ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
Archief van de rubriek ‘Boeken’
Handboek reisschrijven van Paul Theroux
november 27th, 2011 | 
Author: Boekbespreking door Sante Brun
Niet dat ik gelovig ben (hoewel soms helaas een beetje goedgelovig) maar het heeft iets magisch als je, kort nadat je het nieuwste boek van Paul Theroux over reisschrijven hebt gekocht, The Tao of Travel, ineens Stadsliefde van Adriaan van Dis cadeau krijgt en op de dag dat Redmond O’Hanlon onderwerp van een tv-programma is overweegt over die twee boeken – en de hele reisschrijverij – een stukje te produceren.
Posted in 
Onopvallend buitenbeentje in Parijs
Boekbespreking door Sante Brun
Zoals gezegd, de hele reisliteratuur laat zich misschien pas enigszins compleet beschrijven in drie lijvige boekdelen, en daarom kun je het Paul Theroux niet kwalijk nemen dat hij twee Nederlandse reisschrijvers ongenoemd laat, Cees Nooteboom en Adriaan van Dis. Toch zijn het beiden reizigers volgens de normen van Theroux en net als hij naast reisschrijver óók literator. Van Nooteboom heb ik weinig gelezen. Van Van Dis des te meer.
Feitelijk is Leeftocht van Adriaan van Dis ook een reisboek. De ondertitel is zelfs Veertig jaar onderweg, maar dan toch voornamelijk in de eigen ziel, al heeft hij blijkbaar zelden lang op één adres gewoond. Vijf van Van Dis’ boeken worden ook uitdrukkelijk geafficheerd als reisverhalen, in ieder geval voldoet Een barbaar in China aan diverse criteria.
De zin van sociale media
Nils Roemen en Fanny Koerts vertellen hoe durftevragen Nederland heeft veroverd. Mede dankzij sociale media als Twitter en de hashtag #durftevragen groeide het uit van een sympathiek idee tot een fenomeen, een nieuwe manier van denken.
Ongebruikte kantoorgebouwen, laptops, ideeën en contacten: samen hebben we meer welvaart en creativiteit dan we nodig hebben. In het boek ‘Durftevragen’ kun je lezen hoe je deze overwaarde kunt benutten, gewoon door te vragen!
Zie ook: Twitteren in de Bestse bieb
Herhaling van de geschiedenis na 100 jaar
Boekbespreking door Sante Brun
Als ik van alles dat de Siciliaanse auteur Andrea Camilleri produceert een recensie zou moeten schrijven, dan was ik nog wel even bezig. De goede man, die inmiddels tegen de negentig loopt, laat soms wel vier of vijf boeken per jaar het licht zien. Een belangrijk deel daarvan zijn policiers (|Commissario Montalbano) of vrolijke, vaak vileine en licht schunnige verhalen van het Siciliaanse platteland rond de vorige eeuwwisseling en in andere tijdperken. Read the rest of this entry »
Remco Campert leest voor
Dezer dagen kan men in de bieb een gratis exemplaar van de eerste roman, Het leven is vurrukkulluk (1961) van Remco Campert gaan halen. Dit in het kader van de jaarlijkse actie Nederland leest.
Op vpro.nl kun je de schrijver ook zijn boek ‘laten voorlezen’. Dat kan hoofdstuksgewijs.
En hier een gesprek (in 1995) van Wim Noordhoek met de schrijver.
Het leven is vurrukkulluk zou ook gratis als e-book zijn te verkrijgen. Maar de meest belachelijke opmerking hierover is hier ‘op=op’. Gedigitaliseerde boeken kunnen namelijk helemaal niet opraken. En uitgeverij De Bezige Bij, wil nog steeds dat je daarvoor ‘n tientje neertelt.
Naar VPRO Boeken
Een ephotobook
Boekbespreking door Guido t’Sas
De titel van deze foto luidt: ‘Nu gaan we es fijn lol maken’. © Jan van de Ven
Fotograaf-journalist Jan van de Ven zal eens geen primeur hebben
‘n Tijdje geleden liet fotograaf-journalist Jan van de Ven iin Den Dungen door de ‘online-drukkerij’ Blurb, een bedrijf met vestigingen in de VS, GB en NL, een boek met 160 van zijn foto’s maken. Zelf was hij verrast door de kwaliteit van het drukwerk, maar er is één nadeel: het boek kost excl. btw 99 euro. Dat schreeuwt om een elektronische versie, een ebook dus. Volgens mij is Jan de eerste in Nederland die dat – via Blurb – voor mekaar heeft gekregen, zoals hij ook de eerste was die voor een dagblad een website in elkaar knutselde op zijn geliefde Mac.
Egodocument over het sluiten van een tijdperk
Boekbespreking door Sante Brun
Door niet het boek Het Vierde Rolduc uit 1983 te willen overdoen, heeft Twan Geurts het zich voor zijn boek Rolduc, de laatste dagen van een kleinseminarie(uitg Balans) moeilijker gemaakt dan nodig was – of liever, hij heeft zijn eigen boek tekort gedaan, het is nu in essentie een egodocument geworden met een beperkte reikwijdte.
Een gruwelijke roman in Gulpen
Boekbespreking door Sante Brun
Grote onthullingen moet je niet verwachten van het boek van de journalistenHenk Langenberg en Maarten van Laarhoven: In Gods Naam, De affaire Joep Haffmans. Een onthutsend beeld van de katholieke kerk en haar leiders.
Zilver & Antraciet, ook een Limburgs jongensboek
Boekbespreking door Sante Brun
Een paar minuten geleden de laatste pagina’s gelezen van een boek dat mij enorm heeft aangegrepen – Zilver & Antraciet, debuut van Emile Hollman. En nu moet ik er dus een stukje over schrijven. Een wel heel apart stukje.
Een ‘recensie’ schrijven van een boek is al moeilijk genoeg, al maak ik het me meestal gemakkelijker door niet al te zeer te vorsen, noem het: te gissen naar de niet in het boek beschreven drijfveren van de auteur. (‘De vader in het gezin is eigenlijk God de Vader’) Ik kan me daarbij vaak niet bedwingen me af te vragen hoe autobiografisch het boek zou kunnen zijn, ik zeg maar wat.
Hella Haasse
De schrijfster Hella Haasse (93) te Amsterdam is overleden, meldt Ferd zojuist op gastenboek van hhBest (30 september 2011).
Op 7 april 2004 schreef ik op dezelfde website het volgende, waarop ik niets heb af te dingen, noch eraan toe te voegen.
Geachte mevrouw Haasse,
Op het NOS-journaal van 6 uur hoorde en zag ik dat u de Prijs der Nederlandse Letteren is toegekend. Geen dag te vroeg, lijkt mij, gezien het feit dat u vorig jaar uw 85e verjaardag vierde en al bijna 60 jaar geleden debuteerde met een poëziebundel.
Verder op Manieren
Papieren media
Sante Brun houdt een lofzang op de papieren media: boek en krant. Hij gunt ze nog een lang leven. Hij heeft veel medestanders, blijkt uit de reacties, al doet dit niets af aan de toenemende waardering voor het gemak (en de fabelachtige opslagcapaciteit) van de e-reader. Lees O, die heerlijke muffe lucht van boeken
Het milieu versus de dierenliefhebber
Boekbespreking door Sante Brun
Jonathan Franzen behandelt in zijn boek Freedom kort een nogal modern onderwerp: dierenliefhebbers zijn vaak geen milieu-activisten en omgekeerd.Thomas Coraghessan Boyle <- heeft van dit onderwerp het thema gemaakt van zijn nieuwste roman, When the killing’s done. Zoals wel vaker in zijn werk heeft Boyle het onderwerp dicht bij huis gezocht, in Californië, ditmaal zelfs in zijn woonplaats Santa Barbara. Ook het milieu als onderwerp is hem niet vreemd. In Friend of the Earth schrijft hij over een nabije toekomst, waarin de opwarming van de aarde definitief en onomkeerbaar heeft toegeslagen.
Niet te missen: ouder werk van Jonathan Franzen
Boekbespreking door Sante Brun
Na het verschijnen in 1992 van Jonathan Franzen’s tweede roman – hij was toen 32 jaar – stak een storm van kritiek op. De critici hielden wel een slag om de arm: Franzen had het talent om een groot romanschrijver te worden, maar Strong Motion was in laatste instantie toch een beetje mislukt.
Een deel van de kritiek had betrekking op de thema’s waar het boek om draait – de anti-abortusbeweging in de VS, de trucs van de industrie om onder milieuwetgeving uit te komen en godsdienstwaanzin, plus nog het een en ander – en op de manier waarop Franzen die thema’s met elkaar verbindt, en inderdaad: enigszins uitgebeend heeft het wel iets heel kunstmatigs.
Een fascinerend absurd verhaal van Veronesi
Boekbespreking door Sante Brun
In het bos bij een Italiaans bergdorpje, San Giuda – nomen est omen, hoewel het uitdrukkelijk om Judas Taddeus gaat – worden op een ochtend de lijken van een aantal mensen gevonden, voor een deel inwoners van het dorp, in de gestaag neervallende sneeuw. Het heeft zin hier de details te vermelden: Een dode door inademen van koolmonoxide; een lijk in verregaande staat van ontbinding; iemand gestorven door longoedeem als gevolg van uitgezaaide kanker; iemand onthoofd met een scherp mes, wellicht een sabel; een lijk, gewikkeld in een oranje doek; iemand gestikt in een korst brood; een kind gedood met een kaliuminjectie en geheel chirurgisch ontdaan van organen; een kind gewurgd nadat het verkracht was; de Ecuadoriaanse oppas van die twee, overleden aan een overdosis heroïne; een Sloveen, zelfmoord door een pistoolschot; diens zes maanden zwangere vrouw, vermoord nadat ze was verkracht door minstens vier mannen; de doodgestoken foetus van de vrouw; het lijk van een Oekraïense, gedood door een al twee eeuwen uitgestorven haai; en een kind van drie, dat verdwenen is. Tevens wordt later vastgesteld dat het bloed op een van de bomen in het bos waar de lijken gevonden zijn, van álle slachtoffers afkomstig is.
Een doelloze schrijver op een schimmige berg
Boekbespreking door Sante Brun
Marcus Kolpa kennen we al uit Dis van Marcel Möring. In mijn stukje over dat boek schreef ik al dat Möring Dante is, want Dis is de naam van de stad in Dante’s hel. Louteringsberg, Mörings nieuwe roman, waarin we ons helemaal concentreren op Kolpa, is het Vagevuur en ik neem aan dat er nog een deel zal volgen dat Paradijs zal heten.
Daphne du Maurier
Ze had de titel van Dame of the British Empire (werd dus aangeduid als lady), de dochter van een vooraanstaande Britse acteur, kleindochter van een beroemde karikaturist (onder meer Punch) en getrouwd met een luitenant-generaal, ‘Boy’ Brown, die overigens omstreden was in verband met zijn rol tijdens de operatie Market Garden en de Slag om Arnhem.
Daphne du Maurier (1907-1989), schrijfster. Zestig jaar geleden las ik, in vertaling, haar roman Jamaica Inn uit 1936 , aangespoord door de indruk die de gothic novel ‘Rebecca’ op me had gemaakt. Ik denk dat Du Maurier, met name in Nederland, zwaar is onderschat, in de trant van ‘laat haar toch lekker haar tuintje wieden in Cornwall’. Maar ondertussen…
De Indo roept: Juffrouw Jansen, hoe laat is het?
Boekbespreking door Sante Brun
Dit is zo’n boek waarvan je voortdurend denkt: daar ben ik bij geweest. Of bijna bij geweest: Asta’s Ogen, van Eveline Stoel. Het is de geschiedenis van een grote familie Indische Nederlanders, aan de hand van het levensverhaal van Asta Hoyer-Fredriks, geboren in Soerabaja, Java in 1917, overleden in Oss, Noord-Brabant in 2003.
‘Het lichaam van Clara’, magistrale roman Jan Siebelink
Boekbespreking door Sante Brun
Clara Hofstede, 61 jaar oud en sinds jaren alleenwonend in haar huis in de Buys Ballotstraat in Den Haag, heeft te horen gekregen dat haar hond zo ziek is dat hij zal moeten ‘inslapen’, en met die boodschap onderweg naar huis ontmoet zij de schrijver Oscar Sprenger, die het huis bekijkt waar Louis Couperus Eline Vere heeft geschreven. Sprenger deelt haar mee dat hij een boek schrijft dat Clara heet, een paar dagen later komt hij zelfs bij haar op bezoek en een poosje later stuurt hij haar een exemplaar van het boek.
The Father, boek bedoeld als film
Boekbespreking door Sante Brun
Vito Bruschini is een Italiaanse journalist die liefhebbert in geschiedenis, en zich graag mag aanschurken tegen de grote wereld van de Hollywoodfilm. Daar is natuurlijk geen bezwaar tegen. Ook niet tegen het feit dat hij zijn eerste roman feitelijk uit commerciële motieven heeft geschreven. Na Mario Puzo’s The Godfather – was iets dergelijks niet meer geschreven, had een vriend eens tegen hem opgemerkt, het werd tijd voor een ‘vervolg’.
Hans van Mierlo (1931-2010) mijmert over zijn jeugd
Aan memoires is hij nooit toegekomen. Hij had een natuurlijke aversie tegen het obligate en misschien vond hij zichzelf ook geen briljant schrijver, waarin hij aantoonbaar – weer eens – gelijk had. Hans van Mierlo, journalist, politicus, denker en mede-oprichter – icoon – van de naar staatsrechtelijke vernieuwing strevende politieke partij D66, overleed (op 11 maart) een jaar geleden op 79-jarige leeftijd.
Er is nu toch een boekje van hem verschenen, van nauwelijks tachtig bladzijden. Zoals de titel, Het kind en ik (naar een opgenomen gedicht van Nijhoff) al zegt, gaat het voornamelijk over zijn jeugd in Ginneken, tegenwoordig stadsdeel van Breda, en over zijn familie, zijn ouders, Wereldoorlog 2, die hij mede moest doorstaan, kortom de niet weg te cijferen achtergrond van alles. Hans van Mierlo was dus ook een nostalgicus, een romanticus en een gevoelig mens, maar dat laatste wisten we al.