ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
Makers van 40 jaar oude beelden
15 februari 2018 | 
Geplaatst door: 
Twee bekende Bredase fotografen, die veertig jaar geleden onafhankelijk van elkaar de verkiezingsstrijd en de verkiezingstijd in Breda in beeld brachten, exposeren nu samen in het Stadskantoor. Piet den Blanken (rechts op de foto) en Johan van Gurp.
Piet den Blanken, een sterk geëngageerde internationaal opererende freelancer, richtte zich helemaal op de verkiezingsstrijd in 1978. Johan van Gurp, vele jaren in vaste dienst van BN-De Stem, zwierf door stad en omgeving en wist ook aan officiële gebeurtenissen een geheel eigen visuele draai te geven. De selectie uit 10.000 foto’s, in dat jaar gemaakt, was trouwens een hele klus, vertelt hij. Let wel, analoge fotografie.
Burgemeester Paul Depla (toen 13 jaar) opende vanmiddag onder grote belangstelling de expositie met de mededeling dat destijds bij hem thuis (een bekend Eindhovens advocatengezin) twee verschillende verkiezingsposters voor het raam hingen. ‘Ik zal maar geen details geven.’
De foto’s zijn tot 22 maart te bekijken.
Album van de opening op de website van Piet den Blanken — Voorpagina hhBest
Geplaatst in
Piet den Blanken uit Schijndel-Wijbosch. Broer van Arie. In 1973 nog clichéograaf (ik weet niets eens hoe je dat schrijft. eigenlijk) bij het Brabants Dagblad. Opvolger van mijn vroegere klasgenoot Hans van Engeland uit Sint Oedenrode, op het Zwijsen College te Veghel, die later als beginnend succesvol kunstenaar verongelukte in de Himalaya.
Piet werd een grandioos fotograaf, die als zodanig de hele wereld over trok. Niets dan respect!
De clichograaf. Zo heette de lawaaierige kast, ter grootte van iets meer dan een fotocopieerapparaat, die in het midden van de vorige eeuw zijn intrede deed bij de redacties van de dagbladen. Meestal moest ze door de journalisten-zelf worden bediend, zodat het ‘beroep’ nauwelijks bestond, laat staan dat het een naam of titel had. De clichograaf ‘sneed’, afgeleid van de foto, lijn voor lijn een tamelijk grof raster in een kunststoffen plaat, waarvan de omvang beperkt (13×18?) was. Ze verving het dure metalen cliché, waarvoor de meestal externe maker apart moest opdraven; die had het doorgaans alleen op zondag (sportfoto’s!) erg druk. Door de week diende de redactie driemaal na te denken over het bestellen van foto’s… Bij de intrede van het fotozetten en de offsetpersen verdween de clichograaf naar het museum en kon de opmars naar de hedendaagse beeldcultuur beginnen.