ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
Archief van de rubriek ‘Duitsland’
Duitsers stalen Gronings aardgas
januari 20th, 2022 | 
Author: Peter Stiekema
et Gronings aardgas staat dezer dagen weer volop in de belangstelling. Vooral omdat Nederland zich verplicht voelt aardgas aan Duitsland te blijven leveren, nu dat land zelf over te weinig gas beschikt en overgeleverd is aan de goedheid (?) van Poetin. De politieke partijen in de Tweede Kamer praten vol vuur over nieuwe sancties tegen Rusland, zoals tijdens de besprekingen van de regeringsverklaring.
Maar wat als de Russen, als antwoord daarop, de gaskraan definitief (of althans voor een tijd) dicht draaien? Dan schreeuwt heel Europa moord en brand en kan de gaskraan in Groningen weer op volle kracht gaan draaien. Niet alleen op verzoek van de Duitsers, maar ook van de rest van de EU. En daar hoor je in de Kamer niemand over.
Posted in 
Het beste en laatste boek van Hans Fallada
Boekbespreking door Sante Brun
e Duitse
schrijver Hans Fallada is vooral bekend geworden door zijn roman Kleiner Mann, was nun, uit het begin van de jaren dertig van de vorige eeuw. Ik weet dat ik het op de literatuurlijst voor Duits op de hbs had, maar ik kan me er niets van herinneren. Bij een bezoek aan een fijne boekhandel in Aken zag ik van dezelfde schrijver in de ramsjbak de roman Jeder stirbt für sich allein, een gebonden uitgave uit 2018. Van Wikipedia vernam ik dat dat de zoveelste druk was van een uitgave uit 2011 naar de oorspronkelijke tekst uit 1947. Een kleine half miljoen exemplaren gingen sinds 2011 over de toonbank. Vreemd eigenlijk, dat je zulke feiten uit Duitsland in Nederland nooit verneemt.
Te meer omdat het toeval wil dat er een eigenaardige parallel is tussen dit boek en De Avonden van Gerard Reve. Die schreef dat boek op aanraden van zijn psychiater in 1946-1947. Fallada schreef zijn laatste roman in vier weken tijd in 1946-1947 in het psychiatrisch ziekenhuis Charité in Berlijn. Verder houdt de vergelijking wel op.
Wisten wij veel wat er in Duitsland gebeurde
Boekbespreking door Sante Brun
aar
hadden de geallieerden (bij het oprukken door Duitsland in 1945) niet op gerekend, dat tegen hen onder de bevolking vrijwel geen weerstand bestond. Wat was er met die Duitsers aan de hand? Jarenlange bombardementen hadden hen niet kunnen vermurwen. Zonder enig medelijden te tonen hadden Wehrmacht en SS nog in de laatste weken van de oorlog, voor ze zich terugtrokken, honderdduizenden dwangarbeiders en gevangenen vermoord… Daar hadden de nazi’s zelf de geallieerden op voorbereid: de Duitsers zouden hen als vraatzuchtige wolven ontvangen… In plaats daarvan gebeurde er niets. Enkele uitzonderlijke wraakacties richtten zich vooral tegen oorlogsmoede Duitsers zelf… Naar het scheen had het fascisme in de Duitse zielen zich in het niets opgelost. In plaats van wilde beesten stonden lachende mensen langs de kant van de weg te zwaaien en aten chocolade uit de handen van de bezetters.’ Read the rest of this entry »
Maanlanding op de camping
e zitten op de Duitse camping net vredig achter ons glaasje witte wijn, als ineens vlak voor ons iets groot opduikt. De Titanic, op het moment dat hij strandt op een piepklein stukje terrein op de camping – een camper maar dan 4XL. Snel de telefoon erbij, ik kan niet verder komen dan een prijs uit 2016: 380.000 euro. Uit het op hol geslagen flatgebouw komt… niets. Of toch: de tv antenne op het dak komt als een periscoop tot leven en heeft moeite om het Zuiden te vinden. Denk aan: Teletubbies. Uit de achterkant komen een paar pootjes die de grond opzoeken, voor steun – het lijkt wel een maanlanding.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Avonturen in tijden van plaag
oor het eerst sinds vorig jaar juni in het buitenland geweest. En dan reken ik natuurlijk de bezoekjes aan Duitse supermarkten niet mee. Herformuleren: voor het eerst sinds vorig jaar juni in het buitenland in de camper geslapen. Heerlijk.
Meer op SanteLOGie — Voorpagina hhBest
Schaduwen over het Bauhaus
Sante Brun
|
|
De Wassilistoel van Marcel Breuer kreeg die naam pas van een Italiaans bedrijf dat de rechten overkocht en waar men het interessant achtte dat de eerste abstracte schilder, Wassili Kandinsy, de stoel mooi had gevonden. |
Dan hoor je het nog eens van een ander
og maar net had ik getwitterd dat je bij het zoeken van oplossingen voor het Covid-19 probleem niet zo sterk moet gaan zoeken naar oplossingen uit een ver buitenland, waar de omstandigheden feitelijk onvergelijkbaar zijn met die in Nederland. Dat geldt dus ook voor België en voor Duitsland.
Maar geldt het ook voor de mening van iemand met een beetje Nederlandse naam, Hendrik Streeck, die nauwelijks acht kilometer hiervandaan in een leegstaande lagere school ‘kantoor te velde’ houdt met een flinke groep medewerkers en daar buitengewoon zinnige dingen zegt?
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Taalverwarring
Peter Stiekema
e taal kan soms voor verwarring zorgen. Laatst kwam ik in een Nederlandstalig boek over schilderijenvervalsing en -diefstal het woord ‘Verflucht’ tegen. De lucht van verf dus. Maar toen ik het woord nog eens goed bekeek bedacht ik dat ‘Verflucht’ in het Duits een heel andere betekenis heeft, namelijk ‘Vervloekt’, fonetisch wordt dat zoiets als ‘ver-floecht’.
Verrijzenis van de Duitsers
Peter Stiekema
p het moment dat ik dit schrijf, 15.16 uur op Goede Vrijdag, stromen de Duitsers massaal het land binnen om hier Pasen te vieren, of boodschappen te doen. Zeggen ze. Een soort verrijzenis van het Herrenvolk.
Op naar Kaufland (en terug)
e grens met Duitsland is toch dicht?’
Vraagje van Djamila waar ik niet zo snel antwoord op had. We zouden natuurlijk kunnen gaan kijken, maar ja, als de grens tussen Haanrade (NL) en Merkstein (D) dicht zou zijn, dan kun je daar moeilijk draaien met de auto dus wel stelden het nog even uit.
Tot gisteren.
En het draaide uit op een avontuurlijke buitenlandse reis met ongewisse uitkomst.
Meer op SanteLOGie
God waakt
uitse huizen worden sinds ‘s mensenheugenis aan God toevertrouwd. De kleinste aanwijzing die je op oude gevels – liefst vakwerkbouw – kunt lezen is zoiets als ‘Wie op God vertrouwt heeft goed gebouwd’. Tip voor de bouwers van het AZ-stadion?
‘Charité at war’, topper op Netflix
Glansrol van Ulrich Nöthen als de wereldberoemde hoogleraar chirurgie Ferdinand Sauerbruch in ‘Charité at war’. |
 k zie nogal wat op Netflix, series, films, series, rijp en groen. Soms te lang, andere niet lang genoeg. Vaak wordt er op een onbevredigende manier een punt aan gedraaid, voor mij een reden om de duim nederwaarts te zetten. Net als bij boeken, geniet non fictie mijn voorkeur. Zoals de documentaire The Vietnam War – een hele zit, verdeeld over ‘n stuk of zes avonden. Ik heb er uit geleerd dat de gespletenheid van de Amerikaanse maatschappij en leugenachtige presidenten niks nieuws zijn. Echt een topper vind ik de op historische feiten gebaseerde serie Charité at war, een – anders dan de titel doet vermoeden – Duitse productie over een Berlijns academisch ziekenhuis in Wereldoorlog 2. |
Waar rook is, was vuur
Peter Stiekema
n het oosten van Nederland hebben ze een oude traditie met Pasen: paasvuren, ieder zichzelf respecterend gehucht steekt de brand in een steeds grotere stapel brandhout, die dagen kan branden. Maar dit jaar zijn er nog maar een paar vuren over. De rest is verboden.
Das schweigende Klassenzimmer
Sante Brun
n oktober 1956 komen studenten in een klas van een gymnasium in Oost-Berlijn, er in een West-Berlijns bioscoopjournaal (ze hadden toestemming om naar het graf van een grootvader te gaan), achter dat in Hongarije een opstand aan de gang is tegen de Russische overheersing van het land. Op het impulsieve voorstel van een van hen besluiten de leerlingen tijdens de eerstvolgende les twee minuten stilte in acht te nemen ter ondersteuning van de opstandelingen in Boedapest.
Al heel snel loopt de situatie uit de hand wanneer de schoolleiding er achter komt wat er in de klas speelt. Tot en met de minister van onderwijs komt er aan te pas om de leerlingen onder druk te zetten om elkaar te verraden, waarbij ook dreigementen tegen familie en vrienden niet geschuwd worden.
Dit waargebeurde verhaal is onderwerp van een spannende film, genaamd Das schweigende Klassenzimmer, op basis van het gelijknamige boek van Dietrich Garstka.
Zwart
Deze Sinterklaas heerst in het westen van de Bondsrepubliek (tussen Aken en Keulen) in de hele maand december. Met zwarte monnik. pic.twitter.com/oc7fDun1TE
— Sante B. (@Turiddu) 19 november 2018
Maar de kunstschatten werden gered
Freudenstadt is een alleraardigst verzorgingscentrum in het Schwarzwald (Baden-Württemberg, Zuid-West Duitsland). ‘n Tikkeltje anders, met die aaneengeschakelde, door arcaden omgeven pleinen. Als een klein Dresden verwoest aan het einde van WO2. Inclusief de in 1601 gestichte, Evangelische Kirche. Maar alles werd herbouwd en de vroeg middeleeuwse kunstschatten (rooms!) konden worden gered. Zoals deze zwaar afgeschermde lezenaar uit de twaalfde eeuw, geschraagd door de vier evangelisten. Je mag er niet omheen lopen. Let op het bewakingstelefoontje aan de voet van het beeld. Hebben we die technologie? Gebruik hem!
‘Gleichberechtigung’
Met deze Duitsers gezellig gesprekje gehad over Gleichberechtigung in een parkeergarage in Baden Baden. Maar het is natuurlijk een veiligheidsmaatregel. Een camera konden we trouwens niet ontdekken. pic.twitter.com/Kgq5SAccOZ
— hhBest (@ecluse) 17 september 2018
Ein Jurastudent klagt gegen die Existenz von Frauenparkplätzen. Und bekommt teilweise Recht, die Stadt Eichstädt muss ihre Schilder ändern. https://t.co/t9M4X9u7sk
— SPIEGEL ONLINE (@SPIEGELONLINE) January 23, 2019
Sebastiaan Klompers, zelfstandig trucker:
Bundesrepublik Baustelle
(Telefonisch vanuit de Bundesrepublik Deutschland) Voorpagina hhBest
Graag naar de hemel, maar niet te gauw
Duitsers hebben niet alleen de naam, gründlich te zijn, maar hun wordt ook wel ‘n ietsje tekort aan gevoel voor humor toegeschreven. Dat blijkt evenwel niet uit deze tekst die ik aantrof op een gevel in Bernkastel. De slotzin doet de deur dicht: ‘Heer zorg dat wij allemaal in de hemel komen, maar niet te gauw.’
Tijdschrift Das Mag stopt en gaat (hopelijk) verder
Sante Brun
aar 
een oude man blij van werd en nu eigenlijk ook al jaren is: het ontstaan en bestaan van Das Mag, kort voor Das Magazin, een geheel eigenzinnig en in menig opzicht weergaloos literair tijdschrift.
Was het vroeger voor literaire tijdschriften al een moeizaam bestaan – zie daarover bijvoorbeeld de biografie van uitgever Geert van Oorschot, die veel moeite had De Gids uit het voortdurend coma en daarop volgend overlijden probeerde te houden. Het blad bestaat overigens nog wel.
Een tijdschrift voor literatuur uit een klein taalgebied met een krimpend potentieel aan liefhebbers en lezers overeind houden, is hoe dan ook, geen klein bier.