hhBest – Sinds 1996

Peter Stiekema

oorgaans kost het de Tweede Kamer geen enkele moeite om te snijden in de verworvenheden van de burgers. Vut afschaffen? Geen probleem. WW verlagen en verkorten? Doen we toch even. Ingrijpen in sociale zekerheid? Maar natuurlijk, meneer de minister. Pensioenleeftijd omhoog? Laat ze maar langer werken! Indien echter de eigen luxe regelingen in gevaar komen dan verandert dat de zaak voor het gros der Kamerleden ingrijpend.

Toen Wassilli Hachchi, (ex) Tweede Kamerlid van D66 -  maar inmiddels in goed(?) overleg geroyeerd als lid van deze partij – in januari plotseling ontslag nam, verdween, in New York bleek te zitten om te canvassen voor Hillary Clinton, was het politieke theater te klein. Iedereen sprak er schande van, niet in het minst de leiding van haar partij, die absoluut niet wist hoe om te gaan met de situatie. Het zou om betaald werk gaan beweerde Wassilli, maar al snel kwam de aap uit de mouw. Ze deed wel degelijk een beroep op wachtgeld.  En in een paar maanden tijd had ze al 18000 Euro opgesoupeerd. Het is prettig lurken aan het staatsinfuus.

Wanneer je, als gewoon werknemer, zelf ontslag neemt, dan heb je nergens recht op. Ook in Nederland zijn alle dieren gelijk, maar sommigen zijn iets gelijker dan anderen. Zo ontving Tofik Dibi na zijn vrijwillige vertrek bij GroenLinks in drie jaar tijd 322.000 euro aan wachtgeld. Hij is dan ook een groot voorstander van het handhaven van de regeling. Kennelijk zit er niemand op deze mislukte politicus te wachten. Waarom eigenlijk niet?, is dan de (retorische) vraag.

Hans Wiegel kwam naar aanleiding van de affaire Hachchi, die nu belooft naar betaald werk te zoeken, wat haar niet echt zal meevallen, in actie. Hij vindt de huidige wachtgeldregeling, in het financieel-economische klimaat van dit moment, waarin van de burger het ene na het andere offer wordt gevraagd, onverdedigbaar. Zijn punt van kritiek is dat politici, die zelf zonder politieke redenen opstappen, recht hebben op volledig wachtgeld. Dat kan per persoon in de tonnen lopen, zoals uit het geval Dibi blijkt. Volgens Wiegel wordt de uitkeringsregeling uitgebuit, met name door talentloze politici die er om persoonlijke redenen de brui aangeven. Laten we eerlijk wezen, daar barst het in de Tweede Kamer van. Kijk maar eens naar het wekelijkse vragenuurtje (vagevuurtje?) op dinsdagmiddag.

Maar Wiegels roep om de goudgerande regeling voor politici te versoberen vindt in de Kamer maar weinig gehoor. De regeringspartijen VVD en PvdA willen de regeling laten zoals die is. ‘Aan de bestaande praktijk hoeft niets te veranderen’, is de boodschap die door ‘achterbankers’ naar buiten wordt gebracht. CDA en GroenLinks sluiten zich daar bij aan.  De PVV vindt dat vrijwillige vertrekkers nergens recht op hebben, waarbij partijleider Wilders verwijst naar Henk en Ingrid, het bekendste en meteen ook treurigste echtpaar van Nederland: ”Die krijgen bij tussentijds opzeggen van hun baan ook geen WW." Pikant is wel dat er nogal wat oud-PVV’ers zijn die gebruik maken/hebben gemaakt van wachtgeldregelingen. De SP wil helemaal van de regeling af en ChristenUnie en D66 staan open voor suggesties, ongekend vaag dus. 

Conclusie: Geen Kamermeerderheid voor te vinden. Probleem opgelost. We blijven dus lekker betalen voor mislukte politici, die blijven lurken aan het staatsinfuus. En ondertussen komt er een nieuwe kortingsgolf op de pensioenen dichterbij. En daar hoor je nauwelijks een Kamerlid over. Met uitzondering van Henk Krol wellicht, maar ja…

2 Reacties op “Kamerleden en de staatsruif”