ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
Het ongelijk van Mathieu van der Poel
27 juli 2021 | 
Geplaatst door: Peter Stiekema
athieu van der Poel is een van de beste wielrenners van zijn generatie. Maar die generatie is inmiddels al een jaar of 25/26. Er zijn jongere en mogelijk betere coureurs op zijn weg gekomen.
De Sloveen Pogacar bijvoorbeeld, 22 jaar en al twee keer winnaar van de Tour de France. Maar ook de jonge Belg Evenepoel, die op zijn negentiende de Ronde van België won en een klassieker in het Baskenland. Door een zware val vorig jaar in de Ronde van Lombardije is het even wat minder, maar dat komt wel weer terug. En dan heb je de Colombiaan Bernal, die in 2019 al de Tour won, toen hij 21 was. En dit jaar is daar, niet onverwacht, de jonge Brit Tom Pidcock, 21 jaar en winnaar van veldritten, klassiekers bij het wegrennen en sinds maandag Olympisch kampioen op de mountainbike, waar Mathieu van der Poel (26) dacht te gloriëren.
Van der Poel viel zwaar van een steile rots, waarvan hij dacht dat er een plank achter lag, maar die was er niet (meer). Wel tijdens de training, maar niet in de wedstrijd. Mathieu was daar niet van op de hoogte, maar zijn ploeggenoot Milan Vader wel, evenals bondscoach De Knegt. Zij zouden het hem wel hebben verteld. Na amper tien minuten was Mathieu kansloos. Maar de vraag blijft of hij anders wel een kans zou hebben gehad tegen de Brit blijft bestaan. Ik denk van niet eigenlijk. Tom startte ongeveer twintig plekken achter Van der Poel, op de vierde rij, maar was hem na een minuut of vijf al voorbij. Van der Poel leek niet ten volle geconcentreerd en maakte foutjes. Omdat hij in positie acht terecht kwam, moest hij bij een beklimming zelfs een stukje lopen en verloor daarmee nog iets meer ruimte op de kop van de wedstrijd. Hij keerde wel weer terug, toen hij viel zat hij zelfs een positie voor Pidcock, maar nog niet vooraan in de wedstrijd. En toen was het afgelopen.
Van der Poel zei, na een (succesvol) weekje Tour, Frankrijk vaarwel en stortte zich op het mountainbiken, eigenlijk zijn grootste liefhebberij, een levensgevaarlijke sport die meer op rodeorijden lijkt dan op op iets wat met serieus wielrennen te maken heeft. Had hij bij zijn val in Japan zijn heup gebroken dan had hij de rest van het seizoen kunnen vergeten, inclusief het WK wielrennen, dat dit jaar in België wordt gehouden. Dat gebeurt op een parcours dat eindigt in de buurt van Leuven. Die omloop is Mathieu heel goed bekend uit de Brabantse Pijl, die hij in 2019 won en waar hij in 2020 tweede werd. Maar gelukkig is die heup ‘slechts’ zwaar gekneusd en kan hij zijn kansen in en rond Leuven nog wel verdedigen. Hopen we toch maar, al stuit hij daar op een ijzersterke Wout van Aert en waarschijnlijk ook weer op diezelfde Tom Pidcock en andere jongeren.
Het is dus de hoogste tijd dat Van der Poel een definitieve keus maakt voor het wielrennen op de weg en hooguit nog een stuk of 15 cyclocrossen rijdt in herfst en winter, inclusief het WK. Maar dat hij daar ook tegenstand van Tom Pidcock zal ondervinden – en niet te vergeten Wout van Aert – lijkt een absolute zekerheid.
Conclusie: Van der Poel (die in januari 2022 al weer 27 wordt) had beter de Tour uitgereden, daar nog een mooie etappe kunnen uitkiezen en het Olympische Coronacentrum in Tokio aan zich voorbij laten gaan. Wat een verspilling van tijd, energie en niet te vergeten talent.
PS: in de vrouwenwedstrijd moutainbiken, waar drie Zwitserse vrouwen de dienst uitmaakten, lag de plank dinsdag wel weer op zijn plaats. Misschien maandag geleend door een wedstrijdsurfer?
Geplaatst in
Jammer dat ‘Ons Poeleke’ de plank heeft misgeslagen.