ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
Eindelijk wat meer over (Market) Garden
13 augustus 2018 | 
Geplaatst door: Antony Beevor schreef het ultieme boek over Slag om Arnhem
Kinderen verwelkomen Amerikaanse parachutisten tussen Son en Sint-Oedenrode. Foto Beeldbank NIOD, opgenomen in Antony Beevor’s boek ‘De Slag om Arnhem’.
n de boeken die tot dusver over de operatie Market Garden (17-26 september 1944) zijn geschreven en dat zijn er nogal wat, bleef het onderdeel Garden, de opmars van de geallieerden vanuit België via Eindhoven naar het noorden, tamelijk onderbelicht. Terwijl de vertraging die daarbij optrad wellicht de hoofdoorzaak was van de mislukking van de verovering van de brug over de Nederrijn in Arnhem. Het accent van de beschrijvingen ligt meestal op wat er gebeurde in Arnhem en het westelijk daarvan gelegen Oosterbeek. Het boek ‘De Slag om Arnhem’ van de Britse historicus Antony Beevor, wiens D-Day ik al eerder besprak, zet deze ‘omissie’ meer dan recht. Hetzelfde geldt trouwens voor het zwaar geteisterde Nijmegen, al zal daarover wel meer literatuur bestaan, dan die ik ken.
| De Britse schrijver is om zijn geweldige verdiensten voor de geschiedschrijving van de Tweede Wereldoorlog geridderd, dus het is sir Antony Beevor. |  |
De Britse veldmaarschalk Montgomery, die tegen alle waarschuwingen in – onder meer die van prins Bernhard – via opperbevelhebber Dwight Eisenhower met Market Garden zijn zin doordreef, krijgt er dan ook in Feevor’s boek flink van langs.
Het zat ‘m in de onderschatting van de Duitse tegenstand en dat geldt – wordt nu meer dan ooit duidelijk – ook voor die langs de zogenaamde Corridor, ook wel Hell Way genoemd, door Brabant.
Monty heeft hierdoor wel Holland met de gruwelijke hongerwinter van ‘44-‘45 opgezadeld.
Brug bij Son
Het begon er al mee dat de aanvoerders van de Britse XXX Divisie, die het aan de broodnodige geografische kennis ontbrak, tussen Valkenswaard en Eindhoven pas op de plaats maakten omdat ze dachten dat de opgeblazen brug bij Son (Wilhelminakanaal) ten zuiden van Eindhoven lag. (Die zou eerst door een baileybrug moeten worden vervangen.) Intussen namen ze een verfrissende duik in een zwembad bij een villa ter hoogte van Aalst-Waalre…
Maar een regelrechte ramp was natuurlijk het Duitse bombardement op 19 september, op Eindhoven waarbij een groot deel van de binnenstad werd weggevaagd. Het rood-wit-blauw en oranje, dat daags tevoren was uitgestoken, werd ijlings weer binnengehaald.
Felle Duitse tegenstand ontmoetten de geallieerden ook bij Son, Best en Veghel. Best moest zelfs tot tweemaal toe worden bevrijd, eerst door de 101e Amerikaanse Luchtlandingsdivisie en daarna door de Schotse Highlanders. Maar dat laatste weten we van de uitstekende beschrijving in het geschiedenisboek Te Best Ward van wijlen Jean Coenen.
Als steeds heeft Feevor zijn huiswerk voortreffelijk gedaan. Hij ontleende veel materiaal uiteraard aan militaire verslagen, maar ook aan dagboeken van Brabanders; hij is voorzichtig met wat hij noemt ‘regionale legendes’, maar schuwt niet die te vermelden. Zoals de truc van een tuinman bij de Soeterbeekse brug over de Dommel. (In andere lezingen, niet in het boek vermeld, wordt een jonker Smits van Oyen genoemd die de Duitsers wijs zou hebben gemaakt dat die brug niet voor de tanks begaanbaar was.)
Eens en voor goed rekent Feevor af met het landelijk beroemde – en door een Jezuïetenpater verspreide – verhaal over de padvinder Jan van Hoof, die de ondermijning van de Waalbrug in Nijmegen onklaar zou hebben gemaakt. ‘Volstrekt onaannemelijk’, toont hij aan.
Geplaatst in