Omroep Brabant: teveel een gevoel van niks
J.C.M. van der Schoot
ij Omroep Brabant bestaat -zo lees ik- onrust door allerlei bezuinigingsmaatregelen. De medewerkers lijden onder een zware werkdruk en raken gestrest. Ik kijk slechts af en toe de Brabantse tv; laten we zeggen wekelijks ’n kwartier. Dan heb ik er weer genoeg van. Ik heb namelijk de indruk dat het bij Omroep Brabant TV altijd feest is.
Misschien kunnen de aangekondigde bezuinigingen leiden tot wat minder feestgedruis. Brabant is dan wel een uitbundige partyspot, maar dat alle café’s dag en nacht vol zitten met feestvierders en de polonaise nooit ver weg is, is overtrokken. De omroep ziet zichzelf als de vertolker van het gevoel van hier! Ik hoop, dat Brabant in werkelijkheid toch meer gevoel in zich bergt en zeker ook meer verstand.
Naast al het feestgedruis en vermaak zijn er natuurijk ook andere programma-onderdelen, want ik zie af en toe een provinciebestuurder aan tafel verschijnen die de provinciale politiek komt verduidelijken. Het provinciaal bestuur bezorgt deze omroep een ruime subsidie en provinciale bestuurders willen daar ook wel iets voor terug krijgen. Wie betaalt, bepaalt, nietwaar?
‘n Paar jaar geleden had Commissaris Van den Donk zelfs zijn eigen programma, waarin hij Brabantse bedrijven belichtte. Het mag gezegd worden: Hij was nog lang niet de slechtste reporter op het Brabantse tv-scherm, waarop standaard de ‘gemaks’ – journalistiek wordt gepraktiseerd. Per definitie ontbreekt daar een kritische blik aan. (Terzijde: de website van de omroep brengt het nieuws uit Brabant zeer overzichtelijk, zit goed in elkaar en munt uit in veelzijdigheid en actualiteit).
Op Omroep Brabant TV wordt echter heel wat afgekletst. Ik pleit er voor meer het gevoel te laten spreken en meer het verstand te gebruiken. Zo viel ik een dezer dagen midden in een programma van Merlijn, die een voettocht maakt van Budel naar Ossendrecht. Dat wil zeggen: maakte, want de afleveringen uit 2015 worden nu herhaald. Op zijn voettocht raakte Merlijn aan de praat met een Reuselnaar, die vijftien jaar in Australië heeft gewoond, maar blij is al weer enkele jaren in Reusel terug te zijn. Zijn vrouw en kinderen zijn achter gebleven. Ik ga de man niet letterlijk citeren. Maar Merlijn concludeert met zijn gespreksgenoot dat de ontmaagding van zijn vrouw een succes was. De Reuselnaar laat weten, dat als dat rotwijf met die jong naar Reusel zou komen, hij de politie belt en ze hoogstpersoonlijk Reusel zal uit jagen. Merlijn heeft het verleden en het heden grondig met zijn Reuselnaar doorgenomen en komt nu bij de toekomst terecht. Ja, wat zou zijn gespreksgenoot nog willen: ‘Op een dikke negerin rijen gelijk op ‘ne fiets’. (Dit is wel een letterlijk citaat). Merlijn zegt dat hij dat begrijpt.
Wat ik niet begrijp is, dat deze Reuselnaar niet tegen zichzelf wordt beschermd en dat Omroep Brabant dit soort uitlatingen uitzendt. Het voorbeeld van deze Reuselnaar staat niet alleen. Omroep Brabant TV zou volgens mij toch meer kunnen zijn dan een doorgeefluik van gestroomlijnde bestuurlijke opinies, verkapte reclame, feestgedruis en lomp en platvloers geklets? Omroep Brabant presenteert vaak een Brabant met een uitstraling, die door menigeen als achterlijk kan worden ervaren, ook door ‘echte’ Brabanders. Dat levert te vaak een gevoel op van niks!