hhBest – Sinds 1996

Muziekrecensie door Ferd Op de Coul

Met de viering van haar derde lustrum heeft de Stichting Stabat Mater Oirschot dit jaar een opmerkelijk muzikaal drieluik tot stand gebracht, met  de oudste, beroemdste en jongste Stabat Maters: van Deprez, Tawfiq en Pergolesi. Veel aandacht trok dat jongste Stabat Mater, van de Koerdisch-Nederlandse musicus Hawar Tawfiq (1982)

    In Oirschots monumentale St. Pieter waren vrijdagavond honderden muziekliefhebbers getuigen van de drie uit ruim 400 bestaande Stabat Maters die door de eeuwen heen verklonken zijn. Of vergeten… De verzen zijn lang toegeschreven aan de renaissance dichter-monnik Jacopone da Todi
(1236-1306) maar die theorie hield geen stand. Desondanks blijven die eeuwenoude Latijnse verzen een wereldwijd bekende anonieme bron van expressie en inspiratie voor componisten, musici, zangers en muziekliefhebbers, en meesters der beeldende kunsten.

   Het lustrumconcert werd na de gregoriaanse intrada van de Capella Pratensis geopend met Josquin Deprez’ 6-stemmige meesterwerk, fraai en sereen door de zes zangers onder leiding van Stratton Bull vertolkt, in een uitgebalanceerde polyfone transparantie.

    Het jongste Stabat Mater, van de Koerdisch-Nederlandse componist Hawar Majid Tawfiq (1982) was het middelpunt van dit concert, een in opdracht van de stichting gecomponeerd werk waarin  de gregoriaanse verzen door de Capella Pratensis versmolten of alternerend worden uitgevoerd met 7 musici van Euterpe Baroque Consort o.l.v. Stijn Saveniers.  Barokke strijkers, pauken, altfluit, tafelorgel en de zes mannen van de capella. Een fascinerend opus. Door die inventieve vocale en instrumentele mixage mysterieus, soms lyrisch, maar ook wel wat “vreemdsoortig” en heterogeen. En door de samen klinkende of alternerende contrasten van de ingetogen gregoriaanse hymniek. Daar doorheen wellicht Koerdisch getinte motieven en verwijzingen, met glissandi, grillig ritmische fragmenten, slagwerk-erupties, een prachtige altfluit-solo en mysterieuze, Debussyaans gekleurde motiefjes.

Een wonderlijk klankkleurenpalet waar ademloos naar werd geluisterd en dat de jonge componist hartverwarmend succes opleverde.                             

Sluitstuk was het suprême barok-meesterwerk uit de Stabat Mater-literatuur: Pergolesi….En hoe! Twee geweldige jonge solisten, de Belgische  veelzijdige sopraan Ilse Eerens met een stralend en onopgesmukt expressie-rijke voordracht en de Nederlandse mezzo-sopraan Mirjam Schreur, prachtig en met een intiemere expressie. Deze voortreffelijke jonge zangeressen waren in de aria’s en duetten buitengewoon aan “elkaar gewaagd”. Ze zijn bezig met  een grote toekomst.  De begeleiding en “aansturing” van de solistes door strijkers en organist van Euterpe Baroque Consort was indrukwekkend.

Het concert wordt vandaag en morgen herhaald.         

2 Reacties op “‘Koerdisch’ Stabat Mater wonderlijk klankkleurenpalet”