hhBest – Sinds 1996

n opeens krijgt Cissy van Marxveldt, schrijfster van meisjesboeken in de jaren twintig en dertig, ‘n soort van erkenning. En niet van de eersten de besten. Figuren als Sylvia Witteman, Nicolien Mizee en Judith Elselin blijken haar Joop ter Heul nog regelmatig te herlezen. Nostalgie? Merkwaardig, want het zijn erfenissen van hun (groot)moeders, die toen bakvisschen waren en, als prinses Juliana, alles dolletjes vonden.

Katja de Bruin (ooit coach van Achterwerk en zelf min of meer bij toeval ook een adept) wijdt er in de vpro gids een verhaal aan en citeert Witteman, waar die in de Volkskrant de latere man van Joop ter Heul, een goed ogende rijke bankier, ‘een klootzak’ noemt.

Als Joop hem aan tafel vertelt dat zij de aardappels in de gootsteen heeft laten vallen, weigert hij die te eten. Dat soort dingen.

Moest ik opeens denken aan een bekentenis van mijn moeder: die had per ongeluk een snufje soda in plaats van zout bij de piepers gedaan. Mijn vader merkte niks. Meteen maar even vertellen dat ze in 1911 na een ‘omstreden’ verkering (de vader van de bruid was er tegen) voor de kantonrechter zijn getrouwd. Ze betrokken een huisje aan de Prins Hendrikstraat in Ginneken en omdat ze in die tijd nogal eens onderwerp van roddel waren, zette mijn vader het trouwboekje voor het raam.

De foto is van Leo Legrand, die toen een zaak had aan de Ginnekenstraat in Breda. Het mag best een kunstfoto worden genoemd. Niet geposeerd, zoals toen algemeen gebruikelijk was en gemaakt zonder flitslicht, toen blitz genoemd.

Een reactie op “Dolletjes”