Tijdbeeld
aarom vind ik deze foto (fragment, van het ANP) die vandaag in de kranten staat, zo typerend voor deze tijd? Hier benadert een minister, mevrouw Cora van Nieuwenhuizen van Infrastructuur en Waterstaat, een burger op een parkeerplaats aan de A16. Ze legt een chauffeur een nieuwe Europese maatregel uit, die het hem en zijn collega’s verbieden, voortaan met hun voertuig het weekeinde op dit soort plekken door te brengen.
De tijd dat ministers met excellentie werden aangesproken ligt al wel een halve eeuw achter ons. Sinds wanneer mannen (heren) niet meer opstaan voor vrouwen (dames), weet ik zo niet; het is wellicht de vrucht van de emancipatie. Dat iemand z’n pet afnam voor een autoriteit ligt in elk geval in een nog verder verleden. Toen was die autoriteit trouwens altijd een man en die droeg op z’n minst een hoge hoed. De minister kon in dit geval best een meisje zijn dat om een lift vraagt. En de chauffeur is zo goed als zeker een buitenlander. Weet hij veel.
Leuk
Ik herinner me uit begin jaren zestig dat de eerste vraag die de Journaalverslaggever (vaak Herman van der Spek) aan een op Schiphol terugkerende minister stelde was:’Excellentie, heeft u een goede reis gehad’. Pas daarna werd het iets inhoudelijker met de verslaggever in de rol van onderdanige berichtgever.
De laatste minister die zich, voor zover ik weet, nog als excellentie liet aanspreken was Andre Rouvoet van de gristenunie, toen minister voor Jeugd en gezin. In DWDD viel hij een jaar of tien geleden door de mand, toen Matthijs van Nieuwkerk aan het begin van het gesprek fijntjes opmerkte:’We hadden afgesproken dat ik u zou aanspreken met excellentie’ Rouvoet keek heel zuinigjes en in het gesprek is het woord excellentie niet gevallen.
Maar later werd duidelijk dat als André Rouvoet als minister ergens officieel naar toe ging, zijn secretariaat vooraf met het te bezoeken project belde met de mededeling dat de minister graag met ‘excellentie’ werd aangesproken.
Wat een sneue droplul.