hhBest – Sinds 1996

Door J.C.M. van der Schoot

Krasse uitspraken van Brabantse bestuurders gaf ik in mijn column (9 maart 2012) de pakkende titel mee van De Nieuwe Brabantse Branie, daarmee aangevend dat bestuurders en beleidsmakers in onze provincie tegenwoordig graag hoog van de toren blazen. De tijdgeest vraagt er kennelijk om. Hemel zaken flink op, gooi er wat marketingtermen tussendoor en zorg er voor, dat niemand je over het hoofd ziet. Aan de einder gloort wellicht het grote succes!

Een collega vroeg mij waar ik de term ”De Nieuwe Brabantse Branie”vandaan had. Hij vond het een leuke en rake typering en heel toepasselijk op de nieuwe tijdgeest. Dat die tijdgeest Brabant niet onberoerd laat, was ook zijn conclusie. Maar hoe kwam ik nou aan die uitdrukkling? Nee, geen eigen vondst, dat wist ik zeker, maar hoe kon zo’n typering dan spontaan uit mijn mijn p.c. rollen? Mijn geheugen, krachtig gesteund door mijn knipselarchief, bracht niet alleen uitkomst, maar ongevraagd nog veel meer!

De uitdrukking is ontleend aan de kop boven een artikel van bijna vier jaar geleden in het Eindhovens Dagblad van 28 juni 2008 van de hand van Brabants Dagblad-redacteur René van der Lee. Ere wie ere toekomt. De volledige kop luidde: “De nieuwe, irritante Brabantse branie.” Dit artikel zou eigenlijk ingelijst in de kamers van de Brabantse bestuurders moeten hangen. Een juweeltje, dames en heren. In spitse taal legde hij voor het eerst de Brabantse branie bloot.

Van der Lee besprak in zijn stuk een boek, dat was verschenen bij het zilveren jubileum van de Brabantse Ontwikkelings Maatschappij (BOM), voorheen NV Rede. Met genoegen put ik hier nog even uit het artikel om aan te geven hoezeer Van der Lee enkele jaren geleden al de spijker op de kop sloeg.

Van der Lee constateerde, dat in het ruim 130 pagina’s dikke boek de Brabantse Branie je om de oren vliegt. ”Als dit boek over de Randstad was gegaan, hadden we gezegd: wat een opscheppers, wat een stelletje arrogante kwasten daar! “ Voorts: “Ja, de Brabantse natuur heeft te lijden gehad onder alle economische groei, erkennen de auteurs, maar er is nu meer oog voor duurzaamheid dan ooit en bovendien moet het ‘geweeklaag ‘ over verrommeling en verschraling zelf geen cliché worden. Maar wie in hetzelfde boek leest dat de Gemertse wethouder en boerenvoorman Harry Verkampen zich nu al in de handen wrijft dat de regelneven uit het Bossche Provinciehuis hem straks niet langer kunnen tegenhouden als hij het buitengebied vol wil bouwen, beseft onmiddellijk dat er alle reden is voor ‘geweeklaag’ over de teloorgang van het mooie Brabant”, aldus Van der Lee. Hij merkt ook nog op: “Maar wat is er toch gebeurd met die andere oeroude Brabantse eigenschap: dat je in bescheidenheid je zegeningen telt. Toch niet onder het asfalt van de BOM verdwenen?”

Van der Lee herinnerde in zijn artikel ook fijntjes aan het plan van de toenmalige Tilburgse PvdA-wethouder Jan Hamming, die in 2009 de strijd wilde aanbinden met Amsterdam om de Olympische Spelen 2028 binnen te halen. Volgens Hamming -recent benoemd tot burgemeester in Heusden- kon Brabant dat varkentje wel alleen wassen zonder Amsterdam. Hij had er de Randstad niet bij nodig. Over bescheidenheid gesproken.

De hierboven genoemde Gemertse wethouder Harrie Verkampen, die er in 2009 blijk van gaf zo te verlangen naar meer vrijheid van handelen, vergaat het intussen niet al te best. Verkampen kwam in mei vorig jaar onder zwaar vuur te liggen vanwege vermeende willekeur, intimidatie en cliëntelisme. Bureau Integriteit Nederlandse Gemeenten (BING) uitte forse kritiek op het bestuurlijk handelen van de wethouder. Een justitieel onderzoek naar valsheid in geschrifte door Van der Kampen loopt nog. Bij de verkiezingen in maart 2010 -de wethouder was toen al in opspraak- werd zijn partij, het CDA, buiten spel gezet bij de coalitievorming. Als gevolg hiervan kon Verkampen zich dus niet kandidaat stellen voor een wethouderschap. Hij is nog raadslid in het door rechtsongelijkheid geteisterde Gemert.