ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
Het Nieuwste Brabant
27 september 2014 | 
Geplaatst door: 
7.Brabant-promotie loopt mank
Opnamen voor de nieuwe film van de New Kids: ‘Nitro’. Het pleintje waar dan nog wekelijks de markt wordt gehouden, ligt bezaaid met Schultenbräu-blikjes.
Foto © Jan van de Ven
Enkele auteurs, met name Gerard Rooijakkers, Hans Mommaas en Arnoud-Jan Bijsterveld brengen de manier ter sprake waarop reclamemakers -vaak met instemming van het provinciaal bestuur- Brabant promoten. Deze promotie loopt mank, zo concludeer ik met instemming uit hun opvattingen.
In zijn vaak vermakelijke en stekelige beschouwing stelt Rooijakkers, gespecialiseerd in volkscultuur, dat de basale marketingles door provinciale beleidsmakers met voeten wordt getreden. Die les luidt, dat imago en identiteit op elkaar moeten aansluiten. Ik citeer de spottende Rooijakkers: ‘Nee, dan de campagne “NB dan denk je aan Brabant” compleet met ovaal beeldmerk dat lijkt op een Kroatische autosticker. En gratis verkrijgbaar bij de VVV. Uiteraard ondersteund met ronkende websites, met zelfs een onderdeel ‘Ons Brabant: het weekendgevoel’, voorzien van de uitnodigende aanbeveling: Ze zeggen niet voor niets: Brabantse nachten zijn lang’.
Rooijakkers is van mening, dat de recente investeringen, die worden
Klompendans op een braderie in Brabant. Het is eigenlijk een dans op (klomp)sokken.
Foto © Jan van de Ven
gedaan om Brabant in het kader van de regiobranding, over de hoofden van de inwoners heen, te positioneren met een verloren Brabantse zoon als Vincent van Gogh, op een fiasco kunnen uitdraaien. Hij zou wel ‘ns gelijk kunnen krijgen.
Misvormd beeld
Geen gelijk geef ik Rooijakkers als hij het heeft over het succes van de film van de New Kids Turbo uit het Maaskantje, waarin ‘met absurde overdrijving een raak beeld wordt neergezet van de Brabantse samenleving’. Dat lijkt me te veel eer voor deze filmmakers. Dat ‘rake’ beeld is vooral een misvormd beeld. Natuurlijk, humor kan door absurdisme aanstekelijk werken en zwart-wit tegenstellingen kunnen een kostelijk komisch effect bewerkstelligen, maar de Maaskanters voegen er wat aan toe, namelijk onbeschaafde en platvloerse elementen en grof taalgebruik. Rooijakkers noemt deze turbo-Maaskanters slimme jongens, die ‘veel beter dan de beleidsmakers door hebben wat leeft bij het publiek, dat zich herkent in het gevoel van een anti-cultuur van “boeren” versus het burgerlijk gezag’.
Rooijakkers beseft kennelijk niet dat je met grofheden, platvloersheden en onbeschoft taalgebruik humor kunt maken waardoor mensen beschadigd kunnen raken. Die mensen zijn in dit geval bijvoorbeeld jongeren met geestelijke beperkingen, op wie de Maaskantse turbo’s een onweerstaanbare aantrekkingskracht uitoefenen. In een recordtijd maakten vele jongeren in deze categorie zich het taalgebruik van de Maaskantse Kids eigen. Niet iedereen is het immers gegeven karikaturen te onderscheiden van de werkelijkheid, laat staan het gebezigde taalgebruik te doorzien. Rooijakkers noemt de Maaskanters ‘slimme jongens, die een beter inzicht hebben in de maatschappelijke verhoudingen dan ambtenaren’. Een loflied op de lompheid, zo ervaar ik deze aanprijzing. We hebben hier immers te maken met jongens, die weten hoe ze snel geld kunnen maken, maar dat is wat anders.
Gerard Rooijakkers concludeert elders in zijn overigens zeer lezenswaardige beschouwing, dat wat hem betreft het ’ideologische Brabant knock-out is’.
In de volgende aflevering, Lesje in regiobranding, verneemt de lezer hoe twee hoogleraren, dr. Mommaas en dr. Arnoud-Jan Bijsterveld, het Brabantgevoel en de promotie daarvan benaderen en beoordelen.
Aflevering 1, 16 augustus 2014
Aflevering 2, 23 augustus 2014
Aflevering 3, 30 augustus 2014
Aflevering 4, 6 september 2014
Geplaatst in Brabant