ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
Een spectaculaire Grunberg
14 november 2018 | 
Geplaatst door: Boekbespreking door Sante Brun
an Arnon Grunberg valt nauwelijks te ontkomen. Ik volg hem min of meer (gedwongen) omdat ik de Volkskrant lees en de VPRO-gids en daardoor weet ik dat hij vaak op de vreemdste plaatsen begeeft en daar stof zoekt voor zijn boeken. Zo kon je weten dat hij een tijdje geleden de brandweerkazerne in Heerlen had bezocht en de Abdij Lilbosch in Echt.
En waarom? Dat lees je in Goede Mannen, de 
nieuwste roman van Grunberg. Een lijvig stukje werk, en ik mag zonder veel aarzeling daaraan toevoegen: een meesterwerk dat met kop en schouders uitsteekt boven het toch niet onaanzienlijke oeuvre van de schrijver tot nu toe.
Het is het verhaal van Geniek Janowski, een serieuze lange man van weinig woorden die worstelt met twee vragen: wat is troost en wat is liefde en als derde vraag: wat is het verband tussen die twee.
In de wandeling heet Geniek ‘de Pool’, hij noemt zichzelf bij voorkeur ook zo. De Pool is getrouwd en heeft twee zonen. De oudste zoon is een eigenaardige jongen op wie de opvoeding weinig vat heeft. De Pool denkt met de aanschaf van een pony de jongen te helpen, hetgeen een tragisch gevolg heeft. De jongen overlijdt op 12- of 13-jarige leeftijd en zijn dood heeft uiteraard een verpletterend effect op het leven van de Pool en zijn vrouw.
De vrouw van een van de collega’s van de Pool voelt zich geroepen om haar troost aan te bieden, maar de Pool weet daar geen raad mee, hij denkt uiteindelijk dat de vrouw wellicht als troost seks met hem wil hebben. De Pool gaat daar op in, met een tamelijk onverwacht gevolg. Pools echtgenote heeft intussen het aanbod van troost kortweg afgewezen, maar tussen de Pool en haar wil het met de liefde niet meer boteren. Het duurt een poosje maar wat je al zag aankomen gebeurt: zij wil van de Pool scheiden, doet dat ook – hij verzet zich niet, hij wil geen spelbreker zijn – en zij begint een nieuwe relatie.
De Pool is in de kracht van zijn leven en zoekt een nieuwe vrouw. Maar dat lukt niet goed tot hij in aanraking komt met een bureau dat reizen organiseert naar landen waar vrouwen te vinden zijn die het wel met een Nederlander willen proberen.
Zo komt de Pool aan Yulia uit Kiev in Oekraïne en haar overkomst naar Heerlen is het begin van het einde van deze tragedie. De veelgeroemde kameraadschap van de C-ploeg van de brandweer komt in de laatste pagina’s in een gruwelijk daglicht te staan.
Het is een prachtig boek met een krachtig verhaal; de Pool is in essentie een goed mens, maar veel geluk heeft hij daarmee niet. Hij begrijpt ook te weinig van het rauwe leven daarbuiten om zichzelf en zijn naasten veilig te houden. Het heeft de bekende licht absurdistische trekjes die we gewend zijn van Grunberg – en diens taal en stijl zijn drastisch verbeterd zonder aan een zekere weerbarstigheid, kenmerkend voor Grunbergs werk, in te boeten. Het karakter van de Pool overheerst, de karakters van de andere figuren in het boek zijn wat vager getekend.
De titel van het boek moet intussen niet letterlijk worden opgevat. De goede mannen zijn de leden van de brandweerploeg van de Pool – stuk voor stuk mensen die beroepshalve tot het uiterste gaan om het leven van medemensen te redden. Maar die ook zo hun eigen opvattingen hebben over de maatschappij – er is sprake van nogal wat racistische praat – en hoever je kunt gaan met een practical joke.
Kortom, een met verve geschreven, hier en daar absurd verhaal met een spectaculaire uitkomst. Een van de betere van Arnon Grunberg.
Geplaatst in Boeken