hhBest – Sinds 1996

Hotel-Restaurant Noord-Brabant, Kerkstraat 1, Maarheeze in 1958. Foto Regionaal Historisch Centrum Eindhoven, fotograaf Jos Pé.

Klikken op deze foto ter vergroting is de moeite waard, omdat daarbij ‘een schat aan informatie’ zichtbaar wordt. De sfeer anno 1958, met als kenmerken het terras van Hotel Noord-Brabant, aan de rijksweg in Maarheeze, met spartaans aandoende ijzeren klapstoeltjes, die je heden ten dage nog wel eens als decoratie gebruikt ziet, maar waarop niemand meer wil zitten.

Hoe ombouw van rijksweg tot A2 het dorp Maarheeze de das omdeed

Op een parasol staat Perl, een toen nog populaire Hero-frisdrank van voor de oorlog (nog geen 7Up van de plaatselijke firma Winters). De man bij het raam rechts zit de krant te lezen: de Maas en Roerbode, dagblad Oost-Brabant? Een landelijke krant ligt even goed voor de hand, want het was immers een wegrestaurant, pal aan de rijksweg van betonplaten Eindhoven-Limburg (Weert) daarvan slechts gescheiden door het fietspad en een strook klinkers met haltepaaltje van de streekbusdienst EMA.

Hier stak je even aan voor ‘n bakkie of ‘n uitsmijter, de klassieke ‘zakenlunch’ van die tijd. Dat deed je gemakkelijker, dan de autoweg verlaten op aanwijzing van een bordje met een vork en een lepel van de ANWB. Uitnodigend, toch? Ik wijs erop dat de mensen op het terras op de originele foto zelfs herkenbaar zijn. Alleen ik ken ze niet.

Op de daklijst van de veranda staat ‘Telefoon 7’, wat duidelijk een anachronisme is. Hoewel, een vergelijkbaar dorp in de Kempen, Bladel, had in 1958 nog een handbediende telefooncentrale die om 9 uur ‘s avonds sloot.
Wat is eigenlijk de reden dat ik deze foto laat zien? Bekijk daarvoor een opname <- van de situatie anno 2012, gedaan vanaf de Kerkstraat, met links de verhoogde A2. De verloedering compleet. Het was natuurlijk allang geen Hotel Noord-Brabant meer, laat staan een wegrestaurant. Wel ‘n soort eetcafé. Dat heeft zijn bestaan, achteraf bezien, nog lang weten te rekken. Nu staat het pand te huur voor een willekeurige bestemming. Aan de overkant zit trouwens een concurrent. Dat zal meespelen.

‘Gemotoriseerd verkeer een zegen’

Ik kan er niet ver naast zitten, als ik beweer dat rond die tijd (1958 dus) de maximum snelheid in de bebouwde kom werd vastgesteld op 50 km. Verder waren er eigenlijk geen maximum snelheden. Het zou nog even duren alvorens een Brabantse Milieufederatie (BMF), opgericht en gesubsidieerd door de provincie teneinde de vele aktiegroepen in Brabant in te pakken, wist te verhinderen dat een nieuwe autoweg Eindhoven-Den Bosch (eveneens A2) door het dal van de Dommel zou worden aangelegd. Daar zou de inmiddels 40-jarige BMF nu niet meer mee aan moeten komen: zie het recente door haar gewraakte besluit, een nieuwe provinciale weg aan te leggen dwars door of pal langs natuurgebieden bij Waalre. Ter ontlasting van de kommen van Valkenswaard en Aalst, dat wel.

Maar tot in de jaren zestig was gemotoriseerd verkeer dus onvoorwaardelijk een ‘zegen voor de mensheid’, de economie in het bijzonder. Dus niemand, voor zover ik mij als oud-streekredacteur van het Eindhovens Dagblad herinner, zag er enig kwaad in dat de nieuwe A2 door Maarheeze ‘op poten’ werd gezet. In eerste instantie natuurlijk zonder geluidsschermen.

Nu moet gezegd dat het centrum van Maarheeze, voor zover daar sprake van was en is, ten noorden van die weg ligt. Alleen de karakteristieke Sint-Gertrudiskerk met haar twee torens ligt aan de andere kant. Evenals het gemeentehuis, dat tot de fusie met Budel, was gevestigd in het fraaie kasteeltje Cranendonck. Verder is het daar ‘buitengebied’ gebleven.

Met de kennis van nu: planologisch gezien, was het ‘opkrikken’ van de rijksweg tot A2 natuurlijk een ramp. Aan het eind van de vorige eeuw zou zoiets ondenkbaar zijn geweest. Zie de verdiepte ligging van de A2 in Best en de spoortunnel aldaar. Vooral voor die tunnel heeft men overigens hard moeten knokken.

Die verhoogde A2 heeft niet alleen de gezellige uitspanning Hotel Noord-Brabant uiteindelijk de doodssteek gegeven, maar het dorp Maarheeze de das om gedaan. Ga maar kijken, ook in het ‘centrum’ en je ziet wat ik bedoel.

6 Reacties op “Een ‘wegrestaurant’ in 1958”