hhBest – Sinds 1996

Boekbespreking door Sante Brun

e volgende zin, liebe Freundinnen und Freunde, komt niet uit het Grossdiktat der Hochdeutschen Sprache, maar is wel een van de kernzinnen uit Hochdeutschland, een vorig jaar uitgekomen boek van de van oorsprong Oostenrijkse schrijver Alexander Schimmelbusch. Stel u gerust, ik bespreek hier een boek dat ook in het Nederlands is verschenen.

‘Anstatt also das Lamento von Deutschland als marodem Umverteilungs-Streichelzoo anzustimmen, würde es darum gehen müssen, die Bundesrepublik, deren Steuereinnahmen immer noch sprudelten, als Unternehmerin zu positionieren, in einer ganzen Reihe von Sektoren, vor allem aber in der Strombranche, in Anbetracht der paradigmatischen Verwerfungen infolge die Energiewende, um die Neuordnung der Infrastruktur des weltführenden Industriestrandortes Deutschland nicht dem untergeordneten Konflikt financieller Einzelinteressen zu überlassen.’

De hoofdfiguur Victor, die geen achternaam lijkt te hebben, is een van die bankiers die in de jaren tachtig en negentig goud hebben verdiend in de M&A-business: M staat voor het Engelse woord voor fusies en A voor overnamen, waarmee in die jaren de industrie gek werd gemaakt. Victor is een buitenbeentje: hij verdient bij zijn Birken Bank weliswaar nog altijd tien miljoen euro per jaar, maar hij vindt dat eigenlijk onbeschaafd en een beetje schandalig.

Victor kijkt naar Duitsland en ziet dat het land dreigt te vervallen (of is dat al) tot twee lagen: de superrijken met hun miljarden enerzijds en het overgrote deel van het volk anderzijds dat rondloopt vol tatoeages en in spotgoedkope kleding, gemaakt door kleine kinderen in Bangladesh. In zijn woonplaats Frankfurt komt hij toevallig in de wijk waar zich de Media Markt bevindt en ziet daar hem volslagen vreemde mensen – twee ervan hebben samen een kartonnen emmer kipkluifjes van Kentucky Fried Chicken waarover ze letterlijk slaande ruzie krijgen in een taal die Victor niet verstaat. Straat-Duits, vermoedelijk.

Domme minister

Namens zijn bank moet hij de bondsminister van financiën in Berlijn een voorstel doen. Die minister wordt neergezet als een dom figuur die zich Italië-gek noemt (hij heeft een cursus Italiaans gevolgd en haalt de termen strozzapreti en sprezzatura door elkaar – zoek zelf even op) en probeert van de gelegenheid gebruik te maken om, voor na zijn ministerschap, een leuk baantje van niks bij Victors bank te scoren, maar dan in Milaan, of anders een mooie Ferrari. Of beide.

Na dat gesprek laat Victor zich in het Berlijnse hotel Adlon door zijn vaste masseuse pijpen en heeft dan voldoende stof om in zijn vaste suite de laptop ter hand te nemen en in een paar uur tijd een geheel nieuw concept voor Deutschland AG (de BV Duitsland) in te kloppen.

Overwegingen: Duitsland dreigt in de wereld zijn relevantie te verliezen, het zal moeten opboksen tegen Amerika en de Arabische landen en uiteraard vooral tegen China, waar inmiddels ‘drieduizend universiteiten miljoenen studenten tot grote prestaties brengen’ terwijl in Duitsland studeren voor de meeste mensen veel te duur aan het worden is. Dit is trouwens een heel nieuw gezichtspunt, namelijk dat een regering die het neokapitalisme omarmd heeft, geen zin heeft veel te investeren in onderwijs, zorg of cultureel leven, omdat de regerende bovenlaag dat toch allemaal wel in het buitenland haalt. (Zie VVD-beleid van de afgelopen jaren.)

Pooierbakken

De steenrijke bovenlaag, die, aldus Schimmelbusch, zich er absoluut niet voor schaamt in Zuhälterautos (pooierbakken) rond te rijden, krijgt het bij Schimmelbusch voor de kiezen: al die nutteloze miljarden moeten wat hem betreft verplicht in een fonds worden gestort, waarmee Duitsland zich weer relevant zal maken door goed onderwijs, door bevordering van de kunst maar ook van de industrie – en weer een land van filosofen en schrijvers moet worden. De rijken mogen 25 miljoen pp gewoon houden, maar de rest inleveren – het zal ook Victor zelf treffen die snel uitrekent dat hij ook 250 miljoen euro heeft, onder meer aan onroerend goed. Er komt een relevant leger en goede grensbewaking (aan de grenzen van de EU, dat wel.) En als die 25 miljoen niet toereikend zijn voor de aanschaf van een zeewaardig zeiljacht, dan meld je je maar bij de Marine om op zee te varen, aldus Victor.

Het land zal dan wel door die ene partij Deutschland AG geregeerd moeten worden. Maar Victor wil het programma van de partij zo inrichten dat iedereen, van links tot rechts, er wel iets van zijn of haar gading in vindt. De democratie wordt feitelijk afgeschaft, ja duh, waarom denk je dat het zo lekker gaat in China?

Een studievriend van Victor, Ali, erfgenaam van een Turks pizza-imperium, vindt het een geweldig idee, richt de partij op die bij de eerste de beste verkiezingen de tweede wordt van het land (na de CDU) waarna Mutti  (Merkel) het voor gezien houdt.

Volgt een tijd van vrede en welvaart voor iedereen.

O ja? En wie is die vrouw in een strak zwartkleren pak met dat moderne wapen met geluiddemper? Lid van Porsche Armee Fraktion?

En dan heb ik het nog niet eens gehad over Victors zesjarig dochtertje Victoria, die God smeekt papa nog niet naar de hemel te halen…

Lees zelf het boek, dat ook in het Nederlands verschenen is. Dan mis je overigens wel dat verrukkelijke Duits van Schimmelbusch, met al die nieuw-Duitse woorden die je in geen woordenboek kunt vinden.

Voorpagina hhBest