ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
Archief van de rubriek ‘Duitsland’
Dit is pas nostalgie
oktober 19th, 2017 | 
Author: 
Dit is pas nostalgie. Drogisterij annex fotozaak in een goed geconserveerd Duits stadje. Monschau, om precies te zijn. Als je in de vorige eeuw fotografeerde, dan gebruikte je het analoge materiaal (rolfilms, papieren, camera’s) van Kodak, Ilford, Agfa of Gevaert. In het begin vooral de laatste twee, even los gezien van de uitvinder in de jaren dertig, van de boxcamera, Kodak: You put on the button, we do te rest. Daarmee begon de ‘massafotografie’, al is die ‘boost’ natuurlijk onvergelijkbaar met die als gevolg van het cameradeel van de smartphone.
Posted in 
Galgenhumor
Van het Belgische Eupen naar Duitsland, door het natuurpark Hoge Venen (Hohes Venn) loopt een weg met een dek van beton, dat al tientallen jaren – wellicht sinds WO2 – niet is vervangen en slechts mondjesmaat onderhouden. Aan beide kanten wordt hier met de nodige galgenhumor voor gewaarschuwd (hotsebotsen tot in de eeuwigheid).
Voorpagina hhBest
Verder kijken dan je neus lang is
m nou te spreken van een zesde zintuig, dat is wat overdreven, maar ik durf wel te beweren dat ik in de loop van meer dan een halve eeuw ‘een neus voor nieuws’ heb ontwikkeld. Niet in de eerste plaats door te neuzen, maar door in het dagelijks leven verder te kijken dan m’n neus lang is. Ik vind dat een prettige eigenschap, nog steeds. Hoewel….
(Gesproken column voor Omroep Best, 14.06.17, 18:10 uur)
Een roman, groots en meeslepend over Duitsland
Boekbespreking door Sante Brun
‘Natuurlijk kan deze roman de Deutsche Buchpreis niet krijgen, daar is hij te krankzinnig voor en nergens bij in te delen.’ Dat schreef een literatuurcriticus in Die Zeit kort voordat de roman waar het hier om gaat de prijs daadwerkelijk kreeg. Dit is een bewerkte samenvatting van een deel van het Wikipedia-lemma over het boek van Frank Witzel met de titel Die Erfindung der Roten Armee Fraktion durch einen manisch-depressiven Teenager im Sommer 1969. De criticus vond het overigens wel een schitterend statement van de jury om deze pop-politieke-generatieroman te nomineren.
Het boek werd toen al geprezen als ‘grote literatuur’ en ‘betoverend’, maar het boek werd toch beschouwd als een outsider. Maar weer anderen schreven bijvoorbeeld: ‘ik lees er zoveel in over de ondergang van West-Duitsland en over de huidige tijd, pas nu besef ik dat altijd verlangd heb naar zo’n soort roman over dat land.’
Oefen vast: hoe maak ik een vuurtje?
en affiche doet de ronde op internet waarin Duitsers Amerikanen adviseren Trump te kiezen – zonder hem te noemen. De tekst luidt: ‘Beste Amerikanen, toe maar, stem op de man die hard schreeuwt, minderheden haat, dreigt zijn tegenstanders gevangen te zetten, niks heeft met democratie en volhoudt alles beter te zullen maken. Wat kan daar fout aan zijn? Veel geluk. Het Duitse Volk.’
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Das schönste Motorrad Deutschlands
Das schönste Motorrad Deutschlands pic.twitter.com/irsKOzpgNZ
— hhBest (@ecluse) 1 september 2016
Autosleutel maakt een reisje
et leek een onderwerp voor een leuk stukje, maar het kwam er niet van: ik was bang dat iemand de sleutel van onze veertien jaar oude Smart Fortwo zou hebben gevonden en dat die oneerlijke vinder nu op zoek was naar de bijpassende auto die hij gemakkelijk zou kunnen meenemen. Stel je eens voor dat ik ergens aan het rijden was en iemand van buiten af – draadloos – de startonderbreker zou gebruiken, wat dan? Dus maar geen stukje, het zou de vinder eens op een idee kunnen brengen.
Meer op SanteLOGie
Haus Koekkoek, verrassing in Kleef
Buste van B.C. Koekkoek in het trappenhuis van Haus Koekkoek in Kleef en rechts interieur met uitzicht op de tuin.
Dat de Nederlandse landschapsschilder Barend Cornelis Koekkoek (1803-1862) jarenlang in het Duitse Kleef heeft gewoond en er ook is gestorven, zullen weinigen weten. Koekkoek is nochtans nog steeds zeer bekend in ons land, als meester van de romantische schilderkunst. Succesvol en goed bij kas, liet hij in Kleve, vlak over de grens, achter het Reichswald, een riant huis in Italiaanse renaissancestijl bouwen, dat nu als museum is ingericht. Het is een van de weinige monumenten in Kleef, die de bombardementen in WO2 hebben overleefd. Read the rest of this entry »
De vergeten uitvinder van de natuur
| Boekbespreking door Sante Brun
|
|
oor me ligt de biografie die de Britse schrijfster Andrea Wulf schreef over Alexander von Humboldt en intussen kijk ik naar de actualiteit. Een actualiteit waarin de wereld niet alleen opnieuw overgenomen lijkt te worden door gevaarlijke gekken, bij voorkeur gezegend met raar haar, die net als een onafzienbare rij voorgangers in de gaten hebben gekregen dat je ‘het volk’ de gekste dingen als waarheid kunt verkopen zodat het op jou stemt en jij de macht in handen kunt nemen, en verder kunt doen waar je zin in hebt. De mannen met raar haar, die ons spookverhalen voortoveren over tsunami’s van jihadisten, Mexicanen en vreemdelingen in het algemeen, die eenvoudig de klimaatverandering ontkennen omdat je voor begrip van die verandering enig begrip van een aantal natuurkundige feiten moet hebben, in het bijzonder.
Een sprookje over Willem van Oranje
Het werd ons al op de lagere school verteld: het sprookje van de Willemslinde bij het stamslot van de Nassaus in Dillenburg. Terecht staat (ook in het Nederlands) op een informatiebord dat de gevluchte Willem van Oranje, geboren Nassau, staande onder deze boom, uit handen van opstandelingen uit de Nederlanden een petitie in ontvangst zou hebben genomen, om hen voor te gaan in de strijd tegen de koning van Hispanje. De nadruk op zou (sollte) dus. En inderdaad, wie gelooft nu in het onafgebroken 500-jarig bestaan van deze tamelijk dunne scheef gesnoeide linde? Als je de Schlossberg beklimt loop je er zomaar voorbij, zonder ‘m op te merken.
Een mooie façade
Al 177 jaar heeft het Hessische stadje Weilburg een eigen dagblad. Maar, zoals ook in de Nederlandse regio’s, schijn bedriegt. Het Weilburger Tageblatt maakt tegenwoordig deel uit van de Zeitungsgruppe LahnDill, die zijn drukkerij heeft in Wezlar. Ze omvat negen titels, waarvan de totale oplage volgens Wikipedia sinds 1998 met 28% is gedaald tot minder dan 60.000 exemplaren. Het gebouw aan de Weilburger Markt is dus niet meer dan een façade. Karakteristiek, dat wel.
Duitsland
en paar dagen in Duitsland geweest. Zo’n aanbieding van de krant; hotel met ontbijtbuffet in de Eifel. Ik mag de Duitsers wel. Tegenwoordig. Je moet de geschiedenis achter je kunnen laten. Daarop hebben ze zelf gedurende zeventig jaar erg hun best op gedaan. Daarom is het zo oneerlijk hen nu nog de daden van Hitler en zijn trawanten na te dragen, zoals Erdogan en zijn perslakeien dat doen.
Meer op Manieren
(Gesproken column Omroep Best, 15.06.16, 18:10 uur.)
De schoonheid van verval
Altijd weer boeit mij de schoonheid van verval. Deze trap leidt naar de oever van een stuwmeer in de Eifel, bij Bitburg. Het water is zo vies-bruin als gevolg van de overvloedige regen. Het is er trouwens sowieso verboden te zwemmen.
Ligstoel voor de wandelaar
In Naturpark Südeifel staan sinds kort ligstoelen voor de vermoeide wandelaar.
Twee boeken
| Boekbespreking door Sante Brun
|
 |
andaag maar eens twéé boeken in plaats van een, gewoon, omdat ik ze allebei in één week gelezen heb. Ik garandeer je dat ze niets met elkaar te maken hebben.Kerstinkopen
Kerstinkopen in de bedevaartsplaats Kevelaer (Dld). Meer Kerst op deze site
Duitse jongeren gidsen al 10 jaar in Kamp Vught
Tien jaar lang al komen Duitse studenten naar Nationaal Monument Kamp Vught om er een jaar stage te lopen in een herinneringscentrum dat alles te maken heeft met de holocaust. Dezer dagen was er een reünie ter gelegenheid van dit tweede lustrum, waarop negen van de tien stagiaires aanwezig waren: Vanessa, Simon, Lukas, Malte, Benedikt, Wiebke, Viola, Helene en Sophia. De stagiaires van Aktion Sühnezeichen Friedensdienste (ASF) zijn bevlogen en zeer betrokken jonge mensen die enkele maanden na hun komst in vrijwel perfect nederlands rondleidingen geven aan groepen scholieren. ASF werd na de Tweede Wereldoorlog in Duitsland opgericht als teken van verzoening. (Foto © Jan van de Ven)
De zuster van God
Het r.-k. geloof leeft nog in het zuiden van Duitsland, al maakt het ook daar een afbrokkelingsproces door, bevestigt een inwoonster van Bad Peterstal-Griesbach in het Zwarte Woud. Ook daar wordt de Pfarrer (pastoor), die onlangs zijn 50-jarig priesterjubileum vierde, met andere dorpen gedeeld. Op een heuvel boven Griesbach, naast een Antoniuskapel (de patroon van de parochie) zag ik een merkwaardig monumentje: de zuster van God.
Nauwelijks meer ’n koekoeksklok
Baden-Baden heeft niets van zijn grandeur verloren.
Ze worden er nog wel gemaakt, koekoeksklokken, maar je ziet of hoort ze nauwelijks meer in het Zwarte Woud. Verder is alles er zoals het geweest is. Hoe groen is mijn dal en hoe aardig zijn de mensen. Ze verwelkomen je met een schaaltje fruit in de gehuurde woonkamer. En op zaterdagavond staat er zomaar appeltaart aan de voordeur van het appartement, als je terugkeert van je Ausflug.
Ik heb geklommen, op m’n ouwe dag, dankbaar gebruik makend van de gele bankjes langs de Panoramaweg. En met m’n voeten in de Gesundheidsanlage van de Kneippverein gebungeld.
Duitsers
Het zal 1943 zijn geweest. Midden in de oorlog. Een Duitse colonne marcheerde over het marktplein in het dorp waar ik woonde. Ze zongen, zoals Duitsers kunnen zingen: Und wir fahren, und wir fahren, und wir faaaaahren gegen Engeland, Enge…land. Een Feldwebel liep ernaast. Ik kon het niet laten, ik stak, schielijk dat wel, m’n tong uit. De Feldwebel schoot op me af. Wegwezen. Veel meer kon je als negenjarig jongetje niet doen, tegen de gehate vijand.
(Gesproken column Omroep Best, 17.09.14, 18:10 uur)
Meer op Manieren