hhBest – Sinds 1996

Archief van de rubriek ‘Columns’

De openbare weg gebruiken voor autoraces is gevaarlijk en dus verboden. Zelfs het wegennet van een in het weekeinde nagenoeg verlaten bedrijventerrein is wat dat betreft taboe. Als de politie er lucht van krijgt, grijpt ze onmiddellijk in.

Het is in dit land – wat? in het overgrote deel van Europa – een gedrang van jewelste. We zitten elkaar in de weg. Een daarmee samenhangend probleem dat deze zomer weer enorm opspeelt, is dat van wielerliefhebbers, die in groepen liefst op de hoofdrijbaan en anders dan in godsnaam op het fietspad hun overdosis testosteron ventileren met Tourtje spelen.

Meer op Manieren

Lees ook: Spring maar achterop op SanteLOGie

 
Fotograaf/Journalist en oud-collega Jan van de Ven (van wie bovenstaande foto) is er op zijn fotoblog al twee keer op in gegaan. Ik dacht er aanvankelijk maar het zwijgen toe te doen, maar nu voel ik me toch als uitgedaagd: de sloop van het ED-gebouw, Wal 2, Eindhoven.

Meer op Manieren

Laatst had ik met een eveneens gepensioneerde collega, die nog rapper de tachtig nadert dan ik, een gesprek over dingen, waarvan wij vonden ‘dat ze niet deugden’. Ik zei: Maar vergeet niet, wij zijn ouwe mannen hè? Dat zal ons telkens weer worden ingepeperd. Ja, antwoordde hij met bemoedigend zelfbewustzijn, oud maar niet gek.

Meer op Manieren Lees ook de voetnoot over ‘t Blauw Boerke

(Gesproken column Omroep Best, 17.07.13, 18:10 uur.)

Het zijn Dolle Dagen. Hoezo? Op de kermis in Moergestel heeft men verhitte gemoederen geprobeerd te blussen met heet water. In Stramproy bleek het nodig, de plaatselijke schutterij, volgens de traditie gekleed in zwarte uniformen, bij 28 graden af te koelen met een koude douche. De mannen vielen flauw of stonden op het punt dat te doen. De vraag rijst, hoe hoog de temperatuur moet zijn om het complete schuttersgilde naar het ziekenhuis af te voeren.

Meer op Manieren

Mede dankzij die oude donkere kamer op de zolder van het Friesch Dagblad aan de Galileeër Kerkstraat, in de binnenstad van Leeuwarden, die ik mocht gebruiken, was ik daar in de jaren vijftig – hoewel verbonden aan het katholieke Ons Noorden – kind aan huis. Had een sleutel van de voordeur. Ik kwam er zelfs ‘s zondags, als alles er, naar de gereformeerde traditie doodstil was.

Meer op Manieren

Geert Wilders heeft niet genoeg aan zijn PVV-zetels in de Eerste en Tweede Kamer en is voornemens, over te gaan tot buitenparlementaire actie.

Meer op Manieren

Het moet in het begin van de jaren zeventig zijn geweest dat ik bij mijn broer in de Ardèche was, hij naar boven keek en gekscherend zei: ‘Altijd dat blauw.’ Ja daar kwamen we voor. De zon aan de  azuurblauwe hemel, zoals je die in Noordwest-Europa hoogst zelden ziet. Bij ons zit er immers altijd wat vocht in de lucht en dat zie je, dat maakt het uitspansel grijsblauw. Het hoeft niet te betekenen dat er ook wolken te zien zijn.

Meer op Manieren

Behoefte aan mooie zomerse foto’s? Kijk op Big Picture

Hoe lang duurt dit schandaal nu al voort? Kan goed veertig jaar zijn. Vanmiddag weer eens naar de Milieustraat gereden met en grote doos,, waarin, afgezien van plastic en piepschuim, een nog goed functionerende laserprinter van het merk Brother.

Verder op Manieren

Na drie weken vakantie, vonden wij op ons overdekt balkon (in makelaarstermen loggia) een bak met blauwe bloemetjes, daar liefdevol neergezet door de familie, die de boel in de gaten had gehouden. Terwijl langzaam, langzaam de zomer naderde, verscheen daar boven die bloemen opeens ’n bij! Ik heb hier een uitroepteken gezet want je moet wel soep in je ogen hebben als je niet al eens ergens gelezen of gezien hebt dat het over de hele wereld niet goed gaat met de bijen en dat het niet overbodig is, je daar ongerust over te maken.

Meer (Gesproken column voor Omroep Best, 19.06.13, met YouTube-versie van een documentaire over bijensterfte in Nederland van Zembla.)

Zie ook: Bijenkasten bij Provinciehuis

 
Mijn handschrift in 1956

‘n Heel enkele keer krijg ik van een generatiegenoot (of nog ouder iemand) wel eens ‘n handgeschreven brief. Ik ervaar dat dan als iets bijzonders, vooral wanneer de schrijver duidelijk een afgeleide hanteert van het schoonschrift dat hem/haar op de lagere school is geleerd. Ik denk hierbij aan het handschrift van mijn vorig jaar overleden broer Berry. Die kon er wat van.

Meer op Manieren

Gisteren vroeg ik een tachtigjarige oud-rector van een middelbare school of er vroeger ook examens werden gestolen.
Mogelijke antwoorden:
’Nee, toen hadden we nog geen moslims.’
‘Nee, want die bewaarde ik onder het hoofdkussen van mijn vrouw.’
Maar uit zijn werkelijke antwoord begreep ik, dat het gewoon in niemands kop opkwam er iets creatiefs mee te doen waar later de politie aan te pas zou komen, men had toen nog eerbied voor het Ministerie van Onderwijs, Kunsten & Wetenschappen.

Meer op SanteLOGie

Dat ik al eens eerder over ‘vakantie en internet’ heb geschreven, weet ik zo zeker dat ik hierboven (2) durf te zetten. Alleen, ik heb webtechnisch momenteel niet de gelegenheid, om dat te controleren en een link naar dat stukje aan te brengen.

Meer op Manieren

Merkwaardige gewaarwording. Nog nooit eerder gezien natuurverschijnsel, terwijl ik toch al ‘n aantal jaren meega. In de strak blauwe hemel boven Sisteron – azuurblauw inderdaad – verschijnt opeens een heel klein wolkje, als een aankondiging van meer. Dan wordt dat wolkje groter, krijgt een kind. Binnen vijf minuten wordt dat wolkencomplexje weer helemaal afgebroken en keert het gave uitspansel terug.

Meer op Manieren

Met restaurants is het uitkijken geblazen, misschien tijdens de vakantie nog meer dan thuis. In toeristenplaatsjes wordt al gauw geredeneerd: ‘Die zien we toch nooit meer terug.’  Dus die kunnen we wel piepzak schenken in plaats van een pittige petit café. Dit soort ondernemers stevent af op een faillissement en als dat gebeurt, ‘eigen schuld dikke bult’.

Meer op Manieren

De voorzitter van de Oirschotse heemkundekring, Arthur de Vries, pleit in het ED voor restauratie van een geschilderde ‘muurreclame’ van het voormalige Hotel Princée. Doen!
Dit soort muurschilderingen vertelt heel veel over de ‘ondernemerscultuur’ in het verleden, toen beeldreclame zoals we die nu kennen nog niet bestond.

Meer op Manieren

In Trouw las ik een stukje over het ‘lied voor de koning’ dat in de synagoge wordt gezongen en dat terug zou gaan tot de ontmoeting van Jakob met de Egyptische Farao.

Hadden de katholieken ook niet zo’n lied dat altijd op zondag ná de hoogmis werd gezongen? Zeker. 

Meer op Manieren

Het sjoemelen en graaien gaat onverminderd door. In de ratrace om het bestaan, is slim zijn de boodschap maar sommigen verwarren dit met de boel regelrecht belazeren. Er zijn er ook die denken binnen te raken, door de grenzen van wat mag en niet mag op te zoeken. Zij hebben geen boodschap aan welke ethiek dan ook en zijn bereid grijnzend voor microfoon of camera te roepen dat ze brandschoon zijn, terwijl  ze met hun gedrag op z’n minst vragen oproepen. Zo ‘n Jeroen Pauw bij voorbeeld.

Meer op Manieren

Dit fotootje, nauwelijks meer dan ‘n kiekje zoals we dat toen noemden, schoot ik vanuit het slaapkamerraam van mijn ouders, in – ik maak een redelijk nauwkeurige schatting – 1953. Men ziet rechts de noordelijke zijbeuk van de Ginnekense (Ned. Herv.) Laurentiuskerk en nog net iets van het Chassémonument. Op de voorgrond de Duivelsbruglaan, met twee fietsers midden op de glibberige rijweg. Verderop de zijgevel van café De Vrachtwagen van de familie Verschuren, dat met de voorkant naar de Ginnekenmarkt is gekeerd. Meer op Manieren Lees ook Oud kiekje (2)

Eigenlijk vormen de Belgische Ardennen, met hun achtergebleven stadjes en dorpen ‘n soort kabouterland. Dat werd mij definitief ingegeven bij het vatten van een pint, in een taverne bij de brouwerij van Achouffe (Houffalize).  Voortreffelijk amberkleurig vocht trouwens. De kastelein in Achouffe kookt onder het motto van de oud-Franse spreuk in het Engelse wapen: honi soit qui mal y pense. Wee hij die er slecht van denkt. Dat Frans is destijds door Margaret Thatcher  over het hoofd gezien.

Meer op Manieren

En meer over het kabouterbier

Willem-Alexander bedreef natuurlijk politiek, toen hij tijdens dat onnoemelijk saaie interview (iemand twitterde ‘waar is Sven Kockelman?’)  tegenover een eventuele salarisvermindering stelde dat dit banen zou gaan kosten. Een constitutioneel-monarchale doodzonde.

Verder op Manieren

Zie ook Surrealistisch interview op SanteLOGie