hhBest – Sinds 1996

De Achelse Kluis was in haar abdijtijd al een toeristische treklpleister. Op de achtergrond de brasserie. De foto dateert van 2011.

ia de VRT (Vlaamse radio en televisie) stelde Jan Tormans uit Geel ons gerust wat betreft de toekomst van de voormalige Benedictusabdij, beter bekend als De Achelse Kluis. De laatste twee Cistercienzer  monniken zijn in 2020 naar de ‘moederabdij’ in West Malle vertrokken en de abdij van Achel is als zodanig opgeheven. Tormans, door de Vlaamse media wondernemer genoemd, heeft het complex onlangs gekocht. Hij zegt: ‘Het is belangrijk dat de mensen weten dat het hier allemaal blijft zoals het is en dat dit nog altijd een plaats is om tot rust te komen.’

Maar de Kluis, als zodanig bekend, sinds Eindhovenaar Petrus van Eijnatten (of Enetten) in 1686 zich hier op de grens van de noordelijke en zuidelijke Nederlanden met een aantal kluizenaars vestigde, moet natuurlijk geëxploiteerd worden. Dat is op zich niet nieuw, want in de abdijtijd (sinds 1871) was ze al een toeristisch centrum, grenzend aan de Leender bossen en heiden. Met winkels als die van Broeder Martinus (‘Moeders! Voor uw conserven naar…’), een slagerij (‘vlees zonder spuitjes’) en een brasserie. Maar de Benedictusabdij vergaarde ook tot in de verre omtrek beroemdheid met de Gregoriaanse gezangen van haar Schola Cantiorum.

Menu

Jan Tormans, die als ondernemer in de Belgische Kempen een zeer goede naam heeft, denkt bij zijn plannen met het kloostercomplex ook aan een ‘sterrenrestaurant’, vertelt hij aan het Eindhovens Dagblad. Dat doet als automatisch denken aan een het ‘menu’ van de Trappisten in de ‘strenge’ negentiende eeuw, zoals beschreven door A. van Heijst in zijn boekje Trappisten van de Achelse Kluis – een bewogen geschiedenis’. (ongedateerd, eind vorige eeuw}:
Geen vlees en vis, geen vet en boter, geen eieren, specerijen of koekjes (…) Het eerste gerecht was karnemelkse soep, waarin het brood van de vorige dag was gebrokkeld. Het tweede gerecht was een portie groenten, wortelen of peulvruchten met of zonder aardappelen, bereid met gezouten melk en op vastendagen met water en zout.

‘Ora et labora’. Bid en werk was het motto. De Achelse Trappisten leefden hoofdzakelijk van hun eigen landbouwbedrijf. Maar ze bewezen hun tijd vooruit te zijn, toen zij in 1989 meer dan 100 hectare landbouwgrond en wat bosgrond verkochten aan Staatsbosbeheer. Het werd natuurontwikkelingsgebied.

Het kloostercomplex dateert in zijn huidige vorm van na 1945. De originele gebouwen waren tijdens de Tweede Wereldoorlog goeddeels verwoest. Architect Jos Ritzen maakte over zijn werk een boek, dat vooral bekend werd door de foto’s van de beroemde Brabantse fotograaf Martien Coppens <- Het laatste antiquarische exemplaar bij De Slegte is inmiddels verkocht.

Een geruststelling voor de liefhebbers: het Achels bier behoudt zijn kwaliteit, belooft Tormans, zij het dat het niet meer Trappist mag heten; het krijgt in elk geval de aanduiding tripel.

Voorpagina hhBest

Een reactie op “‘Kalmpjes aan met de Achelse Kluis’”