ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
Archive for april, 2019
Jongeren
april 11th, 2019 | 
Author: 
ver mijn relatie tot (oordeel over) jongeren durf ik haast niet te schrijven. Ouwe zeur en bang om te generaliseren – ik heb immers ook goeie ervaringen met pubers. Maar het wordt je soms wel moeilijk gemaakt, te zwijgen. Zoals toen twee meiden me bijna omver liepen, op jacht naar snoep in een supermarkt. Nu zie ik in één exemplaar van de krant zoveel aanwijzingen dat mijn gedachten over (de omgang met) jongeren minstens ‘n beetje kloppen, dat ik zeg: dan gaat het maar eens los.
Meer op Manieren – Voorpagina hhBest
Posted in 
En weer was de winter heel zacht
Peter Stiekema
En weer hebben we een hele slappe winter achter de rug. De winterperiode van 2018/1019 heeft een koudegetal van 12.1 opgeleverd. En daarmee komt de winterperiode van 1 november tot en met 31 maart (vijf maanden) op de 110e plaats sinds de metingen van het KNMI in 1901 begonnen. Het koudegetal, naar zijn bedenker ook wel Hellmanngetal genoemd, is de som van de gemiddelde etmaaltemperaturen met een negatief cijfer. En 12.1 is daarmee heel gering, een hele zachte winter kortom.
Winkels
Het probleem is overbekend. Leegstand in de winkelstraten. Ketens, waardoor onze binnensteden allemaal op elkaar lijken. De oplossing lijkt te zitten in specialisatie. Het speelt overal in Europa. Internet! Ook de wekelijkse boodschappen komen met een vrachtauto aan huis. Een uitzondering vormen wellicht de typische toeristenplaatsen, hoewel… Wij waren (weer eens) in het stadje Cochem aan de Moezel.
Twee eeuwen
Een auto flitst op de Willem de Zwijgerweg langs een billboard. Wat staat daar nou? Best bestaat als zelfstandige gemeente tweehonderd jaar en dat wordt in augustus uitgebreid gevierd. In die twee eeuwen heeft Best heel wat geleerd, vooral de Engelse taal.
Feiten, meningen en omgekeerd
nno Hoes, oud-gedeputeerde van Brabant, oud-burgemeester van Maastricht en nu burgemeester van Haarlemmermeer, deed een uitspraak die de verslaggever de moeite waard vond om nadrukkelijk te citeren. Een quote heet dat tegenwoordig. Hoes zei: ‘Iedereen heeft een mening, maar laten we niet uit het oog verliezen dat meningen geen feiten zijn.’
In de krant, waarin ik dit lees staat vlak onder dat citaat een foto (foto’s liegen niet?) waarop koning Willem-Alexander een zoldertrapje bestijgt. Koningen beklimmen niet, die bestijgen. Volgens die krant is het een wankel zoldertrapje. Foto’s liegen soms inderdaad niet. Het is duidelijk een nieuw, goed verankerd laddertje.
De weg naar de Shell…
Peter Stiekema
aten we het eens over Shell hebben, u weet wel, die Nederlands-Britse oliegigant, waar ook onze koninklijke familie nogal wat aandelen in schijnt te hebben. Vandaar ook de term Koninklijke Olie, die ook wel eens werd gebruikt als een van de leden van het koningshuis te diep in het glaasje had gekeken. Prins …. zat weer eens in de koninklijke olie, werd dan ten paleize gezegd. Shell is een van de grootvervuilers in de wereld. Denk maar aan de schandalen rond lekkende olieleidingen in Nigeria. Of het dumpen van oude olietankers op de kusten van Turkije, India en Bangladesh.
Drank
iets is meer zoals het was. Dat wist u natuurlijk al. Maar een recente publicatie in het gezaghebbende artsentijdschrift The Lancet doet wat dat betreft de deur dicht: drink geen alcohol, geen druppel. En je blijft leven. Weg met de genotsmiddelen, de tabaksrook incluis.
Meer op Manieren – Voorpagina hhBest
Le Bonheur of: hoe simpel kan geluk zijn
Sante Brun
it de jaren vijftig en zestig, toen ik wekelijks te consulteren was in een of meer bioscopen – premières in Amsterdam, veel andere films in Nijmegen – herinner ik me maar enkele films echt levendig. De vader van de bruid met Spencer Tracy en Elizabeth Taylor, Le Salaire de la peur met Yves Montand, The Glenn Miller Story, Domani è troppo tardi met Anna Maria Pierangeli.
En Le Bonheur van Agnès Varda met Jean Claude Drouot, vermoedelijk in 1966 gezien in de Carolus bioscoop op het Plein 1944 in Nijmegen.
Het niet zo rijke Roomse Leven
et kindermisbruik in de rooms-katholieke kerk is de laatste jaren zo op de voorgrond komen te staan dat de gedachten aan het Rijke Roomsche Leven, zoals in 1963 geschetst door Michel van der Plas, bijna zijn verdwenen. Evengoed De Lachende Kerk van de katholieke cabaretier Fons Jansen. Wat zij vertelden was allemaal waar, maar los van dat misbruik, niet alles.
Van der Plas en Jansen kwamen uit ‘de hogere klassen’, zoals ook de schrijver Godfried Bomans. Intellectuelen die keken door de bijpassende bril. Het roomse leven was niet altijd zo rijk, laat staan dat het voortdurend lachen was geblazen. Vanuit dat totaal andere gezichtspunt en aan de hand van het leven van haar grootmoeder, schreef Ineke van Pelt haar boek: Mijn Rooie Roomse Oma.
De geluksmachine staat aan!
om nou maar, niet zo woedend zijn, niet bijna in huilen uitbarsten, gewoon naar buiten kijken en verdrinken in Magnolia stellata die wel een weelderige slagroomtaart lijkt, rozemarijn die duizenden hemelsblauwe bloemetjes aan lange prachtig groene takken rijgt, narcissen in vele tinten geel en wit die opkomen op plaatsen waar je ze nooit hebt geplant, ordinair rode tulpen die opkomen op plaatsen waar je ze wèl hebt geplant, blauwe druifjes die hele stukken tuin een ordinair soort blauw waas geven, de judasboom die een totaal waanzinnige bloei laat zien, Ribes odoratissima die de geur van een ouderwets damesparfum verspreidt, de haagbeukheg die al helemaal fris groen is. En al die andere dingen die de komende maanden de tuin en wijde omgeving omtoveren tot een echte geluksmachine.
Meer op SanteLOGie – Voorpagina hhBest
Firma Turner, een opmerkelijk jubileum
Tutu gemaakt van zooltjes uit balletspitzen door Linda Molenaar. Foto Isabelle Woudsma
Anja van den Akker
et drie inmiddels overleden kunstenaars als leidraad, blikt de Helmondse Cacaofabriek in de expositie ‘Firma Turner’ terug op een turbulente historie. Die omvat twintig jaar kunstenaarscollectief DE nederlandsche CACAOFABRIEK (1993-2013). Sinds vijf jaar heeft Cacaofabriek een all-in vorm: filmhuis, poppodium, horeca, expositie- en bedrijfsruimten onder één dak. Van de achthonderd kunstenaars die hier exposeerden, tonen er nu vijfentwintig hun oude en soms nieuwe werk.
Meer op Brabant Cultureel – Voorpagina hhBest
Hessischer Rundfunk:
Luister! Dan kun je meer vertellen.
(hr – one liner)
Een jongen wil ballerina worden
Sante Brun
en jongen 
van een jaar of 15 heeft het gevoel dat hij eigenlijk een meisje is, neemt het besluit om dat door middel van hormoonkuren en operaties ook echt te willen worden – tegenwoordig een onderwerp voor een documentaire of tv-serie waarin je ziet tot welke wonderen de medische wetenschap inmiddels in staat is en hoe tevreden de betrokkene achteraf kan zijn over het resultaat.
De Frans-Belgische film Girl, van regisseur Lukas Dhont laat net iets anders zien.