hhBest – Sinds 1996

ezer dagen had ik, op een herkenbaar punt in een natuurgebied, een afspraak. Maar de persoon in kwestie kwam niet opdagen. Voor zo’n geval houd ik het principe aan: een kwartier. Mijn vergeefs wachten werd beloond met volmaakte stilte. Ik herinner me alleen nog maar een ruisende vogelslag. (In deze tijd van het jaar is het gekwinkeleer verstomd.)

Geduld! Laten we het daar eens over hebben in deze tijd van naar het lijkt eindeloos wachten op de ontwikkelingen. Is het een vergeten begrip? Ik wil verwijzingen naar het verleden zoveel mogelijk vermijden, dus volsta met het motto dat ik ooit hanteerde: ‘het leven bestaat uit wachten’. Hoe jonger je bent, hoe sterker je dat ervaart.

Meer op Manieren – Voorpagina hhBest