Een echte koehandel
Peter Stiekema
e boeren, die hun bedrijf in de omgeving van natuurgebieden hebben, krijgen een aanbod dat ze niet kunnen weigeren. Maar liefst 120 procent van de waarde van hun onderneming. Ze kunnen dat aanbod ook niet weigeren, omdat er daarna strenge sancties volgen, in de vorm van hoge boetes. Alleen, wat houdt dat aanbod dan in. En vooral, wie bepaalt de waarde van zo’n landbouwbedrijf? De overheid of de boer zelf?
Of wordt dat een of andere tussenpersoon, uiteraard door de regering aangewezen. Misschien Johan Remkes zelf wel, je weet maar nooit. Wie het eindeloze geharrewar over de schadevergoeding voor door aardbevingen getroffen woningen te Groningen in ogenschouw neemt, zal weinig vertrouwen hebben op een goede prijs en een dito afloop.
Wel staat vast dat de overheid de CO2-rechten van de boeren hard nodig heeft. Als die boeren vertrekken dan komen die rechten immers vrij, althans in zekere zin. En nog niet zo heel lang geleden is gebleken dat onze nationale luchthaven Schiphol geen milieuvergunning heeft. En vervuilen dat ze daar doen met al die landende en vertrekkende vliegtuigen. Eigenlijk zou Schiphol buiten gebruik gesteld moeten worden, maar dat zou een ramp zijn voor de nationale economie. Een rechter zal daar zijn vingers niet aan willen branden. Dus wordt er als het ware handel gedreven met CO2-rechten. De boeren leveren CO2 in, die gaan naar Schiphol en de luchthaven krijgt zijn vergunning. Slimme boeren zouden zeggen: ‘Dat is wat je nou noemt een echte koehandel.’
Maar of die rechten voldoende zijn om Schiphol open te houden is ook een vraag die nog beantwoord moet worden. Misschien moet dan ook het racecircuit in de Zandvoorter duinen van prins Bernhard jr., de Oranje-huisjesmelker, maar opgeofferd worden. Maar dan zullen de rapen in dit land waarschijnlijk pas echt gaar zijn. Kom niet aan Max Verstappen, want dan breekt de revolutie uit.