De ene F(V)illon is de andere niet
Waarom hebben de ouders van François Fillon, de man die ondanks Penelopegate zijn streven naar het Franse presidentschap doorzet (eerder vanmiddag waren er berichten dat hij opgaf) hem van die voornaam voorzien. Op het internet zag ik ergens: ‘niet te verwarren met François Villon’.
Marius van Beek maakte dit beeld van François Villon. Het staat in Utrecht.
Jaja, de ene F(V)illon is de andere niet. Villon, die met de V (1431-ca.1463) dus, was wellicht de belangrijkste Franse, zeg naar Europese, dichter van de middeleeuwen. Dichter-bandiet, want hij had een, naar de beschrijvingen, bedenkelijk avontuurlijk leven.
Hans van Deelen schreef over hem: ‘een Uilenspiegel die niemands reputatie spaarde, een sympathieke rover, die aalglad overal onderuit glipte. Dit beeld komt maar zeer ten dele overeen met hetgeen pas eeuwen later uit onderzoekingen in oude archieven naar voren kwam. In werkelijkheid was Villon veel minder beminnelijk.’
Ach, wie zal het na bijna zes eeuwen zeggen, laat staan oordelen.
In elk geval was Villon niet op z’n achterhoofd gevallen. Hij studeerde letteren aan de Sorbonne.
Zijn bekendste gedicht is De Ballade van de Gehangene, een voor hemzelf bedoeld grafschrift:
Je suis Françoys, dont il me poise
Né de Paris emprès Pontoise,
Et de la corde d’une toise
Sçaura mon col que mon cul poise.
Hij deelt daarin mee dat-ie in Pontoise, bij Parijs, is geboren en, als-ie wordt gehangen, zijn hals via het touw het gewicht van zijn kont zal voelen.
Een Tijl Uilenspiegel, inderdaad.