Een wonderlijke film van Niccolò Ammaniti
Sante Brun
e serie Il Miracolo (Het Wonder) is al op tv geweest, maar gelukkig is er ook altijd nog de dvd, ditmaal betrokken van lumiere.be.
Als ik ergens de naam ‘Niccolò Ammaniti zie staan, dan trekt dat mijn aandacht. De boeken die hij de afgelopen tien, vijftien jaar schreef waren allemaal schitterende verhalen, naar goede Italiaanse traditie ook nogal absurdistisch. Ik pak je in en neem je mee, De laatste Oudjaarsdag van de mensheid, Jij en ik, Laat het feest beginnen, Zoals god het beveelt, Modder, Het moment is delicaat, Ik ben niet bang en als voorlopig laatste Anna; het is alweer twee jaar geleden dat het verscheen.
Vaak zijn kinderen de helden van het verhaal, ze spelen zich allemaal af aan de rafelranden van het hedendaagse Italië: criminaliteit, drugs- en alcoholmisbruik, de spanning tussen mannen vrouwen, huiselijk geweld, de opmerkelijke manier van regeren, het afbrokkelend gezag van de katholieke kerk, de bijgelovigheid van de mensen.
De laatste drie elementen, vormen de grondslag van Il Miracolo, een achtdelige filmserie, die Ammaniti schreef en regisseerde..
Bloed huilend beeld
Toevallig wordt bij een politieactie een Mariabeeld gevonden dat bloed huilt. Het is een ongelukkig moment: het Italexitreferendum staat voor de deur, de nieuwe lirebiljetten worden al gedrukt, en Fabrizio Pietromarchi, op dat moment premier van Italië, weet niet wat hij met het beeld aanmoet. Ook al omdat het in korte tijd al een stuk of zeven, acht olievaten heeft volgehuild. Waar moet dat naartoe?
Hij besluit het bekendmaken van het wenende beeld uit te stellen tot na het referendum, maar gemakkelijk zal dat niet zijn. Hij raadpleegt een priester die hij toevallig kent (hij weet niet dat hij een gokker en hoerenloper is) Padre Marcello, die denkt (of doet dat hij denkt) dat het hier een echt wonder betreft. De derde sleutelrol is weggelegd voor een biologe Sandra, die het bloed van de Madonna onderzoekt in opdracht van de generaal van de Carabinieri (het is echt bloed, van een man) en daarbij zeer ver gaat, echt heel ver. Voor al deze figuren zal de week waarin het verhaal zich afspeelt een dramatische ommekeer in hun leven brengen.
Absurd
Volgt een verhaal dat in het begin een beetje lijkt op een Deense politieke krimi, maar allengs absurde vormen aanneemt – het zou zonde zijn het verhaal hier in details uit de doeken te doen. De Italiaanse sentimentaliteit betreffende wonderen als bijvoorbeeld een bloed wenend Mariabeeld, de gemeenheid van de politiek, de zwakheid van het mensdom, de angst van mensen dat hun kind iets overkomt, dat zijn de elementen die je nopen om de acht afleveringen in één ruk te bekijken.
Wat kan ik zeggen – het is schitterend gefilmd, al is het verhaal soms bijna niet te volgen – en enkele draadjes blijven ook gewoon losliggen. Maar dankzij het formidabele spel van Pietromarchi, Padre Marcello, de generaal en Sole, Pietromarchi’s vrouw met als hoogtepunt diens acht- of negenjarige dochter Alma, die op huiveringwekkende wijze een stiekem en gemeen, bijna moordzuchtig kind speelt. Geweldig.
Eigenlijk jammer dat het zo goed is, als film. Want krijgen we nou nog wel eens zo’n schitterend boek van Ammaniti te zien?