ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
Archive for juli, 2019
De 20 grote talen of: leer geen Vietnamees
juli 19th, 2019 | 
Author: 
Boekbespreking door Sante Brun
il je een taal leren? Doe maar Duits, of Frans, of Spaans. Of, ook een idee: Engels. Als je ze alle vier leert kun je je verstaanbaar maken voor een groot derde van de wereldbevolking. Natuurlijk zou je het ook kunnen proberen met Mandarijn, Hindi-Urdu, Japans of Javaans. Of Vietnamees. Je bent dan meteen over de helft van de wereldbevolking, maar tegen de tijd dat je je in die talen verstaanbaar kunt maken zul je merken dat je al een tijdje dood bent. Of al jaren op de gesloten afdeling van een psychiatrische kliniek zit.
Dat is de veilige conclusie die je kunt trekken na het lezen van het boek Babel, van de taaljournalist Gaston Dorren.
Posted in 
Ontroerend
Je hebt 2 soorten mensen… pic.twitter.com/hoHdcdOTeu
— Rob de CO2-fotograaf[#370] (@rjmponsen) July 18, 2019
Camilleri: de man, de kettingroker, de schrijver
et zat er al een maand aan te komen, maar nu het toch gebeurd is, ontploft Italië alsnog: Andrea Camilleri, vooral bekend als ‘vader’ van commissaris Salvo Montalbano, is vanmorgen om 08 uur 20 overleden in het ziekenhuis van de Heilige Geest in Rome, waar hij sinds ongeveer een maand verbleef na een hartstilstand en daarop volgende beroerte. Hij zou op 8 september 94 jaar zijn geworden.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Overvleugeld
og ’n paar weken en het feest barst echt los: 200 jaar gemeente Best. Dat ‘gemeente’ moet je er eigenlijk wel voor zetten, want Best bestaat natuurlijk al veel langer. Het heeft zijn eigen heilige, genaamd Odulphus, die rond 800 zou zijn geboren; ze wijzen de vermoedelijke plek aan in de buurt van de aan hem toegewijde kerk. En Jeroen Bosch (tweede helft vijftiende eeuw) vond in Best zijn echtgenote; de schilder hield daar nog een flink stuk grond in de buurtschap Aarle aan over.
Meer op Manieren – Voorpagina hhBest
Luisteren met een half oor
en half uurtje ben ik nu thuis en ik ben nog niet bekomen van mijn verbijstering. Sterker nog, mijn verbijstering neemt nog steeds toe.
Met de firma Schoonenberg maakte ik vorige week een afspraak omdat ik naar mijn mening toe was aan een verbetering van mijn gehoortoestellen. Die dingen worden, zo maak ik al maanden op uit de tv-reclame, gratis uitgedeeld of het snoepjes zijn en ik hoor echt heel slecht.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Giftige schoonheid
Giftige schoonheid noemt de fotograaf deze rupsen van de Sint-Jacobsvlinder op Jacobskruiskruid, onder meer te zien langs de Aa bij Den Dungen. Foto © Jan van de Ven
Meer op beeldenstormer.nl, waar ook fotografische waarnemingen zijn te zien van veranderingen in de bezetting van Brabantse akkers. – Voorpagina hhBest
Berry Brun, de grote modeontwerper die hij niet werd
et was 13 juli 1944 – en het betreft hier een van mijn vroegste herinneringen – toen ik hem zag voor het eerst: een pasgeboren baby, of eigenlijk vooral een grote bos donkerbruine krullen, naast het bed van mijn moeder, het zogenaamde kinderbed, in het piepkleine voorkamertje in Nijmegen. Zij moest daar een paar dagen in blijven liggen omdat de ooievaar, nadat hij die bos krullen had afgeleverd, in mijn moeders been had gepikt. Dat hoorde nu eenmaal zo, daar kon je niks aan doen. Ik was bijna 6 jaar.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Een wonderlijke film van Niccolò Ammaniti
Sante Brun
e 
serie Il Miracolo (Het Wonder) is al op tv geweest, maar gelukkig is er ook altijd nog de dvd, ditmaal betrokken van lumiere.be.
Als ik ergens de naam ‘Niccolò Ammaniti zie staan, dan trekt dat mijn aandacht. De boeken die hij de afgelopen tien, vijftien jaar schreef waren allemaal schitterende verhalen, naar goede Italiaanse traditie ook nogal absurdistisch. Ik pak je in en neem je mee, De laatste Oudjaarsdag van de mensheid, Jij en ik, Laat het feest beginnen, Zoals god het beveelt, Modder, Het moment is delicaat, Ik ben niet bang en als voorlopig laatste Anna; het is alweer twee jaar geleden dat het verscheen.
Herbestemming kerk gaat niet altijd even goed
Andreaskerk, Oostelbeers…bierreclame.
Vooral in het van oudsher katholieke zuiden is een voortdurende discussie gaande over de herbestemming van kerken en kloosters. Wat kan en wat niet? Het is immers religieus erfgoed en dat ligt gevoelig, zeker bij de minderheid die nog aan het geloof vasthoudt. Krenking ligt op de loer.
Geen faillissementsdreiging CultuurSpoor meer
Archieffoto van het CultuurSpoor-complex aan het Raadhuisplein in Best.
CultuurSpoor Best heeft behoorlijk last van de berichtgeving over een mogelijk faillissement. De publicaties kwamen voort uit de laatste raadsvergadering voor het zomerreces, waarin de voorzitter van de Raad van Toezicht, Maikel Sterk, zijn zorgen uitte over het feit dat de huisvesting aan het Raadhuisplein niet aansluit op de ruimtebehoefte van CultuurSpoor. Dit zou met name negatieve gevolgen hebben voor het muziek- en dansonderwijs. Sterk sprak daarbij de vrees uit, dat een en ander tot een faillissement zou kunnen leiden. Inmiddels is uit gesprekken met de pandeigenaar en de betrokken wethouder duidelijk geworden dat een oplossing in zicht is en dat de faillissementsdreiging van de baan is.
Status
e auto is allang geen statussymbool meer, wel een middel tot identificatie. Zie de patserbakken die voor de pliesie wel eens aanleiding zijn tot nadere inspectie. Maar misschien had ik in de verleden tijd moeten schrijven: was, want de scheidslijn tussen straatarm en schatrijk tekent zich de laatste tijd steeds scherper af door hen die zich, al dan niet via lease, een elektrische auto kunnen veroorloven en zij die toch maar (moeten) besluiten hun ouwe brik op te rijden – niet in de laatste plaats door allerlei onzekerheden rond klimaatakkoorden.
Meer op Manieren – Voorpagina hhBest
‘Charité at war’, topper op Netflix
Glansrol van Ulrich Nöthen als de wereldberoemde hoogleraar chirurgie Ferdinand Sauerbruch in ‘Charité at war’. |
 k zie nogal wat op Netflix, series, films, series, rijp en groen. Soms te lang, andere niet lang genoeg. Vaak wordt er op een onbevredigende manier een punt aan gedraaid, voor mij een reden om de duim nederwaarts te zetten. Net als bij boeken, geniet non fictie mijn voorkeur. Zoals de documentaire The Vietnam War – een hele zit, verdeeld over ‘n stuk of zes avonden. Ik heb er uit geleerd dat de gespletenheid van de Amerikaanse maatschappij en leugenachtige presidenten niks nieuws zijn. Echt een topper vind ik de op historische feiten gebaseerde serie Charité at war, een – anders dan de titel doet vermoeden – Duitse productie over een Berlijns academisch ziekenhuis in Wereldoorlog 2. |
Een dubbelzinnige roman van Rob van Essen
Boekbespreking door Sante Brun
erst even dit: als het aan mij had gelegen, zeg ik na lezing van De Goede Zoon van Rob van Essen, had niet hij maar Ilja Leonard Pfeijffer de prijs van vijftigduizend euro mogen ophalen voor diens boek Grand Hotel Europa.
Maar dat is dus niet gebeurd. Waarmee ik niet wil zeggen dat het boek van Van Essen niks is, integendeel: het is een verrassend boek in een geheel originele stijl geschreven – ik kan er alleen geen korte samenvatting van bedenken, of het moest zijn: een reisroman, of in goed Nederlands: een road novel. Want een groot deel van het verhaal speelt zich af in twee autoreizen, allebei naar een niet nader gedefinieerd zuiden, eenmaal in een conventionele auto, de tweede keer in een wel heel voorkómende elektrische zelfrijder, die natje en droogje van de enige passagier op wel heel kwalitatief hoogstaande manier verzorgt, inclusief een geval van stomende seks.
Wat niet van boven komt, haal je maar van onder
De droogte vergt in Brabant uitgebreide sproeiactiviteiten.Foto © Jan van de Ven
Meer op beeldenstormer.nl – Voorpagina hhBest
Op weg naar de melkstal
Dagelijkse trek naar de melkstal in Den Dungen. Foto © Jan van de Ven.
Meer op beeldenstormer.nl – Voorpagina hhBest
Plukweide
Verrassing: aan de Kruisparkweg in Best is in een handomdraai een plukweide van veldbloemen aangelegd. Ondanks de droogte was de bloei binnen enkele weken een feit.
De vader van de Bossa Nova
Estate sei calda come i baci che ho perduto
Sei piena di un amore che è passato
Che il cuore mio vorrebbe cancellare
Dit zijn de eerste regels van de tekst van het lied Estate, Zomer, dat in 1983, op een jazz festival in Rome, het publiek op zijn kop zette – en die mij ertoe bracht te beweren dat ‘Italiaans weliswaar de mooiste taal van de wereld (is) maar nog het allermooist indien gezongen met het Braziliaans-Portugese accent van João Gilberto’ – die zaterdag op 88-jarige leeftijd overleed in Rio de Janeiro.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest