hhBest – Sinds 1996

Door J.C.M. van der Schoot

Waar is de tijd gebleven, dat Veldhoven zich De Poort van de Kempen noemde, Heeze De Parel van Brabant heette en Eersel zich spontaan ook als De Parel van de Kempen afficheerde, want Heeze lag ver genoeg weg, ‘helemaal aan de andere kant’ van Eindhoven en dat beet elkaar toch niet. Allemaal slogans, die ooit bedacht waren door ijverige ambtenaren ten gemeentehuize , die er in een verloren uurtje de publiciteit even bij deden en van die uurtjes waren er genoeg. Met hun aandoenlijke bedenksels was tot in de jaren zestig iedereen tevreden. Ach, lieve tijd. Maar nu is er opeens een beeldmerk. Laten we het daar eens over hebben.

Tegenwoordig, zo zegt men, werkt alles anders. Een gemeente moet op de kaart gezet worden; een regio moet als merk in de markt ‘gebrand’ worden. Het effect van ‘branding’ is moeilijk te meten, maar ’iedereen slaat op die trom dus sla je ook mee’, zo luidt doorgaans de opvatting.

Steeds meer steden en dorpen doen mee in deze race om bekendheid. Vaak is dat weggegooid geld. Prof.dr. Frans Boekema , als expert op het gebeid van regionale economie verbonden aan de universiteiten van Tilburg en Nijmegen en als geen ander thuis in regio- en citybranding, wijst er herhaaldelijk op, dat achter een campagne een duidelijk doel dient te zitten maar dat dit meestal niet het geval is.

Zelfs met een duidelijk doel voor ogen, ligt succes niet altijd voor de hand. Er moet bijvoorbeeld ook een natuurlijke of mogelijk traditionele basis voor de campagne zijn. Vervolgens rijst de vraag hoe de boodschap naar inhoud en vorm over het voetlicht te brengen. Ook op dit vlak loopt het vaak mis, want in een lange reeks slogans komen we de woorden ‘samen’, ‘verrassend’ en ‘groen’ tegen. Dat kan geen indruk meer maken. Sleetse begrippen. Er zijn ook mooie voorbeelden. Er gaat immers nog steeds niets boven Groningen!

De Kempengemeenten Bergeijk, Bladel, Eersel, Oirschot en Reusel-De Mierden sieren hun dorp binnenkort ook op met een eigen beeldmerk en enkele slogans. Dat beeldmerk komt op de borden bij de invalswegen, toeristische trekpleisters, op de websites van de gemeenten en bedrijven. We zien de ‘K’ van Kempen met de tekst: de Brabantse Kempen. Is per abuis ook een noordelijk stuk van Vlaanderen ingelijfd? Het beeldmerk is voorzien van aanvullende tekstregels naar keuze : Het pure genieten. Het pure wonen. Het pure werken, aandacht vragend voor de specifieke functie van de plaats, zoals bijvoorbeeld ‘n uitspanning, woonwijk, recreatievoorziening of bedrijventerrein.

Het nieuwe beeldmerk straalt naar inhoud en grafische vorm vooral oubolligheid uit. De uitleg van de makers dat in de ‘K’ graan te zien is en in de ‘K’ ook symbolen voor wonen, werken en andere eigenschappen zijn verwerkt, resulteert in een zoekplaatje, leuk voor kinderen om wat te puzzelen. De ’K’ lijkt nog het meest op de zijkant van een wandelschoen met de punt naar rechts. Zo’n beeldmerk werkt voor geen millimeter.

Waarom voor zo’n beeldmerk is gekozen is mij een raadsel. De Zuidwestelijke Kempen wil zich graag profileren als een paradijselijk oord, waar het ‘puur genieten’ is. Met deze afgezaagde term apen de wellnesssector en het restaurantwezen elkaar al uitbundig na. Daarbij houdt de Kempen onverdroten vast aan het sleetse ‘oergezellig en typisch Bourgondische levensgevoel’, dat alleen bestaat in nostalgische dromen.

Verkoop geen boodschap, die haaks staat op de werkelijkheid, ook al betreft het slechts reclame. Geen boodschap is altijd nog beter dan een opgeleukte onrealistische boodschap. Van het zogenaamde ‘pure genieten‘ kan in de Kempen namelijk voor velen geen sprake meer zijn.

De Kempen kampt immers met zeer grote problemen. Verrommeling door wanordelijke planologie, voortwoekerende stallenbouw – op dit moment kennelijk in versneld tempo – te hooi en te gras aangelegde bedrijfsterreinen, verspreide bouw van semi-villa’s met schuren in het landschap, veel lawaai van het verkeer op de wegen en in de lucht en omvangrijke stankcirkels op vele plaatsen. De ongeremde bouw van veestallen heeft de Kempische gemeenschap ernstig verdeeld. Bij dit alles heeft de Kempen zich de laatste jaren ontwikkeld tot een ‘grootschalig pretpark’ dat voorziet in ontelbare feesten, waarbij de alcohol rijkelijk vloeit en er veel overlast is voor niet-feestvierders. Er valt in de Kempen met name in de zomermaanden veel te vieren.

Als permanente attractie stormt vrijwel ieder weekend een legertje motorcrossers -de hoofden onherkenbaar verpakt in integraalhelmen- door wegen en dreven. Bij wijze van groet worden fietsers en wandelaars onder het stof gezet. Als het stof is opgetrokken kan er zich een ander fenomeen aankondigen, namelijk stoere lawaaischoppende pickuprijders, zwaar getekend door hun avonturen in de modder, gevolgd door knetterende quads

De Kempen-gemeenten zouden kritischer naar zichzelf moeten kijken. Bescheidenheid in presentatie zou gepast zijn. Zijn de promotors van het K-beeldmerk bang dat de toeristen in de Kempen de weg kwijt raken? Op alle hoeken en kanten staan bordjes met verwijzingen naar bezienswaardigheden, historische monumenten, recreatiepunten, uitspanningen en wat al niet. De toerist weet zelf ook wel dat hij zich in de Kempen bevindt.

Het nieuwe Kempen-beeldmerk met zijn ronkende, afgekloven teksten is oubollig en onwaarachtig en daardoor overbodig.

Een reactie op “Oubollig, onwaarachtig en overbodig”