ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
Archive for mei, 2022
Giroblauw past bij Bouwman
mei 31st, 2022 | 
Author: Peter Stiekema
et Giroblauw uit de Ronde van Italië, ook wel Giro genaamd, past bij Koen Bouwman (28). Hij was absoluut de beste Nederlandse renner met twee etappeoverwinningen en de (blauwe) bergtrui. Hij is de vierde Nederlander die het eindklassement en de klimmerstrofee in een grote ronde mee naar huis mag nemen. Eerder deden dat Joop Zoetemelk (Ronde van Spanje) Steven Rooks en Gert-Jan Theunisse (Beiden in de Ronde van Frankrijk) en nu dus Koen Bouwman uit Ulft (Achterhoek). Bijnaam: de ijsvogel van Ulft. In mijn optiek was hij ook de meest aanvalslustige coureur van de Giro. Twee van zijn vluchtpogingen werden beloond met fraaie etappezeges.
Posted in 
Langs de oude haven
Naast Amsterdam kent ook Breda zijn Stille Omgang. Deze foto maakte ik in de jaren vijftig. De reden van plaatsing is niet de processie, waarover op Wikipedia van alles valt te lezen, maar de oude haven in de binnenstad. Die was tot in de jaren zestig van de vorige eeuw een ware plaag, vooral voor de omwonenden, want ze stonk als de hel. Na felle discussies in onder meer het toenmalige Dagblad De Stem, werd de haven gedempt om plaats te maken voor een ondergrondse parkeergarage. Jaren later kwam men daarop terug en werd de haven weer ‘open gegraven’. Geheel in de sfeer van deze tijd, zijn op de kades vele terrassen gevestigd. De haven wordt gevoed door het steeds schonere water van de rivier De Mark. Breda staat niet alleen in zijn herwaardering van open water. In Eindhoven zijn vergevorderde plannen voor het weer bovengronds maken van het riviertje De Gender in het centrum.
Zin van bijna 300 woorden
chrijver Ilja Leonard Pfeijffer is een meester in van alles. Ook in het maken van lange zinnen. In zijn novelle Monterosso mon amour (Boekenweekgeschenk 2022) vestigt hij op bladzijde 63 volgens mij een record: een zin van (als ik het goed heb, want ‘met de hand’ geteld) 287 woorden. Leesbaar èn genietbaar. Monterosso etc. gaat over een naar schatting 50-jarige vrouw die naar een stranddorp in Italië reist, waar ze als jong meisje onder de zeespiegel door een zekere Antonio is gekust. De afloop is verre van voor de hand liggend.
Willibrord Fréquin
at zou zijn vader wel een heel interessant toeval hebben gevonden – dat Willibrord Fréquin, zijn oudste zoon, op Hemelvaartsdag naar de hemel zou varen. Of Willibrord ook zo poepkatholiek was als zijn vader – kardinaal Alfrink zat geregeld aan de dis in huize Fréquin op de Kwakkenberg in Nijmegen – dat weet ik niet, zou best kunnen en misschien heeft Willibrord die datum er voor een laatste grap bij gedacht. Ik weet het niet en ik vind het van weinig belang.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Daar dauwtrappen wij niet in
estijds was de wereld, wat zeg ik, het universum, nog overzichtelijk. Je had de aarde, een eindje daarboven de hemel en (hopelijk) een heel eind eronder de hel.
Destijds ging je, net als nu, uiteindelijk dood. Toen gebeurde dat op een heel bijzondere manier: alleen het lichaam ging dood, de ziel niet, die scheidde zich af van het lichaam – dat werd althans aangenomen, zien kon je het natuurlijk niet – en die ging dan alsnog dood wanneer hij of zij naar de hel ging, ik bedoel, als je hoort wat zich daar afspeelde, dat overleefde echt niemand.
Meer op SanteLOGie — Voorpagina hhBest
Schrijven als eerste levensbehoefte
Biografie Hella Haasse
et mag dan een cliché zijn, iemands bijzondere kwaliteit aan te duiden als ’tweede natuur’, het staat onomstotelijk vast dat schrijven (en lezen) de eerste levensbehoefte was van Hella Haasse (1918 – 2011). Ik leid dit af uit haar biografie, waaraan de journaliste Aleid Truijens acht jaren heeft gewerkt. Een boek van meer dan 500 bladzijden, waarmee we de schrijfster Hella S. (van Serafia) Haasse grondig leren kennen.
‘n Oude Schicht en een vergeefse reis naar Sittard
et is maar een auto. Maar we hebben er bijna twintig jaar mee opgetrokken, ongeveer 130.000 km mee gereden, nauwelijks kosten of pech mee gehad. Hij ziet eruit als een varken dat net een modderbad heeft genomen, let wel: van binnen en van buiten. De airco werkt allang niet meer, de automatische versnellingsbak heeft daarentegen nog nooit iets van zich laten horen. Aan de rechterzijde bladdert de lak er enthousiast vanaf, aan de voorkant ontbreekt een kunststof spoiler, onder de auto ontbreken een paar plastic platen die ooit de onderzijde beschermden tegen van buiten komend onheil.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Het Kremlin in Limburg
anneer zal het geweest zijn? Ergens midden jaren tachtig, schat ik. Ik was op de redactie van het Limburgs Dagblad in Heerlen onder meer belast met de begeleiding van de stagiairs van de opleidingen in de journalistiek, voornamelijk mensen die werden gestuurd door de Academie voor Journalistiek in Tilburg, maar ook wel studenten van de School voor Journalistiek in Utrecht.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Weer lekker bezig
Ze zijn in Best weer lekker bezig: snoeien in mei. Een enkele vorige week afgewaaide tak kan toch niet de reden zijn? pic.twitter.com/aECKOji4jg
— hhBest (@ecluse) May 24, 2022
Zie ook: https://www.hhbest.nl/2021/04/20/vraagtekens-bij-bomen-snoeien-in-best/
Achterom kijken 103
f en toe zie je het nog wel eens in het KRO/NCRV-tv-programma BinnensteBuiten, het wooninterieur van de jaren vijftig. Mensen die dat koesteren, zelfs het interieur van hun (groot)ouders restaureren. In mijn archief trof ik een voorbeeld aan. Niet in het minst interessant omdat het de woonkamer is van een zogenaamde waarvan er prefab Maycretewoning waarvan er na de Tweede Wereeldoorlog 930 zijn opgericht, Ik maakte deze foto bij een goede vriend met een Agfa Isolette III, een van de eerste kleinbeeldcamera’s voor amateurs van na de oorlog. Zonder groothoeklens, vandaar het beperkte bereik.
Dat onderkomen in Toscane viel niet mee
a een paar dagen drong het tot ons door: waren wij nou die globetrotters die zich onderweg niet (of juist wel) laten verrassen?
Eerlijk is eerlijk: we waren zwaar teleurgesteld door het appartementje dat we hadden gehuurd in Toscane.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Openluchttheater
De erfpachtovereenkomst, die de gemeente voor het Joe Mann theater had met de uitbaters van het Joe Mann Paviljoen, is beëindigd. De gemeente is nu beheerder van het theater. 🔧 Het theater is na een onderhoudsbeurt weer open. Meer weten of reserveren? ➡️ https://t.co/WrcLBOuZMh pic.twitter.com/rFe5XA1Mts
— Gemeente Best (@GemeenteBest) May 17, 2022
De cultuur van het eten
e mens moet eten en hij niet alleen. De zwaluwen boven onze voordeur kwamen ditmaal tegelijk aan, het mannetje voerde het vrouwtje een hapje (of omgekeerd) en daarna gingen ze een tijd naar elkaar zitten kijken. Ik riep: je eieren worden koud! Maar toen vlogen ze weg.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Levensgevaarlijk gesnuif
ommige grappen kun je niet maken omdat ze al te zeer voor de hand liggen. Zoals om te janken bij het verhaal in de krant (kennelijk geënsceneerde foto van weggegooide ballonnetjes in het gras) dat de regering er niet in slaagt vóór 2023 een landelijk verbod op lachgas in te voeren.
Meer op Manieren – Voorpagina hhBest
Onzekerheid in drievoud
n Best heerst nogal wat onzekerheid. Allereerst over het nieuwe gemeentebestuur. Sinds de raadsverkiezing is het oorverdovend stil rond de vorming van een nieuw college van Burgemeester en Wethouders. Ze praten, ja, maar binnenskamers. Er komt niets naar buiten. Is er ’n soort formateur? We weten het niet. Welke partijen gaan een wethouder leveren? Joost mag het weten, al kan de burger aan de hand van de verkiezingsuitslag wel zo ongeveer ruiken welke kant het opgaat.
Meer op Manieren – Voorpagina hhBest
De Toscaanse kunstvliegers
s je uit de verkeersnachtmerrie die Florence heet – ik heb het gewenste adres gevonden, maar vraag niet tegen welke schade aan mijn tere kinderziel – weer in je appartementje in het boerenhuis op de afgelegen heuvel zonder naam bent aangenomen, kun je genieten van een van de heerlijkste schouwspelen die de natuur, die ons altijd weer boeit, te bieden heeft, te weten het vrolijke spel van Hirundo rustica, aanzienlijk beter bekend als boerenzwaluw. Een vogelsoort behorende tot de zangvogels, waar ook de kraaien toe behoren, vraag me niet om dat uit te leggen.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Een heel vol leeg land
at je na een paar dagen opeens opvalt: dat het deel van Toscane waar we zitten, de Chiantistreek, zo’n ongelooflijk léég land is. Het is intussen ontzettend vol, met wijngaarden, bomen, struiken, cipressen, wijngaarden en natuurlijk wijngaarden. En wilde weiden vol bloemen, maar zonder vee. En kronkelende wegen en weggetjes, sommige onlangs geasfalteerd, andere vol gaten, nog andere te smal voor twee auto’s, waardoor je geregeld onderweg moet onderhandelen over wie eerst mag. En ongeasfalteerde wegen, grintwegen, de beroemde strade bianche, waar je je auto niet aan moet wagen als je er niets dringends te zoeken hebt.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Anti-Moederdagknop
en Engels bedrijf in reukwatertjes haalt de kranten met de mededeling dat het een anti-Moederdagknop heeft. Wad’n klets zeggen ze in Brabant. Ik durf dit best fakenews te noemen, want wie niet gediend is van reclame op laptop of telefoon, heeft daarvoor tal van mogelijkheden. Toegestuurde rommel in je mailbox als spam diskwalificeren en het cookiemonster instellen op ‘alleen het strikt nodige’ bij voorbeeld.
Meer op Manieren – Voorpagina hhBest
Het land van regen, zon en sprookjes
et regent in Toscane, schreef ik in 1999, toen ik nog een dagelijkse column had op pagina 3 van de krant die inmiddels, zoals alles in mijn leven, vrijwel spoorloos is verdwenen.
Maar het regende nu dus niet. Nee, het goot, gisteren, en ik zat er middenin.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest