Wie is online
37 bezoekers online
Schrijf ons

Je kunt ons altijd schrijven via de contactpagina. Daar vind je ook richtlijnen, voor het geval dat je mail-notificaties wenst bij nieuwe 'posts' aangaande Best. 

Rubrieken
Opinie of niet?

ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.

English?

Translation by Google in Chrome: please, click the right mouse button and select 'English'.

Archieven
november 2024
Z M D W D V Z
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930

Archief van de rubriek ‘Boeken’

FF e-book kopen

Net op het moment dat ik denk: wat loopt het tegenwoordig toch allemaal lekker vanzelf met de computer, de laptop, de e-reader, de smartphone en nou vergeet ik vast nog iets, kom ik op het onzalige idee om bij bol.com eene-book aan te schaffen, en wel het nieuwe boek van Khaled Husseini, And the Mountains Echoed.

Meer  op SanteLOGie

Vier boeken over liefde en vooral over gebrek daaraan

vier-boeken
Boekbespreking door Sante Brun


Nadat ik Stoner had uitgelezen realiseerde ik me dat ik de laatste tijd vier boeken achter elkaar had gelezen die allemaal als onderwerp ‘liefde en huwelijk in tijden van oorlog’ hebben. In volgorde van opkomst: The Beautiful and Damned van F. Scott Fitzgerald (1922), Stoner van John Williams (1965), Kentering van een huwelijk van Sándor Márai (1978) en Soerabaja van Pauline Slot (2012).

Read the rest of this entry »

De zinloosheid van de oorlog

Boekbespreking door Sante Brun


GiordanoIl corpo umano – Het menselijk lichaam – van Paolo Giordano gaat over een elite-eenheid van het Italiaanse leger die een periode in een gevaarlijke uithoek van Afghanistan, genaamd Gulistan doorbrengt. Hij schetst een volstrekt zinloze actie waarbij doden vallen en gewonden. Je zou het boek kunnen zien als een veroordeling van de ingreep van westerse landen in die woestenij: wat hebben we daar te zoeken, wat kunnen we er betekenen. En ten koste waarvan.

Het boek beschrijft wat zo’n absurde uitzending van troepen doet met de betrokkenen – betrokkenen die geen van alle een onbeschreven blad zijn.

Read the rest of this entry »

Een dolgelukkige schrijver

jongejuryprijs
Een dolgelukkige schrijver, Rob Ruggenberg, nadat hij in Scheveningen, in aanwezigheid van 1200 jongeren de Prijs van de Jonge Jury 2013 heeft ontvangen voor zijn vierde historische jeugdroman IJsbarbaar. Het is de eerste keer dat deze prijs werd toegekend aan een man. De schrijver uit Best werkt nu verder aan een nieuw boek dat deze keer speelt in ‘Hollandse kringen’ in het zeventiende eeuwse Japan. (Foto Sjoerd van der Hucht)

Meer over de prijs.

1913, het jaar waarin de twintigste eeuw begon

Boekbespreking door Sante Brun


Al eerder zijn historici gefascineerd geweest door de periode vlak voor de Eerste Wereldoorlog. Ik denk daarbij aan een monumentaal werk van Barbara Tuchman, The Proud Tower, dat de periode tussen ongeveer 1890 tot en met 1913 beschrijft in het licht van de naderende Wereldoorlog, en die de periode feitelijk toont als een verlengstuk van de negentiende eeuw: de twintigste begon pas in juli 1914, met het uitbreken van die wereldoorlog, dat typisch twintigste-eeuwse verschijnsel, dat men zelfs nog in 1913, tegen beter weten in, voor volstrekt onwaarschijnlijk had gehouden.

Read the rest of this entry »

En ik had Kees nog wel de Baanhof willen wijzen

De eerste die ik tegenkwam op het station van Landgraaf was een man die vroeg of ik ‘toevallig ook wat kleingeld voor hem had?’ En dat leek me wel een uitgangspunt voor een roman over gebrek en lijden en eenzaamheid en depressie. We stapten allemaal in de Veoliatrein, ook de zwerver die ongetwijfeld niet het boekje van Kees van Kooten bij zich had en niettemin toch gratis ging reizen.

Meer op SanteLOGie

En als Hitler nou eens terugkwam?

Boekbespreking door Sante Brun


er-ist-wieder-da


N
og altijd wordt er gespeculeerd over de vraag: en als Hitler de oorlog gewonnen zou hebben? Alsdanvragen, daar hebben politici en historici een hekel aan. De Duitse schrijver Timur Vermes pakte het anders aan: Hitler heeft weliswaar de oorlog niet gewonnen (maar wel bijna) en wij weten dat hij dood is, maar niettemin wordt hij ergens in 2011 wakker op een braakliggend stuk grond in Berlijn, in zijn verfomfaaide uniform en stinkend naar de benzine waarmee hij was overgoten bij wijze van crematievoorbereiding.

Read the rest of this entry »

Rob Ruggenberg wacht erkenning 12-16-jarigen

Schrijver van historische jeugdromans Rob Ruggenberg uit Best wacht erkenning van 12-16-jarige lezers. Zijn laatste boek, IJsbarbaar, is namelijk, met nog vier andere jeugdboeken, genomineerd voor de Prijs van de Jonge Jury. De bekendmaking van de prijs is op 17 april.

Read the rest of this entry »

Vooral gevaarlijk spel, maar spel

Boekbespreking door Sante Brun


mendoza

De titel van het boek, Riña de Gatos, Madrid 1936, betekent letterlijk zoiets als: katjesgevecht, maar uit in de inhoud van het boek blijkt dat het ook betekent: kattengespin, of eventueel kattenkwaad – waarmee schrijver Eduardo Mendoza de periode aanduidt in de eerste maanden van 1936 die uiteindelijk zal uitdraaien op de Spaanse Burgeroorlog: wat er allemaal gebeurt is vooral spel, gevaarlijk spel, maar spel.

 

Read the rest of this entry »

Veel meer dan reizen en rondkijken in de VS

Mak Omslag Reizen zonder John kleinGeschiedschrijver Geert Mak (66) heeft al z’n leven lang iets met de Verenigde Staten. Mede dankzij zijn kritische geest, kun je het typeren als ‘n haat-liefde-verhouding. Zijn nieuwste boek, opnieuw een standaardwerk, is daar de getuigenis van.

De titel Reizen zonder John is een parafrase van John Steinbecks reisverslag uit 1960 Travels with Charley. Vijftig jaar nadien heeft hij diens spoor door de staten gevolgd, maar het verschil met de door hem bewonderde voorganger is, dat Mak heel wat meer heeft gedaan dan reizen, rondkijken en met de mensen praten.

Read the rest of this entry »

Bomans en zijn duel met een Boterletterkundige

bomans_schakerTot mijn persoonlijke herinneringen aan Godfried Bomans behoort een schaakduel met de zich Boterletterkundige noemende Franeker bakker Riemersma.


De jonge Godfried als schaker.->


Hij, die bakker dus, las in Bomans’ bundel Oude en nieuwe buitelingen (Elsevier, 1952) de zin: ‘Bakkers zijn daarom altijd slechte schakers’, liet dat niet op zich zitten en daagde de schrijver-schaker uit tot een duel, dat werd uitgevochten op de voorpagina van de Friese krant, waarvan ik redacteur was.

Meer op Manieren

(Dit stukje verscheen ook in Godfried, periodiek van het Godfried Bomans Genootschap, jaargang 36, nummer 2, september 2014.)

Godfried Bomans was een groot schrijver maar je mocht en mag het nog steeds niet zeggen

BomansGodfried Bomans (1913-1971) leeft in de herinnering voort als de ‘humoristische schrijver’ en ‘de grappenmaker’ op de zwart-wit-televisie. Maar het zou beter zijn, eindelijk toe te geven dat hij een groot schrijver was. Simon Carmiggelt  zei dat al kort na Bomans’ dood, maar moest er aan toevoegen ‘het mocht niet gezegd worden’.

Verder op Manieren

Over Pa Pinkelman

Geert Mak: Mythes rond wapenbezit in VS

geertmak Bij de inauguratie in tweede termijn van de Amerikaanse president Barack Obama roeren zich weer de voorstanders van wapenbezit, waarbij zij zich beroepen op het tweede amendement op de grondwet van 1776. De Amerikanen zouden van meet af aan vergroeid zijn met hun wapens, maar historicus/journalist Geert Mak toont in zijn boek Reizen zonder John (2012) aan dat het fenomeen met mythes is omgeven.

Read the rest of this entry »

En nu aan het echte werk

hooi_hightechInmiddels voltooide het Eindhovens Dagblad zijn honderdste jaargang en deed zijn abonnees (die zich graag ‘lid’ noemen) een boekwerkje cadeau: Van hooi tot hightech.

Onderwerp: niet deszelfs geschiedenis want die is jaren geleden al eens door een oud-redacteur te boek gesteld, maar een terugblik op het verspreidingsgebied Zuidoost Brabant, aan de hand van interviews, beschouwingen en anekdotes.

Meer op Manieren

De tragische afgang van Gerard Reve

Boekbespreking door Sante Brun


Het derde en laatste deel van de biografie die Nop Maas schreef van Gerard Reve is uiteindelijk vooral de geschiedenis van een jaar of dertig van de geklofte Rotterdamse volksjongen en zelfbenoemde pedofiel Joop Schafthuizen, die tussen zijn toevallige ontmoeting met Reve omstreeks 1975 en het overlijden van Reve in april 2006 kans zag zich vast te zuigen in het leven en het werk van de schrijver en dat leven en werk grotendeels te overschaduwen.
Hij bepaalde uiteindelijk wat Reve wel en niet mocht schrijven, wel of niet mocht zeggen, waar de schrijver wel of niet zijn opwachting zou maken en welke vrienden hij wel of niet mocht hebben – de vrienden die Reve had vóór hij Schafthuizen ontmoette waren allemaal min of meer taboe, inclusief Reve’s ex-echtgenote Hanny Michaelis.

Read the rest of this entry »

Ziet de mens

Boekbespreking door Sante Brun


dit-zijn-de-namenEen troepje mensen trekt door een verlaten landschap in westelijke richting. Al snel wordt het duidelijk dat dit vluchtelingen zijn uit Centraal-Azië, na de ineenstorting van het Sovjetrijk op zoek naar een beter wereld.

We krijgen een indringend beeld van de onderlinge verhoudingen, de onderlinge haat en nijd omdat ze nauwelijks voedsel vinden en al helemaal geen onderdak, de gezamenlijke haat tegen een Ethiopiër die zich bij hen voegt en die verdacht wordt van zwarte kunst. Onderweg worden ze ook nog het slachtoffer van mensensmokkelaars. Het zijn mensen die op de rand van het bestaan en over de rand van medemenselijkheid leven.

 

 

Read the rest of this entry »

Hoe een boekengek ook een barbaar kan zijn

Ik ben behalve boekenlezer ook boekenverzamelaar, dat moge blijken uit het feit dat ik van een auteur, mij eenmaal onder ogen gekomen, álles wil lezen. Hoewel, met Salman Rushdie ben ik gestopt omdat ik, barbaar die ik ben, hem niet meer kon volgen. Maar Tonio van Adrie van der Heyden zal ik, ondanks weerstand tegen het onderwerp, uiteindelijk toch kopen, plus een tiental andere boeken van deze grote auteur die ik nog niet heb gelezen.

Meer op SanteLOGie

Rock ‘n roll in Zevenaar


Boekbespreking door Sante Brun


Inmiddels heeft schrijver Thomas Rosenboom een indrukwekkende reeks bijzondere romanfiguren op zijn naam staan, in Gewassen Vlees, De Nieuwe Man, Publieke Werken, Zoete Mond. Het zijn vaak enigszins sinistere figuren, eenzaam ook in hun eigen eigenaardige leefwereld. In De Rode Loper komen we weer een nieuwe tegen, Lou Baljon, die op de dag van zijn eindexamen aan het Arnhems Lyceum in 1973 een volkomen voor de hand liggend besluit neemt: hij zal voor altijd bijstandstrekker zijn. Een leven van rock ’n roll.

Read the rest of this entry »

Zevenhonderd pagina’s die je niet loslaten


Boekbespreking door Sante Brun


back-to-blood‘Blijf bij je eigen soort’ zou misschien een goede vertaling zijn van de titel van de nieuwste roman van de Amerikaanse schrijver Tom Wolfe, genaamd Back to Blood. De pil van 704 pagina’s is óók een liefdesroman onder dat motto, en ‘ze krijgen elkaar’ ook nog, zij het dan op onverwachte wijze en pas in de laatste vijf, zes woorden van het boek. (In Nederland worden boektitels vaak raar vertaald. Back to blood is daar ook het slachtoffer van, het heet daar ‘Terug naar het bloed’, een volledig zinledige tekst.)

Om een goed beeld te geven van deze gecompliceerde roman heb je misschien ook wel gewoon zevenhonderd pagina’s nodig en dat gaan we dus niet doen.

Read the rest of this entry »

Delicate momenten in de uitgeverij

Boekbespreking door Sante Brun


il-momento-c3a8-delicato ‘Als ik eens een gewaagde vergelijking mag maken: ‘de roman is een liefdesverhaal, het korte verhaal is een one night stand.’ Dat schrijft Niccolò Ammaniti in de inleiding tot zijn verhalenbundel Il momento è delicato. In het Nederlands vertaald als Een delicaat moment en uitgegeven door Lebowski.

Dat gebeurt vaker: de uitgever vraagt aan een schrijver die een bestseller is gebleken, of er nog iets nieuws aankomt. Als de schrijver dat moet ontkennen is de volgende vraag: heb je niks meer liggen van vroeger? En het antwoord is dikwijls ja, eenvoudigweg omdat de schrijver nogal langs uitgeverijen heeft geleurd met zijn vroege werk tot er eindelijk eentje intrapte, hetgeen het begin bleek van een glorieuze carrière.
Het boek van Ammaniti is er een van de laatste categorie.

Read the rest of this entry »