ls een post op deze site begint met wat in de typografie heet een initiaal, zoals de A hier, bevat zij een mening of interpretatie van de schrijver.
Een kordate apothekersassistente
27 november 2017 | 
Geplaatst door: 
ls vanzelf moet ik, bij al dat gedoe rond de prijzen van medicijnen en de ‘sanerende rol’ die apothekers daarin spelen, denken aan mijn oudste zus Diny. Ze was immers wel ‘n jaar of twintig assistente in de Bredase apotheek Heidema, aanvankelijk onder apotheker Bicknese, de man die in 1943 bij de Aktion Silbertanne werd vermoord. Ik heb geen foto van Diny, wel een goed gelijkend portret –> dat haar latere echtgenoot, Wout van Boxtel, in 1985 van haar heeft geschilderd.
Het is hier en daar gememoreerd, het zelf bereiden van medicijnen is vanouds de core business van de apotheker. Wetenschap en techniek hebben daar in de loop van pakweg een halve eeuw een einde aan gemaakt – de apotheker werd, oneerbiedig gezegd, min of meer een dozenschuiver. Nou ja, voor zover dat waar is, doosjes.Terug naar Diny. Ze had de acte M.O. Frans. Ik zie het bordje met haar naam nog achter het raam van het ouderlijk huis staan. Maar kennelijk was dat toch niet haar bestemming, of er was in de jaren dertig van de vorige eeuw geen werk voor haar in het middelbaar onderwijs. Laat ze nou van kindsaf gek zijn geweest op, ja, doosjes! Het is haar nog vaak nagedragen: ‘je zat stilletjes aan tafel te spelen en lispelde dan: mooi doosje’.
Apothekersassistente dus, tot na de oorlog. En een kordate…bij de Duitse inval in 1940, toen half Breda op de vlucht sloeg, heropende ze, na ‘n paar dagen, op eigen houtje de apotheek.
Mijn vader had in die tijd een kruidenboek van een broeder van Saint Louis, jongenskostschool in Oudenbosch. Hij ontleende daaraan ‘wijsheden’ als: uiensap is goed tegen de hoest en mosterdzaad helpt tegen maagklachten. Diny bladerde in dat boek en bekende: ‘vader, hier staan dingen in, waarvan wij in de apotheek pillen staan te draaien’. Tja.
Rond 1950 werd Diny vrijgestelde (zoals dat toen heette) van de R.K. Apothekersassistentenbond Sint Lucas, onderdeel van de KAB. Dat hield in, dat zij, altijd op zondag het land doorreisde om potentiële leden te werven. Ze was zodoende een van de eersten die na de oorlog over een autootje beschikte, aanvankelijk een Ford Anglia, later een Skoda, steeds met het toen nog persoonsgebonden kenteken N80037. Ze reed goed, maar gaf niet veel om die auto, al overdreef ze nogal bij het poetsen van dat voertuig; veegde eventueel een stofje weg met haar zakdoek…
Na ‘n paar jaar vakbondswerk ging Diny dat combineren met plaatselijke politiek. Ze werd lid van de gemeenteraad van Breda voor de KVP en daarom in de familie spottend toegesproken met ‘edelachtbare’. Dat raadslidmaatschap moest ze vaarwel zeggen, toen ze trouwde met de toenmalige wethouder Wout van Boxtel. Tijd ook, om afscheid te nemen van ‘de bond’. Ze sloot haar openbare leven af als burgemeestersvrouw (van Wout) in Castricum.
Geplaatst in Breda