Wolf niet alleen in sprookjes verscheurend dier
Dat de wolf – tot aan het einde van de negentiende eeuw aanwezig in ons land en dezer dagen opnieuw gesignaleerd – een verscheurend dier is, of in elk geval was, blijkt niet alleen uit sprookjes als Roodkapje en De Wolf en de Zeven Geitjes.
Deze informatie troffen we aan in een lezersbrief van Rob Ramaker in het Eindhovens Dagblad: In 1810 werden, aan de hand van ernstige klachten van de burgerij ten noorden en noordoosten van Roermond nog drijfjachten op wolven gehouden door Franse loupiers (wolvenjagers). In dat jaar en in 1811 zijn in de Roerstreek in totaal elf kinderen ten prooi gevallen aan waarschijnlijk een en dezelfde wolf. Ramaker heeft dit ontleend aan de stamboomgegevens van zijn moeder.
Opmerkelijk zijn ook enkele tweets van de erfgoedredacteur van de Leeuwarder Courant, een van de oudste kranten van Nederland. Hij plaatste een link naar een bericht in de krant van 29 januari 1830 over onder meer een bejaarde vrouw in het Franse Pouilly, die door een wolf was verscheurd. En dan (14 november 1869) een schrik-tafereel uit Lithauen over een ‘wolf van eene verbazende grootte’, die een landarbeidster verslond en vervolgens boerderijen en stallen binnendrong om daar een ware slachtpartij onder mensen en vee aan te richten.
Deze geschiedenisles zegt natuurlijk niets over aard en gedrag van de wolf die we nu tegen komen.