouchables (F, 2011) tot aan mijn laatste ademsnik zal heugen. Wat een geweldige film. Enerzijds qua verhaal zo fantastisch, anderzijds weer zo realistisch, ontleend aan een waar gebeurde geschiedenis.
Actueel eveneens, want het draait uiteindelijk om de confrontatie tussen een schatrijke autochtoon, en een door de omstandigheden met een crimineel verleden belaste Senegalees uit de Parijse banlieu.
De film van het regisseursduo Olivier Nakache en Éric Toledano is op 23 oktober nog één keer te zien in het Biobest Theater, in de cyclus Vijftig Plus.
Een herboren inspector Morse
Met verbluffend herkenbare psychische gelijkenis, is de Britse acteur Shaun Evans zaterdagavond op het Vlaamse Canvas verschenen als de startende rechercheur Morse. Een reïncarnatie.
Verder op Manieren
Lamaar, zegt Jos
Het boek J. Kessels the novel van Frans Thomése wordt verfilmd. Het is de bedoeling dat de film voorjaar 2014 tijdens het filmfestival in Berlijn in première gaat, aldus het ED.
Jos Kessels. Naar foto ED. –>
Jos Kessels, columnist van het ED, die de hoofdrol speelt in het boek, ‘heeft geen behoefte te reageren’. Read the rest of this entry »
Filmhistorie
Gemaakt in 1952 door René Clement. In dramatisch zwart-wit, vooral door gebruik van effect verzwarende filters. Een filmhistorisch document en tevens een tijdsbeeld, want een karikatuur – dat wel – van het achterlijke Franse platteland anno juni 1940, na de inval van de Duitsers. Maar meer waard dan de tegenwoordig wat ondeugend klinkende titel doet verwachten: Jeux Interdits. Door VRT Een, waar ik de film vanmiddag zag, wat hulpeloos vertaald in Verboden Spelen.
De correctie op de vrije wil
Filmbespreking door Sante Brun
Je denkt eerst een hele tijd niks, dan denk je: dit wordt de zoveelste versie van Orpheus & Euridice, je mag ook zeggen: Romeo & Julia. Maar tegen het eind van de film weet je dat het thema is: de liefde laat zich niet dwingen en overwint uiteindelijk alles.
Zo zou je The Adjustment Bureau kunnen samenvatten.
Rake klappen met een knipoog
Filmbespreking door Sante Brun
Sommige recensenten hebben minder aardig geschreven over de nieuwe film van regisseur Arne Toonen, Black Out, omdat ze nu eenmaal niet van het genre houden. Ik denk dat je dan de recensie door iemand anders had moeten laten schrijven. Nou ben ik zelf ook geen groot liefhebber van films met overmatig en overbodig geweld, ook niet van 3D en van fantasy. Tegen die achtergrond kan ik van de film van Toonen zeggen: ach, een deel van het geweld was voor mij niet nodig geweest, maar ik heb me zeer vermaakt met de ingewikkelde slapstick waarin zo ongeveer iedereen een op de lachspieren werkende ernst aan de dag legt.