Geleerd van de nazi’s
Peter Stiekema
k stel voorop: ik weet dat uitlaatgassen gevaarlijk zijn. Voor de volksgezondheid. Als ik vooraan sta bij het stoplicht, of de gesloten spoorwegovergang, dan ga ik niet nog eens extra gas geven, om zo snel mogelijk weg te spuiten. Rustig trek ik op, want mij interesseert het niet om aan te geven hoeveel pk ik onder de motorkap heb, of zoals de Duitsers vaak zeggen: wie viel PS ist drin? 170 zeg ik dan nonchalant. PK dus, hij kan veel sneller, maar dat rij ik nooit (meer…)
Eind vorige week werd duidelijk dat de Duitse autofabrikanten Daimler, BMW en Volkswagen, in samenwerking met Bosch, (spreek uit Boche, en dan hebben we meteen het Franse scheldwoord voor Duitser te pakken) onderzoek hebben laten doen om na te gaan hoe de uitwerking van co2 op het menselijk lichaam ongeveer uitpakt. Overigens schijnt dat niet alleen in Duitsland, maar ook in Nederland te zijn gebeurd, hoorde ik dinsdagmiddag tijdens het Vragenuurtje van de Tweede Kamer. (Iedere dinsdagmiddag om 15 uur op Nederland 1, met uitzondering van de ongeveer drie maanden per jaar dat de Kamer even met reces is. Vragen zijn dan kennelijk overbodig, of niet ter zake doende. Dat laatste type hoor ik overigens regelmatig.)
Maar even terug naar het onderwerp proeven op mensen met co2.
Niet zo heel lang geleden hadden de Duitsers daar een tamelijk handje van. De toenmalige regering vervoerde hen niet-welgevallige lieden (joden, communisten, homoseksuelen, zigeuners, Polen) af in afgesloten vrachtwagens waarvan de uitlaat naar binnen afvoerde, zodat na pakweg een klein uurtje rondkarren alle inzittenden hun leven hadden verloren, waarna ze – met weinig gevoel voor ceremonieel – in niet al te diepe kuilen werden gedeponeerd. Omdat zulks toch wel een tamelijk omslachtige werkwijze was, vonden de Duitsers de concentratiekampen met bijgeleverde crematoria uit, zodat het wegwerken van mensen fabrieksmatig een enorm succes werd. Voor de Duitsers, uiteraard, niet voor Joden, communisten, Polen, zigeuners en homoseksuelen.
Een typisch geval van ‘Wir haben es nicht gewusst’
En nu blijken de drie grote Duitse automerken, in samenwerking met Bosch dergelijke proeven, ok, nog net niet met de dood tot gevolg, zelf te doen. Hadden ze dan bij de familie Mengele in Beieren (tot 2011 eigenaren van Mengele Agrartechnik, na de overname door het Nederlandse bedrijf Lely, Lely Agrartchnik geheten, niet even op de zolder kunnen kijken in de nagelaten onderzoekspapieren van dr. Mengele, de nazibeul en kamparts van Auschwitz? Daar zouden zulke gegevens gratis nog te vinden moeten zijn.
En wat voor onderzoekspersonen zouden de Duitse autofabrikanten nu hebben gebruikt? Blonde edelgermanen misschien? Nee, dat zijn de potentiële kopers van de automobielen, dus het zullen wel armlastigen geweest zijn, die voor een uurtje gifademen een tientje geoffreerd kregen? Asielzoekers misschien, als plaatsvervangers van de niet meer zo talrijk voorhandige joden?
Gelukkig, zo bleek uit het onderzoek dat de Süddeutsche Zeitung publiceerde, dat het inhaleren geen effect had op en ook niet zorgde voor irritatie aan de luchtwegen. Waar doet me dat aan denken: o ja, ‘ramen en deuren sluiten, maar er is geen gevaar voor de volksgezondheid’ of woorden van gelijke strekking. Autofabrikant Daimler distantieerde zich van de testen op mensen. “We zijn erdoor geschokt en veroordelen de experimenten zo sterk mogelijk.” Een typisch geval van ‘Wir haben es nicht gewusst’, zou ik zeggen, maar dat had ik ook al ergens eerder gehoord.