ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
Downton Abbey, een soapserie in 2 uur
1 oktober 2019 | 
Geplaatst door: Sante Brun
aat ik voorop stellen: ik ben geen serieskijker. Niet omdat ik er bezwaar tegen heb, maar ik heb er gewoon geen tijd voor.
Vandaag kwam ik er achter dat het veel gemakkelijker is te wachten tot ze er een speelfilm van maken. Ik deed dat toen ik in een reusachtige bioscoop in Kerkrade – zo’n 500, 600 plaatsen met daarop tien vrouwen en één manspersoon – meine Wenigkeit – keek naar Downton Abbey – The Movie. In de advertenties werd ik daartoe aangemoedigd: je kon de film ook snappen als je de serie niet had gezien. Ik kan er een heel eind in meekomen, al zit je het eerste half uur wel allerlei vraagtekens te zetten bij wie wie is.
Tot de jolige avonturen beginnen.
Het verhaal is eenvoudig: het is 1927 en de koning en koningin van Engeland komen twee dagen logeren op Downton Abbey. Het gaat om slapen natuurlijk, en om een paar lunches en diners, een parade in het dorp met veel paarden (en de Ierse republikein die probeert een aanslag op de koning te plegen) en een bal op een naburig ander kasteel dat sterk doet denken aan het bal uit de film van Luchino Visconti, Il Gattopardo. Ik miste dus Claudia Cardinale en Burt Lancaster, maar goed.
De koning brengt zijn eigen staf mee, variërend van de butler, oh sorry, The Page of the Backstairs (gespeeld door David Haig die we van vele andere vrolijke Britse films en series kennen) en zijn Franse kok, compleet met keuken- en knipmessend bedienend personeel.
De normale staf des huizes zit downstairs te mokken omdat ze buitenspel zijn gezet.
Intussen ontwikkelen zich enkele verhaallijnen. Een adellijke mevrouw die haar kasteel wil nalaten aan haar kamenier, de kamenier die verliefd op een weduwnaar, stel je voor, allebei commoners die een adellijk kasteel gaan krijgen, oh la la. En over o la la gesproken: er zijn ook enkele homo’s in het gezelschap die elkaar treffen in een verdoken homoclub in het naburige dorp, onvermijdelijk van een armoedige schilderachtigheid, een club die natuurlijk door de politie wordt opgerold – de politie die snel een oogje dichtdoet als er een familielid van de koning bij blijkt te zijn.
Wat nog meer? Nou ja, ga zelf kijken.
Maar het hoofdverhaal is de opstand van het personeel, dat ’s konings butler en de dito Franse chef, die zich beiden onuitstaanbaar iets lopen te verbeelden, buitenspel weten te zetten en zelf aan de slag gaan. En wat dacht je wat? De koning en de koningin vonden het lekker!
Maar dan leren we dat Downton Abbey is gered, dat zal de liefhebbers een genoegen doen, al zal het, net als door de eeuwen tot nu toe heen, steeds een iets ander rolletje spelen. In de film wordt langs de neus weg gesuggereerd: bijvoorbeeld als bejaardenhuis.
Genoeg gezeurd. Het is weer zo’n fantastisch aangeklede film waar de Britten patent op hebben, niet alleen qua kleding, maar ook qua meubilair en prachtige auto’s.
En inderdaad: van alles dat er in die twee uur gebeurt had je evengoed een ellenlange soapserie kunnen maken.
Want een soap is en blijft het, natuurlijk. Oh la la.
Geplaatst in Film
Als ik de inhoudsbeschrijving lees, herken ik niets van die van de serie.
Ik bedoel dan ook niet de serie die geweest is, want die heb ik niet gezien. Ik bedoel dat de film die nu vertoond wordt de in houd heeft van een complete serie, die er dus niet is (en vermoedelijk ook niet komt.)
Wij vonden de serie, zoals die in NL is uitgezonden, erg goed.