Archive for mei, 2021
Waar blijft de (galgen)humor?
enmerkend voor de coronacrisis in ons land en de hedendaagse mentaliteit is, dunkt mij het volledig ontbreken van de (galgen)humor. Aan gezeik en gezeur geen gebrek, maar aan de – uiteraard betrekkelijke – troost die een goeie mop in noodsituaties kan bieden, ontbreekt het volledig. Vooral merkwaardig omdat het nu aan vergelijkingen met de toestanden in WO2 niet ontbreekt. Maar die spitsen zich dan toe op het zwarte, zal ik maar zeggen. Humorloos. Of op z’n best blijft de ‘humor’ steken bij zwakke pogingen, ten koste van personen. Read the rest of this entry »
Clint Eastwood in een van zijn Callahanfilms:
Een lul met een mening blijft een lul.
Hoe goed is de pianist?
Boekbespreking door Sante Brun
e laatste dagen heb ik zo nu en dan mijn gedachten laten gaan over de vraag: heeft Heerlen wel eens een groot schrijver voortgebracht? Maat net zo min als deze grote voormalige mijnstad ooit zelfs maar in de buurt is geweest van een belangrijke voetbalclub (correct me if I’m wrong) is er op literair gebied niemand binnen de grenzen van de stad geboren, laat staan opgegroeid, die kan of kon terugwijzen op een oeuvre van enige betekenis.
Ik dacht daarover na omdat ik sinds enkele weken bekend ben met een schrijver die wel degelijk kan of kon (want hij is dood) bogen op een oeuvre van betekenis – in een van zijn boeken staat een lijst met ongeveer vijftig werken, me dunkt.
Thomas Bernhard->
Waar zit die terrorist toch?
Peter Stiekema
l enkele dagen zijn leger en politie in de Belgische grensstreek fanatiek op zoek naar een terrorist die van plan is de viroloog Marc van Ranst te vermoorden. Die is met zijn gezin ondergedoken op een, hopelijk voor hem, veilige plek. Maar waar zit die terrorist nou toch?
Sloop theater aan Bossche Parade
Sloop theater aan de Bossche Parade. Foto © Jan van de Ven
Meer op beeldenstormer.nl – Voorpagina hhBest
Rik Dijkhoff, wethouder duurzaamheid:
We zijn verhuisd en hebben een warmtepomp. Mijn vrouw vindt het te warm, daar zal ik wat aan moeten doen.
(Webinar energietransitie gemeente Best)
Het strak geregelde interview
an mijn voornemen om ergens niks over te zeggen, komt weer eens niets terecht. Het Máxima-interview. Uiterst voorspelbaar, zoals ook de reacties. Wie dan ook zich rechtstreeks met leden van het Koninklijk Huis bezig houdt, heeft zich aan de richtlijnen te houden. Tot en met zelfs wat gevraagd mag worden en wat absoluut taboe is. En achteraf zwijgen natuurlijk. Geef mijn portie maar aan fikkie.
Meer op Manieren – Voorpagina hhBest
‘New look’
Hulton Getty Picture Collection.
Le bonheur d’être à la terrasse d’un café 1950s #Paris
Jour J pic.twitter.com/OrBSJbtrJa— Paname Paris 🔄 (@ParisAMDParis) May 19, 2021
Ca. 1950. Toen Parijs nog vooral bekend stond als modestad. De foto vertelt diverse verhalen. De vrouw is gekleed in wat toen New Look heette. Einde textielschaarste dus langere rokken. Heeft ze chance (sjans)? Het gezicht van haar partner is helaas niet zichtbaar. De buurman kijkt stuurs.
Liever ‘praktisch opgeleiden’
l eerder uitte ik mijn bewondering voor vakmensen. Dat was toen bij ons een koelkast werd geplaatst, ter vervanging van een 20 jaar oud exemplaar waarvan de deur nooit goed heeft gesloten. Het nieuwe ding leek het wat dat betreft volgens mijn lekenoog meteen goed te doen, maar denk maar niet dat de monteur zo gauw tevreden was. Hij ging door met stellen tot het in zijn visie in orde was. Ik heb ter plekke van mijn respect blijk gegeven, m’n misnoegen uitend over het onderscheid dat steeds weer wordt gemaakt tussen hoger en lager opgeleiden. De monteur en z’n maat grinnikten trots.
Meer op Manieren – Voorpagina hhBest
What’s in a name?
en heel bekende vraag, die de betekenis van een naam relativeert. What’s in a name zou ontleend zijn – ik zou het moeten nakijken – aan Shakespeare’s Romeo en Julia en de dichter zou het ‘n keer hebben uitgelegd ongeveer als: ‘Ook als de roos een andere naam had, zou hij even lekker ruiken’.
Over namen kun je lekker filosoferen. Zo kun je je afvragen of de journalist Mariëlle Tweebeeke een ‘Franse’ voornaam heeft. Nee, want Marielle (sterre der zee) wordt daar zonder trema geschreven; Mariëlle komt evenwel in Noord-Europa voor. Soit.
Meer op Manieren – Voorpagina hhBest
Ode aan mijn kapper
Peter Stiekema
ijn kapper, René, is een dezer dagen overleden. Nou en, hoor ik u vragen, wat hebben wij daarmee te maken? Ik zal het u proberen uit te leggen. René werd mijn kapper in 1989, toen ik in het Zuid-Limburgse dorp kwam te wonen waar hij zijn negotie had, op de hoek van het grote, maar nog steeds tamelijk lelijke, dorpsplein.
Ze dronken een glas en deden een plas
ogmaals, ik ben geen psychiater. Nooit geweest ook. Sterker nog, ik heb qua mensenkennis wel eens stevig de plank misgeslagen.
En zo heb ik zitten kijken naar een kwartiertje Nieuwsuur gisteravond. Mariëlle Tweebeeke in grote vorm, zoals maar zelden, Mark Rutte gewoon zoals altijd. ‘Kom maar op met je vragen, hoeft ook niet want de antwoorden draai ik gewoon af zoals ik dat al tien jaar met veel succes doe.’
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Wilson
Wel eens zo’n HAPPY BIRTHDAY-ballon gekregen op je verjaardag? Ik wel. Van uit huis wonende kinderen.
Komt zo’n ding uit de verpakking, dan rijst het tot tegen het plafond. Maar na verloop van tijd ontsnapt er wat gas en gaat het aan de wandel. Blijft intussen wel aardig in vorm.
Totdat het ballonnetje zich definitief vestigt, rustend op het aangehechte felicitatiekaartje, maar in mijn geval wel bij de vaste zitplaats van Levensmaatje.
Toevallig herzagen wij dezer dagen de filmklassieker Cast Away, waarin Tom Hanks na een vliegtuigcrash op een onbewoond eiland in de Stille Oceaan belandt en daar – nogal onwaarschijnlijk – vier jaar moet doorbrengen, er alleen ‘n wilde haardos aan overhoudend. De eigentijse Crusoe creëert z’n enige gezelschap door met een bebloede hand (ook dat nog) een gezicht op een aangespoelde volleybal te ‘schilderen’: Wilson. Je raadt het al, de eigenwijze ballon heet nu Wilson. Hij ‘staat’ nog steeds.
De man die zichzelf klapperjavaan noemde
p 3 mei 2021 is Karel Gerrits overleden. Hij was in zijn zesentachtigste jaar en had een bewogen leven achter de rug.
Karel werkte ongeveer even lang en gelijk met mij bij het Limburgs Dagblad, hij als fotograaf, fotolaborant, cartoonist, illustrator en rechtbanktekenaar, ik als redacteur-verslaggever. Karel was ‘een Indische jongen’, die in zijn jeugd, vooral tussen 1945 en 1950, in Indonesië dingen had meegemaakt die bijna met geen pen te beschrijven zijn. Hoewel hij, zie verderop, wel een poging daartoe deed.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Journalisten vermoord, aangevallen en belaagd
Foto van Twitter
e tijd dat een herkenningsteken met Pers of Press voldoende was om journalisten de nodige faciliteiten te bieden voor de uitoefening van hun vak ligt ver achter ons. De vrijheid van drukpers is in principe een vrucht van het tijdperk van de Verlichting, al was het tot diep in de negentiende eeuw een kwestie van ‘hangen en wurgen’ en is de beknotting van die vrijheid nog steeds een van de eerste maatregelen die een autoritair regime toepast. Voorbeelden bij de vleet, maar het is dunkt mij voldoende op recente ontwikkelingen te wijzen om vast te stellen dat het in de wereld met dat democratisch grondrecht goed mis is.
Meer op Manieren – Voorpagina hhBest
Privacywet hindert nieuwsvoorziening
(Bewerking van eerdere versie dd 28 april, ten behoeve van Omroep Best, uitzending 12 mei 18:10 uur)
nlangs op een zondagmorgen: grote consternatie rond winkelcentrum Heivelden in Best. Aanhoudend loeiende sirenes, politievoertuigen en een traumahelikopter op een grasveld. Massa kijkers natuurlijk. Dan wil je natuurlijk weten, wat er aan de hand is en als puntje bij paaltje komt zijn er de nieuwsmedia die je daarvan, desnoods een dag later, op de hoogte stellen. Dat valt tegen. Uit onderzoek blijkt, dat de privacywetgeving de nieuwsvoorziening dwars zit. Althans de interpretatie door de politie van de regels.
NPO kan de pot op
Teken de petitie tegen dit beleid. Voorpagina hhBest
Vincent van Gogh kopiëren zit Zhao niet glad
De Chinese kopieerder bij het graf van Vincent. Vier sigaretten bij wijze van wierook.
et is alweer vele jaren geleden dat ik eens las over een bijzondere industrie in China: het kopiëren van westerse kunst, met name schilderijen, en daarin weer de bekendste werken van Vincent van Gogh, voor verkoop in westerse landen. Het leek een lucratieve business, hoewel de kenners van kunst enerzijds het kopiëren een bedenkelijke activiteit vonden, en anderzijds erop wezen dat de vaardigheid van de Chinese schilders bewondering verdiende, maar dat dat niet betekende dat het kopiëren in het algemeen niet erg goed lukte.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest