ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
Gefeliciteerd, Alexander Pechtold
22 februari 2019 | 
Geplaatst door: Peter Stiekema
lexander Pechtold heeft een nieuwe baan. Gefeliciteerd. Hij is voorzitter van een naar hem genoemde commissie die moet gaan voorkomen dat voor ons land unieke kunst naar het buitenland wordt verkocht. Dit naar aanleiding van de verkoop van een tekening van Rubens door prinses Christina voor 7,2 miljoen euro. Nederlandse musea hadden ook belangstelling, maar het kunstwerk is in ons land niet te koop aangeboden en de prijs werd op de veiling in de VS te hoog voor de vaderlandse bieders. Ja, prinses Christina (vroeger heette ik Marijke en kon ik niet goed kijke en nu heet ik Christien en kan ik nog weinig zien) weet wel waar ze moet zijn als er iets te verdienen valt, of het nou gaat om de verkoop van kunst of om het ontwijken van belastingen.
Dat baantje van Pechtold lijkt toch een soort van goedbetaalde sinecure, zodat hij nog een tijdje langer kan graaien uit de staatsruif. Zijn commissie moet gaan uitzoeken of de criteria om op de lijst van beschermde goederen te komen nog voldoen. Alsof die criteria verkoop door een lid van de koninklijke familie zouden kunnen voorkomen. Die doen toch waar ze zelf zin in hebben. Daar helpt geen Alexander Pechtoldje aan. In het najaar van 2016 was Pechtold nog de felste criticaster van het koninklijk huis. In het debat daarover trok hij fel van leer over de onderhoudskosten van De Groene Draeck, de restauratie van de Gouden Koets en het Haagse Paleis van de koning. Een jaar later, D66 zat inmiddels in de regering, maar Á;exander was nog fractievoorzitter, had hij geen enkele opmerking meer over de begroting voor het Koninklijk Huis. Opvallend hoe hypocriet zo’n zogenaamde democraat kan zijn.
Op het ogenblik is het nog zo dat de minister van OCW kan voorkomen dat een werk Nederland zomaar verlaat. Ze kan een werk ‘onvervangbaar’ en ‘onmisbaar’ verklaren als het van bijzondere cultuurhistorische of wetenschappelijke betekenis of uitzonderlijke schoonheid is. Maar over al deze selectiecriteria kun je natuurlijk van hartenlust discussiëren. De eigenaar moet het werk dan eerst aan Nederlandse musea te koop aanbieden. Desnoods koopt de staat het werk. Tot nu toe is Nederland terughoudend met het beschermd verklaren van particulier kunstbezit, zeker als het de Oranjes betreft.
En dan is er nog een reden om Pechtold te feliciteren. Anne Lok, de vrouw waarmee hij vier jaar lang een affaire had, is onlangs bevallen van een zoontje. De jongen heeft de naam Jippie gekregen. Oh nee, ik vergis me, het is Jippe, Jippie zou wat al te frivool geweest zijn. Na de breuk bleek ze zwanger te zijn van een tweeling en Alexander eiste toen een abortus. Ze weigerde aanvankelijk, maar ging toch overstag , naar ze zei om te proberen haar relatie te redden. Maar dat mislukte. Toen ze opnieuw zwanger bleek besloot ze voor zichzelf te kiezen en het kindje te houden. En Alexander mag zich nu weer vader noemen, al zal er eerst nog wel een DNA-test aan te pas komen, schat ik maar zo. Al doende krijg je zo toch een aardig inzicht in het ware karakter van de inmiddels ex-politicus Pechtold. En ik hoop nu maar dat hij nog zo’n jaar of 18 getrouwd is met Alie Mentatie.
Geplaatst in Gastcolumns
Eigenlijk vind ik de houtskool-tekening van P.P. Rubens, een voorstudie van een altaarstuk in de Antwerpse kathedraal, een slecht voorbeeld. Hoewel het Vlaams, lees voormalig Zuid-Nederlands erfgoed is, maakt België zich er totaal niet druk om. Had wel voor de hand gelegen.
Nu ik toch reageer, ik vind je ‘grap’ over de oogkwaal van Christina ’n beetje peil Facebook hoor.
7,3 miljoen vind ik bezopen veel voor zo’n tekening. Daar zouden we hier veel nuttig sociaal werk voor kunnen verrichten. Of een deel van de Gouden Koets van kunnen verbouwen. Of ruim tien procent van het Haagse paleis van de koning mee kunnen betalen. Over de waarde van kunst kun je praten tot je een ons weegt. Smaken verschillen nu eenmaal.
Maar Guido, jij bent de eindredacteur van deze rubriek. Ik laat mijn pennenvruchten aan jouw genade over. En soms wijzig je het een en ander, allemaal tot je dienst. Dus als die zinsnede over Marijke en Christien je niet zint, haal die er dan uit. Eigenlijk had ik verwacht dat je dat ook zou hebben gedaan. Als min of meer columnist zoek ik uiteraard mijn (en jouw) grenzen op.
Ik vind dat je dat moet blijven doen, grenzen opzoeken, maar af en toe reageer ik natuurlijk; liever dan te schrappen. Blij dat we daarbij even goeie vrienden blijven.