ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
P.C. de Brouwer en zijn ‘Edele Brabant’
9 oktober 2019 | 
Geplaatst door: 
n 
het tijdschrift in brabant. alweer tiende jaargang, 2019-3, een fraai themanummer met veel nooit of zelden geziene archieffoto’s over oorlog en bevrijding, staat een artikel van de cultuurhistoricus Olivier Rieter over de Brabantia Nostra-beweging: ‘verdachte nostalgie?’
Rieter baseert zich op een publicatie van de historicus Jan van Oudheusden, als hij vaststelt, dat Brabantia Nostra – gelijknamig tijdschrift en verder gespecialiseerd in de bouw van mariakapelletjes in het Brabantse land – in de jaren dertig-veertig weliswaar een oerconservatieve organisatie was, zich verbonden achtte met de Duitstolerante Nederlandse Unie van de toenmalige hoogleraar De Quay c.s., maar niet fascistisch.
Meer op Manieren – Voorpagina hhBest
Geplaatst in
Al verder lezend, heb ik het gevoel dat ik het genoemde themanummer van ‘InBrabant’ met bovenstaande column niet genoeg recht heb gedaan. Er staat heel wat in over oorlog en bevrijding, dat je elders nergens leest. Onder meer: archeoloog Ivar Schutte over zijn onderzoek van de bodem van Kamp Vught. Schutte deed in de loop van tien jaren dit soort onderzoeken in diverse concentratiekampen, ook in Duitsland en schreef daarover een boek dat komend voorjaar verschijnt.
Zijn collega’s van RAAP Archeologisch Adviesbureau Jan Roymans en Marlien Janssens onderzochten een ‘militair landschap’ in de (toenmalige) gemeenten Oost-, West- en Middelbeers, Bladel, Lage Mierde, Hilvarenbeek en Diessen. ‘Een zeeslag in een zee van heide’. Het gaat om een Luftwaffebasis en een schijnvliegveld, die de aandacht van Engelse vliegers moesten afleiden van het Eindhovense vliegveld Welschap. Roymans en Janssens kregen veel informatie van ‘overlevenden’ van de Tweede Wereldoorlog uit de dorpen.