hhBest – Sinds 1996

u zijn er weer onderzoekers, al dan niet met wetenschappelijke achtergrond, die zeggen het beter te weten als het over de bestrijding van het virus gaat en dat is dan direct voorpaginanieuws.

Deze keer gaat het over de administratie van het prikken. Zou tien keer efficiënter kunnen, of zoiets. Je moet toch wat, in het zicht van het zoomscherm, denk ik dan. Hopelijk treedt er geen huiselijke storing op als hondje keft (echt gesignaleerd tijdens een internationale sessie).

Als het over de praktijk van het vaccineren, inenten, prikken gaat, mag ik meepraten, want ik heb m’n eerste gehad en de tweede volgt op 16 maart. In Eindhoven, overdekt sportcentrum aan de Theo Koomenlaan. Een kindje vroeg me trouwens of ik al geprikkeld was. Ja dus. De enige miskleun is die van de navigator in de auto, die me naar een met een slagboom afgesloten inrit taan de Aalsterweg stuurde. En het blijft natuurlijk raar, dat de enige ook kwetsbare huisgenoot niet ook werd opgeroepen. Maar dat is een ander verhaal. Verder was er dus niets mis. Een gezondheidsverklaring die je tevoren moet invullen. In mijn geval met allemaal nee-nee-nee als het gaat over ‘wat heb je allemaal onder de leden’.

Verkeer en parkeren allemaal vlekkeloos geregeld. Je mag plaats nemen op een stoel in de ontvangsthal, zal ik maar zeggen en dan komt er binnen enkele minuten een arts langs (gepensioneerde vrijwilliger) die goedkeurend knikkend zijn paraaf zet onder je verklaring. Er zijn ’n stuk of tien boxen waarin wordt geprikt. Word je opgeroepen – alweer een minutenkwestie – dan tikt een meisje aan de hand van je identiteitsbewijs je gegevens in en volgt de prik. Niks gevoeld, ook niet in de dagen daarna, maar ja da’s persoonlijk hè?

Nog een kwartiertje zonder mondkapje wachten in de vertrekhal op eventuele ongewenste verschijnselen en klaar is kees. Geloof me, ik kan het weten, maar ik hoef niet op de voorpagina.