hhBest – Sinds 1996

Archive for april, 2017

De buurtschap Aarle (gemeente Best), een beschermd dorpsgezicht, heeft sinds kort een website. De kapel (foto ontleend aan video) staat in het hart van het gehucht. Een permanente link naar deze website staat links in het menu op hhBest bij de koppelingen.

De profanatie (ontchristelijking) van Pasen is niet van vandaag og gisteren. Deze wenskaart is van 1932.

Peter Stiekema

leuterdagen op vrijdag, zieke Moederdagen de rest van de week. Dankzij Groen Links van Jesse Klaver wil de (in)formatie nog niet echt vlotten. Straks komt daar nog een spoorloze Vaderdag bij en de tijd is gezellig gevuld. Zo tegen 2019 is er dan een nieuw kabinet, weliswaar zonder Groen Links, maar dat mag de buik niet rimpelen. Integendeel zelfs.

Read the rest of this entry »

Een strandhuisje bij Dishoek (Zeeland) dat binnen de kortste keren ingeklemd zal staan tussen andere vakantiekrotjes. Foto (c) Jan van de Ven
Meer op beeldenstormer.nl

De dominee legt Pasen uit op school : pic.twitter.com/R63t2hEDLX

— Joost Röselaers (@Roselaers) 13 april 2017

Deze week was ik even in een ‘natuurwinkel’, waar ik ‘Keltisch zout’ zag staan, en halve liters kefir, ruim driemaal zo duur als de kefir uit een ordinaire Duitse supermarkt. Ik noem maar een paar voorbeelden. O ja, ook de thee van de week: Witte Wieventhee – het pakje ziet eruit of het gevuld met het resultaat van onkruid vermalen met de hakselaar.

Meer op SanteLOGie — Voorpagina hhBest

Eerst even een héél klein beetje statistiek.

Het staat vast dat de kans dat je een grote prijs wint in een grote loterij statistisch gezien gelijk is aan nul. Praktisch dan, natuurlijk moet de kans worden uitgedrukt in een nul, met achter de komma nog eens een stel nullen en dan een cijfer tussen de 1 en 9. Hoe dan ook: de kans dat je omkomt bij een vliegtuigongeluk – de luchtvaart is na de lift de veiligste vorm van vervoer – is groter dan dat je een prijs van enige omvang wint in de loterij.

Meer op SanteLOGie — Voorpagina hhBest

We hadden de Groningers nog wel gewaarschuwd (zoals een Elsevier-commentator in de vorige eeuw: ‘Wij waarschuwen China voor het laatst’):  reken niet teveel op Hans Alders als rijkscoördinator van de schadeafwikkeling gaswinning. Nu zijn ze er daar achter. Alders wil toch periodiek met de NAM overleggen, terwijl de gaswinner zich juist had teruggetrokken van die schade-afhandeling. In het Eindhovense kunnen ze er ook over meepraten, sinds Alders zogenaamd tot een akkoord kwam met de omwonenden over de groei van Airport. Nou ja, misschien was het geen akkoord, het maakt ook niks uit.

(Gesproken column Omroep Best, 12.04.17, 18:10 uur.)

Meer op Manieren — Voorpagina hhBest

Boekbespreking door Sante Brun

Het Smelt van Lize Spit is een debuut. Een daverend debuut, een rauwe roman uit een ogenschijnlijk idyllisch Vlaams dorp, geschreven in een Nederlands waar menigeen in het Koninkrijk der Nederlanden soms het woordenboek bij moet halen. Het is een cynisch boek, hetgeen je overigens pas beseft als je het vrijwel uit hebt en gaat inzien dat de titel en de omslag niks geheimzinnigs hebben, maar heel rechttoe rechtaan zeggen waar het op uitdraait.

Het boek bestaat uit drie ‘delen’, kunstig in elkaar gevlochten.

Daar is ten eerste het deel dat aangeduid wordt met de uren van één enkele dag, waarvan we te weten komen dat die ergens in december 2015 gezocht moet worden, de dag waarop de ik-figuur, Eva de Wolf, van haar woonplaats Brussel de tocht maakt naar haar geboortedorp Bovenmeer, waar ze al negen jaar niet meer is geweest. In de kofferbak van haar auto heeft ze een groot blok ijs, waarmee ze van plan is wraak te nemen voor wat haar negen jaar tevoren is aangedaan door de bewoners van Bovenmeer. Het blok ijs is gevroren in de koelkast van haar buurman, die zij als tegenprestatie geregeld moet pijpen – en die terloopse mededeling is van een toon die de gongslag blijkt te zijn, de opmaat voor de rest van het boek.

Het tweede deel beschrijft de zomer van het jaar waarin Eva veertien jaar is, 2002, waarin zich de belangrijkste feiten voordoen waaruit het verhaal bestaat en die de aanleiding vormden tot het eenzame verblijf van Eva in Brussel.

Het derde ‘deel’ bestaat uit losse stukken waarin allerlei gebeurtenissen beschreven worden die zich in de loop van de afgelopen dertig jaar hebben afgespeeld en die van belang zijn voor een goed begrip van de andere twee delen, tevens een belangrijke sfeerscheppende werking hebben

Eva is de dochter van een eigenaardig echtpaar. Het is een stel tussen wie weinig liefde verloren is gegaan en die allebei alcoholist zijn. Eva heeft een zusje, Tesje, dat lijdt aan een aandoening die wij vroeger ‘dwangneurose’ plachten te noemen maar tegenwoordig wordt aangeduid met een Amerikaanse term: compulsive disorder. En een broer, Jolan, die een wat onbeholpen rol speelt.

In het dorp wonen twee andere kinderen die geboren zijn in hetzelfde jaar als Eva: Laurens, de zoon van de dorpsslager en Pim, zoon van de lokale melkveehouder. Een tijdlang lijkt het of Eva, Laurens en Pim drie gezworen kameraden zijn, uit op modern vertier en spannende avonturen.

Tussen haakjes merk ik hier op dat Lize Spit wellicht Justine van De Sade heeft gelezen, en een verhaal van Roald Dahl waarin een lamsbout een rol speelt.

Hoe dan ook: als puntje bij paaltje komt, blijken Laurens en Pim helemaal niet zulke leuke vrienden.

In de zomer van 2002 bedenken ze een plan waarmee ze denken te bewerkstelligen dat andere meisjes uit hun dorp zich voor hen zullen uitkleden. Het gaat om een spel dat iets weg heeft van strippoker: de meisjes krijgen, nadat ze naar een hooizolder of een schuurtje bij de koestal van Pim’s vader zijn gelokt, een door Eva, in opdracht van Pim en Laurens, bedacht raadsel voorgelegd. Bij elk fout antwoord moeten ze een kledingstuk uittrekken – als ze de uitkomst goed raden kunnen ze tweehonderd euro verdienen.

Het plan heeft min of meer succes, totdat de hoofdprijs, het mooie paardenmeisje Elisa, die van Eva de oplossing heeft gehoord, aan de beurt is. Dit eindigt in een gruwelijke verkrachtingsscène waaruit blijkt dat Eva, als het erop aankomt, voor iedereen een gebruiksartikel is. Net als Justine van De Sade.

Waarna het, inmiddels is het dus 2015, de beurt is aan het blok ijs, dat ook in het raadsel een sleutelrol speelt.

Lize Spit heeft een geweldige hand van heel prozaïsch verhalen, alsof ze in iemands opdracht een verslag schrijft ter verklaring van wat in de laatste pagina’s van het boek gebeurt. Ze doet het helder en duidelijk en met geraffineerde manier van uitserveren van details of dat juist niet doen – dat maakt dat het boek een pageturner van jewelste is.

De achteloze, soms genadeloze vanzelfsprekendheid waarmee Eva haar eigen teloorgang beschrijft is van een zelden vertoonde kwaliteit. Het oog dat Lize heeft voor minieme details waarmee ze de tekst lardeert, die vaak nergens op slaan maar het verhaal ook niet onderbreken maar juist versterken, maakt van haar een spectaculaire debutant.

Eva is een aardig, maar ook eigenaardig meisje in een cynische omgeving. Ze maakt zich over niemand, en al helemaal niet over zichzelf, enige illusie, net zo min als over haar toekomstperspectief. Ook dat laatste wordt pas in de laatste pagina’s verklaard. Wel toont ze eindeloze compassie met haar zusje Tesje, in wiens dwangwereld ze als vanzelfsprekend meedraait.

Een prachtige uitgave van de eigenzinnige uitgeverij DasMag, ooit gestart als literair tijdschrift. Het is te hopen dat het niet blijft bij een debuut. Zo niet, dan zullen we nog veel van Lize Spit horen, die met haar warrige haar, meewarige ogen en haar tache de beauté in het boek staat afgebeeld als een wel heel jong kind. Al is ze inmiddels tegen de dertig.

Voorpagina hhBest

Peter Stiekema

Er is hoop voor de Nederlandse ouderen. Nu de staat weigert de opvang van bejaarden te verbeteren en de verkiezingsbeloften van voor 15 maart (twee miljard extra voor verzorgingstehuizen) al weer vergeten zijn, zal in de stad Groningen een locatie worden gebouwd waar zieke en thuisloze ouderen opgevangen kunnen worden. Met de beslissing tot de bouw trotseert het college van B en W het standpunt van demissionair staatssecretaris Dijkhoff (VVD), die gemeenten in Nederland wil verbieden om dergelijke ouderen fatsoenlijke huisvesting en een dagelijks bad (of douche) te bieden. Read the rest of this entry »

De Boeing 737, dat is het vliegtuig waar de meeste vakantiegangers naar de Canarische Eilanden, naar Griekenland en (vroeger) naar Turkije vlogen. Vaak tamelijk uitgewoonde bakken, want die moesten vliegen, niet stilstaan en tegenwoordig wordt er tijdens de vlucht nogal eens gevochten tussen passagiers en bemanning en tussen passagiers onderling (veldslagen tussen bemanningsleden worden natuurlijk geheim gehouden).

Meer op SanteLOGie — Voorpagina hhBest

Het kwam gisteravond zomaar even voorbij op RTL4 Nieuws: ‘de toename van het aantal files is mede te wijten aan het groeiend aantal ouderen in het verkeer. Vooral in Brabant is dat het geval.’ Zoiets moet je sowieso controleren, dus Uitzending Gemist van RTL4 Nieuws (19:30 uur). Niks, nope, nada. Geschrapt? Lijkt me dan terecht. Over de bron van het bericht heb ik trouwens ook niets opgevangen. Nepnieuws.

Meer op Manieren — Voorpagina hhBest

JACE van de Ven, oud-stadsdichter Tilburg (via TilburgDailyPhoto https://t.co/K7IdhE3QcI) pic.twitter.com/5B65pFc8SS

— hhBest (@ecluse) 4 april 2017

 Jace van de Ven (eigenlijk Jacques, hij gebruikt sinds jaar en dag zijn voorletters als voornaam; spreek uit: Jaasse) is een levende legende en cultuuricoon van Tilburg.
TilburgDailyPhoto — Voorpagina hhBest

De tweede grote update van Windows 10 komt er aan. Dat meldt ict-er en kenner van het Microsoft-besturingssysteem Menno Schoone. De Windows 10 Creators Update zal vanaf 11 april gefaseerd wordt uitgerold. De opvolger van de Anniversary Update van juli 2016 wordt op alle Windows 10-computers geïnstalleerd.
En weer gaat er veel veranderen. Zoals de naam al aangeeft, draait het bij deze update om creatie. Denk bijvoorbeeld aan het maken van 3D-objecten (met Paint 3D), virtual reality en live game-uitzendingen. Windows Defender krijgt een nieuwe opzet, Start wordt voorzien van inklapbare tegels, de gamemodus is toegevoegd en Windows kan automatisch worden vergrendeld door van de computer weg te lopen.  Vele instellingen worden verplaatst en/of aangepast.

Meer op SchoonePC.nl — Voorpagina hhBest

Zeventien jaar was ik, en voor het eerst van mijn leven in Italië. We bezochten een zus van mijn vader, wier echtgenoot vooral bezig was met zijn jachthond en zijn borrel, hun Napolitaanse schoonzoon op wie feitelijk de hele huishouding draaide: hij was straalmotormonteur op een naburige Amerikaanse luchtmachtbasis, boer en huiskok, diens echtgenote en hun vier kinderen. Bij aankomst wachtte de eerste verrassing: de Napolitaan omhelsde me stevig en gaf me twee klapzoenen, op iedere wang een. Ik had toen nog geen baard, maar hij wel, stekels als van een cactus. Geneigd als ik was tot kosmopolitisme (dat woord leerde ik later pas) overwon ik ben in een kwart seconde mijn schroom en zoende meteen terug.

Meer op SanteLOGie — Voorpagina hhBest

Drie ganzen op het fietspad langs het Máximakanaal bij sluis Hintham.
Foto (c) Jan van de Ven

‘Gott strafe England, wir strafen Italien’. Het was een slogan uit de Eerste Wereldoorlog. (Er was een andere variant, namelijk ‘Gott strafe England und vernichte Italien’.) Engeland had zich destijds namelijk nogal bemoeid met de Duitse bezetting van België en Frankrijk, en Italië had zich in 1915 alsnog aan de zijde van de westerse mogendheden geschaard en dat was Duitsland en Oostenrijk in het verkeerde keelgat geschoten.

Meer op SanteLOGie — Voorpagina hhBest

Stabat Mater in Brabant voegt dit weekeinde een nieuw hoogtepunt toe aan haar 19-jarige traditie: de oerversie van Antonin Dvořák uit 1876, een met legenden omgeven compositie (de kunstenaar verloor in dat decennium twee kinderen) met pianobegeleiding.

Eerlijk gezegd, had ik – in akoestische zin – mijn twijfels bij die vleugel in de Oirschotse Sint-Pieterbasiliek, maar, dit even voorop gesteld, Ed Spanjaard kwijtte zich op bewonderenswaardige manier van deze delicate opgave. Trouwens, ik kende het werk niet live zodat de subtiele aard van de pianopartij overkwam als een complete verrassing. Dragend, sfeerbepalend. Read the rest of this entry »

Gluren over de muur in Boxtel. Foto (c) Jan van de Ven

Stadspromotie. ‘Breda moet meer doen met de erenaam Parel van het Zuiden’, aldus burgemeester Paul Depla, volgens BN-DeStem. ‘Het verhaal van Breda mag van mij wel wat exotischer worden, zodat we als stad nóg aantrekkelijker worden voor toeristen.’

Paul zou als oud-Eindhovenaar moeten weten, dat het begrip ‘parel’ in deze context, een versleten en door menig dorp zelfbedachte ‘eretitel’ is. VVV-retoriek. Heeze, ‘Parel van Brabant’, heeft  een weekblad van die naam en er is zelfs een café dat zo heet. Ik meen dat  Oisterwijk, wellicht de eerste echt  ’toeristische gemeente’ in Brabant, zich rond 1900 deze onderscheiding heeft opgeplakt. Het mag allemaal, die promotie, maar bedenk eens iets anders, teneinde de lachlust van de doelgroep te temperen.

Meer op Manieren (Het venijn zit in de staart, lees daarom ook de reactie hieronder even) Voorpagina hhBest