hhBest – Sinds 1996

ijkelijk laat met het lezen van deze debuutroman van de Zweed Fredrick Backman. (Heeft wellicht te maken met mijn voorkeur voor non fictie.) Een man die Ove heet is niettemin een wereldsucces en terecht lijkt me. De naam Ove komt in het boek trouwens – afgezien van in elke hoofdstuktitel – wel duizend keer voor. Probeer die naam als Nederlander maar niet uit te spreken, weet ik van onze dochter, die zowat alles kan imiteren. In sommige vertalingen heet de hoofdfiguur trouwens Otto ->

Ove leeft naar wat hij van zijn vader heeft geleerd. Als hij ten onrechte van diefstal wordt verdacht, zegt die tegen hem: ‘Wij zijn geen mensen die vertellen wat anderen doen’. Een andere erfelijke eigenschap is het rijden van een Saab, telkens weer een nieuw model. Zelfs voor de toch ook Zweedse Volvo haalt hij zijn neus op.

Ove is dus een tegendraadse man en van die eigenschap is zijn hele leven doordrenkt. Des te opvallender is de liefde tussen hem en zijn mooie, wijze vrouw Sonja, die pleegt in slaap te vallen met een vinger in zijn handpalm. De rigiditeit van Ove is dan ook betrekkelijk. Na de dood van Sonja leeft hij samen met een wilde kat die rondstruint met een gehavende staart. Tijdens een bezoek aan het graf, legt die kat op een gegeven moment zijn pootje in Ove’s handpalm.

‘Witte overhemden’

Een man die… is een geestig boek, ondanks de suïcidale neigingen (na het  verlies van Sonja) van Ove, die uiteindelijk vredig in zijn bed sterft. Interessant is bij voorbeeld, hoe de verhouding van de man met zijn naaste buren zich in positieve zin ontwikkelt. Van rare snibbige snoeshaan tot pseudo-opa, die zijn ‘kleindochter’ op haar verjaardag een I-pad cadeau doet.

Ove is de verpersoonlijking van de maatschappijkritiek, die op de bureaucratische overheid in het bijzonder. De roman is daardoor tien jaar na de eerste druk nog hoogst actueel. De ‘witte overhemden’ die een demente man tegen de zin van zijn familie uit huis willen plaatsen, krijgen lik op stuk, dankzij het onderzoek (via internet!) van een journalist naar de gedragingen van een hunner. Die journalist wil Ove trouwens interviewen, omdat hij een man vlak voor een aanstormende trein van het spoor heeft gered, maar dat zit haar niet glad: tegendraads hè? Ove had trouwens zelf voor die trein willen springen.

Ove laat zijn niet onaanzienlijke bezit (hij besteedde geen geld aan ‘flauwekul) na aan zijn buurvrouw van Iraanse afkomst’. Die geeft het een bestemming, geheel in overeenstemming met deze tegendraadse, maar in wezen aardige en sociaal denkende man.

Voorpagina hhBest

Een reactie op “Een tegendraadse man, een Saab en een wilde kat”