hhBest – Sinds 1996

et boek verscheen in 2012, nadat de schrijver vier jaar eerder behoorlijk succes had met zijn debuut Alleen maar nette mensen. Robert Vuijsje’s Beste Vriend is een intermezzo; het ‘lang verwachte’ vervolg kwam onlangs onder de titel Salomon’s Oordeel. Of Beste Vriend een succes is, weet ik niet; ik kocht het in de ramsj, maar dat hoeft tegenwoordig bij de ongehoorde omloopsnelheid van boeken geen diskwalificatie in te houden.

Hoe of wat dan ook, ik heb er mij mee vermaakt. Beste Vriend is een satire op Het Wereldje, de grachtengordel, ons soort mensen in Oud Zuid, inclusief de P.C. Hooftstraat, personal coaches en de mediabent.

De ik-figuur heet Samuel Green, oorspronkelijk trouwens Groen. De aanduiding BN-er komt in het boek niet voor, maar Green is beroemd, al mag Jahweh weten waardoor. ‘Roem is de nieuwe religie,’ waarin smartphones en social media de sturing bepalen.

Samuels huwelijk met een bloedmooie Surinaamse verkeert in crisis en om nou te zeggen dat hij feeling heeft voor de omgang met zijn zesjarig zoontje Sammie, valt te bezien; uiteindelijk gaat hij er met valse identiteitspapieren mee op een nauwelijks bewoond tropisch eiland zitten. De dialogen met het intelligente kind zeggen veel, zo niet alles over de geestestoestand van Samuel.

Het Wereldje ligt bij Vuijsje nogal onder een vergrootglas. Neem zijn beschrijving van zo’n BN-erskwis, waarbij iedere deelnemer balonnen op z’n hoofd krijgt gezet, die bij verlies een voor een worden doorgeprikt. Ook is het – gelukkig soms – wel eens flauw, zoals in deze chat van Samuel met zijn vrouw Venus:

Ik schreef:

Onze love is toch stront

Dat weet je

Venus pingde:

Wat???!!

Op mijn toetsenbord zag ik dat de t recht bove de g zat. Ik schreef:

O sorry/ Ik bedoelde strong

Al lezend, kwam herhaaldelijk de gedachte in me op: laat die Robert Vuijsje maar schuiven.

Voorpagina hhBest