hhBest – Sinds 1996

Peter Stiekema

e ‘oogst’ van de wielerklassieker Parijs-Roubaix:  één dode, de jonge Belg Michael Goolaerts, ploeggenoot van seizoenrevelatie (althans op de weg, het veld, dat wisten we al jaren) Wout van Aert en zeker acht, min of meer zwaar, gewonden, althans van wie dat tot dusver bekend is. Het vak van wielrennen is niet zonder gevaar.
Ieder jaar verongelukt er wel iemand door een ongelukkige val, of door onoplettende motorrijders die als vliegen rond het peloton zwermen.  En nu dus Michael Goolaerts (-> foto Wikipedia), 23 jaar jong en aan zijn tweede seizoen bij de profs bezig. En hij was goed bezig, negende in een zware Dwars door West-Vlaanderen en lange tijd mee in de kopgroep van de Ronde van Vlaanderen zelf. Een ongelukkige val, gevolgd door een hartstilstand maakte een einde aan zijn nog jonge leven.

Meteen ontstaat er dan een discussie of de wedstrijd niet meteen stilgelegd had moeten worden. Ik aarzel, maar denk van niet. Hoewel snel duidelijk was, dat de situatie rond Goolaerts zeer ernstig was, hij werd ter plekke gereanimeerd, was er toch hoop. Hij werd met spoed naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis gebracht en kreeg daar de best mogelijke verzorging. Meer was er tijdens de wedstrijd ook niet bekend. Pas omstreeks 22.30 uur ’s avonds werd duidelijk dat Goolaerts was overleden, in het bijzijn van zijn naaste familie. Wel had de podiumceremonie wat mij betreft misschien met wat meer terughoudendheid gekund. Aan de andere kant wist het supertrio wel dat de situatie zo ernstig was? Hadden ze er überhaupt kennis van?  Renners vielen immers bij bosjes, soms in grote groepen.

Het lijkt me zo langzamerhand wel zinnig dat organisaties van wielerwedstijden eens goed bij zichzelf te rade gaan. Moet het steeds zwaarder, steeds spectaculairder, met steeds moeilijkere beklimmingen, steeds groter in aantal en over liefst onverharde wegen? In de aanstaande Vuelta schijnen renners al met klimtouwen en pikhouwelen te worden uitgerust, teneinde veilig te kunnen klimmen en afdalen. Ik chargeer een beetje, maar u zult begrijpen wat ik bedoel.  Woensdag is de Brabantse Pijl, een mooie semi-klassieker. Ongetwijfeld zal er een minuut stilte worden ingelast, misschien zelfs twee. En het team van Goolaerts zal starten met zwarte rouwbanden om, als ze al starten, tenminste. De honden blaffen, maar de (wieler)karavaan trekt altijd verder.

Tot slot van dit betoog volgt hier nog een lijstje met de zwaarst gewonden (met dank aan Wielerflits): Jack Bauer (schaafwonden aan rechterdij en knie) Nelson Oliveira (breuk rechter sleutelbeen, schaaf en snijwonden) Stefan Küng (diepe wond aan de kin, ter plaatse gehecht.) Sebastian Langeveld (hoofdletsel, zonder verlies van bewustzijn, gebroken neus en sleutelbeen) Matteo Trentin (kneuzingen lendenwervel, naar ziekenhuis voor nader onderzoek) Mads Würtz Schmidt (kneuzingen aan linker heup, naar ziekenhuis) Luke Rowe, (kneuzingen aan beide polsen) Alexander Kristoff, kneuzingen van linkerschouder tot linkerbil). Zij kunnen van de organisatie van Parijs-Roubaix het draaginsigne gewonden tegemoet zien, sprak hij cynisch.

Voorpagina hhBest

Een reactie op “Parijs-Roubaix: 1 dode en minstens 8 gewonden”