hhBest – Sinds 1996

Sante Brun gebruikt een zondag om drie recente films te zien

Je hebt wel eens zo’n zondagmiddag dat je de gordijnen dichttrekt, een kopje thee inschenkt en er eens voor gaat zitten: ditmaal voor drie recente bioscoopfilms, te weten The Tourist, Unstoppable
 (scene–>) en Black Swan. De enige overeenkomsten tussen de drie: ze zijn Amerikaans en ze zijn in 2010 gedraaid.

Over The Tourist kunnen we vrij kort zijn – het begint er al mee dat ik niet kan begrijpen waaróm die film is gemaakt. Een krankzinnige crimineel heeft zich 744 miljoen dollar afhandig laten maken door iemand die ook al niet goed snik is, en hij wil dat geld terug, waarbij hij er niet voor terugdeinst een van zijn personeelsleden in het bijzijn van anderen te wurgen met de centimeter van een toevallig ook aanwezige kleermaker.

Voor de hoofdrollen zijn Angelina Jolie en Johnny Depp gerekruteerd en om onopgehelderde redenen speelt het verhaal zich grotendeels ’s nachts af in Venetië. Pas in de laatste minuten kom je er achter dat vrijwel iedereen in de film iemand geheel anders was dan je de hele tijd hebt gedacht. U wordt bedankt. Een complicatie was ook nog dat ik de hele tijd gefascineerd heb zitten kijken naar de opgepompte lippen van Angelina die, oh wonder, onder een bepaalde ietwat ongelukkige belichting hun schaduw op haar neus wierpen.

In stoel genageld

Nee, dan Unstoppable. Zeer losjes gebaseerd op een gebeurtenis uit 2001, waarbij een locomotief er zonder bestuurder vandoor ging en pas honderd kilometer verderop tot stilstand kon worden gebracht. In Unstoppable is net zoiets aan de hand, behalve dan dat achter de op hol geslagen locomotief negenentwintig wagons hangen, voor een deel tankwagens met een zeer explosief product er in. Bovendien dendert de trein, zo’n oerlelijke maar verschrikkelijk stoere dieselloc, af op de stad Stanton, die wellicht geheel opgeblazen zal worden als de trein in een scherpe bocht daar, door te hoge snelheid, zou ontsporen. Je zit werkelijk vanaf het begin aan je stoel genageld bij het drama dat zich ontrolt – anders dan de meeste rampenfilms ook nog eens gegoten in de vorm van een volstrekt geloofwaardig verhaal. Compleet met de verplichte romantische zijpaadjes die de protagonisten iets menselijks moeten geven.

De bemanning van een andere trein grijpt, tegen de zin van de directie, in. Het is echt zeer spectaculair gefilmd met geweldig geregisseerde massascènes, en waanzinnige trein- en andere botsingen. Denzel Washington is weer als vanouds, ditmaal als de treinmachinist Frank. Chris Pine als de beginnende conducteur Will mag er ook zijn.

Hallucinaties

In de film Black Swan is vooral meesterlijk getroffen de sfeer in en rond een balletgroep die in New York optreedt met een versie van het Zwanenmeer van Tsjaikovsky. De prima ballerina Nina Sayers wordt nogal gefrustreerd door de jaloezie van enkele collega’s, de ambities van haar moeder en de druk die de balletleider op haar uitoefent – ze kan prachtig de Witte Zwaan uitbeelden, maar de Zwarte Zwaan, daar is ze iets te harkerig voor, vindt hij. Langzaam wordt zij gek, met vreemde fysieke verschijnselen en hallucinaties.

Nathalie Portman is Nina en het accent ligt dusdanig op haar dat de andere acteurs feitelijk enigszins als figurant optreden. Let vooral op het feit dat deze actrice blijkbaar tevens een volleerd balletdanseres op hoog niveau is.

Op gevaar af smalende commentaren te krijgen geeft ik de voorkeur aan Unstoppable. Zelden zo’n vakkundig gemaakte rampenfilm gezien.