ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
Archief van de rubriek ‘Boeken’
Psychiater gaat zijn boekje te buiten
juni 6th, 2016 | 
Author: | Boekbespreking door Sante Brun
|
 |
Posted in 
Is Thomas Mann nog genietbaar? En of!
 Thomas Mann in 1929. Foto Wikipedia/Nobel Foundation |
 et is wel een halve eeuw geleden dat ik Thomas Manns Buddenbrooks, de familiekroniek waarop de hem verleende Nobelprijs hoofdzakelijk is gebaseerd, las. Dezer dagen trof ik in mijn kast, ongelezen en als nieuw, een vertaling aan van zijn Bekentnisse des Hochstaplers Felix Krull (Ontboezemingen van de oplichter Felix Krull). Een Unvollendete, waaraan Mann (1875-1955) nochtans, met tussenpozen, gedurende vijftig jaar heeft gewerkt. Ook een meesterstuk. |
De zondebok van een gedegenereerde monarchie
Boekbespreking door Sante Brun
e hadden het op LinkedIn, Twitter en vooral Facebook gelezen, dus het moest wel waar zijn: dat de koningin een vals loeder was, een seksueel losgeslagen beest, dat het alleen te doen was om de poen en de juwelen, je kon eigenlijk niet anders verwachten van zo’n buitenlandse feeks. Trouwens, die vent van haar was een zuiperd en een vreetzak en terwijl de mensen honger leden moesten ze toezien hoe die twee, hun familie, hun kinderen en de hele hofhouding zich tegoed deden aan al het heerlijks dat het land te bieden had en zich kleedden in kleding die ze bij de allerduurste couturiers van de hoofdstad lieten maken.
Bij de verkiezingen was wel gebleken dat het volk genoeg had van de monarchie in deze vorm – om de redenen die ze op Facebook hadden gelezen, en die dus daarom wel waar moesten zijn – maar ze maakten, ook na smeekbeden, geen aanstalten te vertrekken of het beleid te wijzigen, in tegendeel. Hardere maatregelen waren dus nodig, gezien de politieke verhoudingen die bestonden in het land.
Een opmerkelijk gezelschap
Sante Brun
n een plaatjesblad over Italië voor Nederlanders zie ik een wervend artikel over Versilia en Forte dei Marmi. Het zullen best leuke badplaatsen zijn, Viareggio is immers niet ver daar vandaan en op een van de plaatjes zie ik dat Louis Vuitton er ook al een winkeltje heeft, dus het moet helemaal in orde zijn met Versilia en omstreken. Ik heb net een boek uit waaruit blijkt dat de huizen aan zee daar zeer in trek bij Russische investeerders, dus het is er misschien een tikje ordinair, maar verder wel in orde.
Twee boeken
| Boekbespreking door Sante Brun
|
 |
andaag maar eens twéé boeken in plaats van een, gewoon, omdat ik ze allebei in één week gelezen heb. Ik garandeer je dat ze niets met elkaar te maken hebben.Alles om schande te voorkomen
Boekbespreking door Sante Brun
|
|
 |
Wegstervende hoop tegen beter weten in
Boekbespreking door Sante Brun
ie een beetje thuis is in de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog is natuurlijk bekend met het bezoek dat een delegatie van het Deense Rode Kruis in 1944 bracht aan het concentratiekamp Theresienstadt in het toenmalige door de Duitsers bezette Tsjechoslowakije. De Duitsers hadden inderhaast het kamp dusdanig gepimpt dat de Denen blij verrast waren: de gevangenen werden wel degelijk goed behandeld. Aangemoedigd door dit succes bedacht de SS-commandant van het kamp, Rahm, een nieuw plan: er zou een film gemaakt worden die het beeld dat de Denen hadden gekregen nog zou ‘aanvullen’, en die aan de geallieerden zou worden gepresenteerd onder de titel Theresienstadt: Ein Dokumentarfilm aus dem jüdischen Siedlungsgebiet — De Führer schenkt den Juden eine Stadt.
Eco was niet altijd ‘moeilijk’
Sante Brun
 ven dacht ik dat Numero Zero, met die toepasselijke naam, het laatste boek van Umberto Eco zou zijn. Maar er blijkt nog een boek op stapel te staan, dat zaterdag uitkomt en het heet Pape Satán Aleppe. Geen idee wat het betekent maar uit opmerkingen op internet maak ik op dat het een boek is met recente columns van de vorige week vrijdag op 84-jarige leeftijd overleden schrijver. In Milaan staan er intussen lange rijen op de binnenplaatsen van het Castello Sforzesco, waar de kist van de gevierde auteur staat. |
 |
De Johnsonfactor van het Brexit
aat ik nou net het meest recente boek van Boris Johnson, The Churchill Factor, hebben gelezen. En dan heb je meteen ook een paar aanknopingspunten voor het Europastandpunt van de burgemeester. Johnson maakt in het boek duidelijk dat hij zich aansluit bij de opvatting van Winston Churchill –> dat Engeland weliswaar deel zou moeten gaan uitmaken van de Verenigde Staten van Europa, maar dan wel met een aparte status, namelijk als leidende natie die meer in de melk te brokkelen zou hebben dan al die andere sukkels van ‘het continent’.
Meer op SanteLOGie
Schrijver als familielid
et laatste boek dat de gisteren overleden Italiaanse geleerde en romanschrijver Umberto Eco (84) schreef, verscheen een jaar geleden en was in zijn oeuvre een buitenbeentje: Het nulnummer (Numero Zero). Menige recensent vermoedde dat dit boek gevolgd zou worden door werken die meer dan het overige oeuvre van Eco betrekking zou hebben op de Italiaanse politiek – toch vaak ook het toneel van absurdisme en zwarte magie.
Meer op SanteLOGie
Ibis-trilogie van Amitav Ghosh voltooid
Boekbespreking door Sante Brun
ijn stukje over River of Smoke van Amitav Ghosh eindigde met de opmerking dat ik reikhalzend uitkeek naar deel drie van de Ibis-trilogie van deze eminente Indiase schrijver, die al vóór dit drietal bij elkaar horende boeken diverse romans afscheidde die stuk voor stuk de lezer op zeer intense wijze bij de keel grepen – ik noem het soms kluchtige The Circle of Reason en vooral The Hungry Tide die op zelden nagevolgde wijze grootse panorama’s schetsten van het leven in eeuwig India, van culturen zo vreemd en ver weg en toch zo dichtbij, dat laatste uiteraard door de inspanning van een Indiase auteur die – gelukkig voor ons – schrijft in het Engels.
Boekenmarkt in de Brabanthallen
´Er wordt gelukiig nog gelezen´ staat boven een fotoreportage van de boekenmarkt in het afgelopen weekeinde in de Brabanthallen. Het plezier en de interesse spatten er van af. Foto © Jan van de Ven
Meer op beeldenstormer.nl
Vijfhonderd verraden boeken
erlijk is eerlijk: ik heb mijn boeken een beetje verraden. Althans een deel van het boekenbezit. Koffietafelboeken bijvoorbeeld, om maar eens een lelijk (maar effectief) amerikanisme te gebruiken, zoals fotoboeken van beroemde fotografen, of natuurboeken, over natuurparken in verre landen en reisgidsen, heel veel reisgidsen.
Meer op SanteLOGie
Vluchtelingen èn schreeuwfascisten begrijpen
Boekbespreking door Sante Brun
|
|
 |
Niccolò Ammaniti op weg naar het einde
Boekbespreking door Sante Brun
an eerdere boeken van Niccolò Ammaniti viel mij vooral op dat de hoofdpersonen adolescenten waren of jongvolwassenen, met name vaak kinderen van rond de twaalf jaar. In zijn nieuwste boek, Anna, komt zelfs in het geheel geen volwassenen voor. Een in 2016 in België begonnen en volledig uit de hand gelopen griepepidemie is – we schrijven het jaar 2020 – uitgedraaid op de uitroeiing van de gehele volwassen bevolking van de wereld, althans Europa, althans Italië, althans Sicilië. Op dat laatste eiland speelt het boek Anna zich af. De griep besmet ook wel kinderen, maar vóór hun veertiende jaar worden ze niet ziek – daarna verschijnen de gevreesde vlekken en is het einde in zicht.
Lezer (14): ‘Haaieneiland’ misschien wel mooiste boek van Rob Ruggenberg tot nu toe
|
Boeken, ook jeugdboeken, worden in de media meestal door volwassenen besproken. Wij hebben iemand uit de ‘doelgroep’ gevraagd, ‘Haaieneiland’ van Rob Ruggenberg te recenseren. Lars Wezenbeek (14) uit Roosendaal vindt er dit van:
|
 |
De taal van Montalbano
De verkoopster van de boekhandel van Sellerio in Mondello (badplaatsje bij Palermo) doet de schrijver van onderstaand artikel (een onthullend verhaal over Italië en het Italiaans) persoonlijk uitgeleide na een voor hem financieel destraseus uitgevallen bezoek in mei 2005.
Sante Brun
p 6 september van dit jaar is de Italiaanse toneelregisseur en schrijver Andrea Camilleri negentig jaar geworden. Om te beginnen was ik op die datum niet in de gelegenheid om aan dat heugelijke feit aandacht te besteden, omdat ik er in de bijna twintig jaar dat ik vrijwel alles lees dat de goede man produceert steeds heb gedacht dat hij op 8 december jarig was.
Al vaker heb ik aandacht aan Camilleri besteed – hij heeft in Italië inmiddels een ongelooflijke cultstatus bereikt, zijn zelfgemaakte Siciliaanse dialect heeft zelfs al op diverse plaatsen zijn opwachting gemaakt in het ‘algemeen beschaafd Italiaans’. Dat, voor zover ik weet, niet bestaat.
A.F.Th. schreef –in opdracht- historische roman over Nijmegen: alweer een pageturner
Boekbespreking door Sante Brun
e Ochtendgave, het boek dat A.F.Th. van der Heijden schreef in opdracht van de gemeente Nijmegen, lijkt soms een beetje op het scenario van de onlangs uitgebrachte film over Michiel de Ruyter; iemand merkt op dat ze nu in de achttiende eeuw leven en niet in die achterlijke (mijn woord) zeventiende eeuw. Als maat wordt hier en daar de centimeter gebruikt, die in augustus 1705, de datum waarop het boek eindigt, nog niet bestond. Voortdurend is er sprake van Nederland en Nederlands – weliswaar heette een groot deel van het huidige grondgebied in die tijd Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden, maar Nederland heet toch echt pas zo sinds 1815.
Rob Ruggenberg en de zee
CTV Zeeland interviewt jeugdboekenschrijver Rob Ruggenberg uit Best over zijn nieuwste boek ‘Haaieneiland’ en zijn verdere plannen.
Geert van Oorschot, een flamboyante uitgever
Boekbespreking door Sante Brun
k denk niet dat je je tegenwoordig zonder universitaire of minstens hbo-opleiding staande zou kunnen houden als uitgever van boeken. Het is een en al marketingstrategie en middellange termijnplanning dat de klok slaat. Niet dat Geert van Oorschot daar niet aan deed, al kende hij de bijpassende vaktermen vermoedelijk niet. Hij hield zich tijdens zijn lange loopbaan als uitgever heel vaak niet aan de wetten van het vak – en daardoor bleek het, achtentwintig jaar na zijn dood, zeer de moeite waard een biografie van hem te schrijven en vooral uiteraard te lezen.
Over zo’n gortdroge neerlandicus met een managementopleiding van tegenwoordig valt vermoedelijk achteraf weinig te schrijven, of hij zou de boel grotelijks belazerd moeten hebben – maar met talent daarvoor was hij beter af geweest bij een woningbouwcorporatie of een autofabriek.